Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1963, Blaðsíða 5

Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1963, Blaðsíða 5
blómgaður, en ekki leufaður ena þá, og grasspretta í bezta lagi. Jón Sigurgeirsson hafði í jeppa- kerru sinni þrjá áburðarsekki, sem einhver unnandi þessa staðar bað hann fýrir til þess að bera á gras- lendi og grAna jörð. Urðu margir fúsir til þess verks. Meðan við mötuðumst var um það rætt, aff nú vrði að taka morgundag- inn snemma og því væri bezt að hátta strax ag ioknum snæðingi. Þó förl- aðist flestum sú ákvörðun. Okkur fýsti ekki að ganga til náða frá þess ari dýrg lofts og lands. Við skoðuðum kofa Fjalla-Eyvind ‘ar. Sýndist mér hann hafa hrörnað síðan ég sá hann fyrst fyrir mörgum árum og lindin í botni hans hafa breytt um farveg. Sagt er, að-Fjalla- Eyvindur haíi talið veturinn, er hann dvaldist þarna aleinn og lifði á hráu txossakjöti og lindarvatni þann versía í útlegðinni. Það var veturinn eftir að hann strauk úr Reykjahlíðarkirkju undir messu og faldist í hrauninu meðan leitað var iangt yfir skammt. Sagt er, að konur í Reykjahlíg hafi hygiað honum viðúrværi meðan á leitinni stóð. Við gengum um nóttina fyrir upp tök tjarna þeirra sem sjálfar lind- irnar eru atrennsli frá. Er það furðu langt ag ganga. því að jafnan kerfíur tjörn í augsýn, þegar önnur er að baki. Ekki var þarna margt um fugla, miklu meira í fyrra, sögðu menn. Á lengstu tjornmni voru álfiahjón með tvo unga. Þau voru i fyrstu sitt á hvorum enda tjarnarinnar en kölluð- ust ákaft á og syntu hratt til móts hvort vig annað og létu eftir sig langt kjóiíar a tjörninni, en svo lygn var hún að hver fugl sýndist •tvöfaldur og spegilmynd Herð'ubreið- ar jafnskýr og hún sjálf. f hólma í lítilli tjöm heima undir Þorsteinsskala og rétt við veginn suður á hraunið á gæs á eggjum sín- um. Hún iyfti höfð' og leit á okkur um leig ag við gengum fram hjá. — Klukkan var þá 4 árdegis og sólin ikomin upp íyrir nokkru. Við heyrð- um rífleg svefnlæti úr skálanum og réðum ekki ti’. inngöngu en tiötduð- um og a. m k ég sofnaði vært. Klukkan níu næsta morgun var haldið af stað suður á Herðubreiðar- hraun og kom'ð að Jökulsá við Upp- typpinga um kl. 10,45 og samstund- is hafizt handa að brúa ána. Jökulsá rennur breitt sunnan að, en beygir þarna þvert til austurs og brýzt í gegnum stórgrýtishaft mikið. Þar sem þag er stórgerðast rennur áin þrengst og þar er brúarstæðið. Þennan morg- un rahn hún lítil og fremur góðlát- leg langt niðri í sínum þrönga stokki. En í fyrra, pegar brúin var reist, seildist hú"i upp fyrir barma stokks- ins, og grjótið í kring ber þess merki, ag hún hefur ste’kt það lengi og ræki lega. Brúin er ag mestu smíðuð á Akur- eyri, bæði á verkstæðum og úti á víðavangi. AHir, sem lögðu hönd að verki, bæði lærðir og leikir, gáfu vinnu sína og ferðakostnað. Sömu- leiðis áskotnað'ist brúnni sumt af efninu fyrir iítið fé og gefins. Hún varð því ótrúlega ódýr. Haukur Árnason, byggingafræðing ur á Akureyri, sagði fyrir um gerð og smiði brúarinnar, er hún hið mesta þing, hugvitsamleg, einföld og traust. Jón Guðmann verkfræðingur á Akureyri var og með í ráðum. Báðum megin árinnar eru langar, þykkar járnplötur, boltaðar niður í grjótig og so'énar á þær eins konar lamir, tvær á hvora plötu. Lóðrétt stöng er einnig njörvuð nið'ur á hvora plötu og milli stanganna liggur marg- þættur vírstrengur. Eftir honum geng ur talía eða trissa með krók og flytur hún fyrstu menn og brúar- bitana (sem eru úr járni) yfir ána, en þeir )g brúarflekarnir eru að sjálfsögðu geymdir vestan ár. Jón Sigurgeirsson flutti menn og fyrsta efni í brúna á gúmmíbát austur yfir ána nokkru ofar, þar sem hún renn- ur breitt. Jón fór fyrstur í „stroff- unni“ yfir ána og Halldór Bárð'arson frá Húsavík næstur. Mér sýndist „stroffan" vera einhvers konar sam- bland af axlaböndum og glímubelti. Hún er hengd á trissukrókinn og síð- an dregin yfir. Til þess þarf traustar og vanar iiendur og þær voru margar hér. Farþegunum líkaði ferðin mjög vel að sjá, enda vita þeir víst naum- ast hvað hræðsla er. Þeir tóku síðan vig bitum og boltum. En hverjir tveir bitar eru bohaðir fastir við járnplöt- una gegnum aðurnefndar lamir. — Þegar bitarnir fjórir voru fastir orðn- ir, lögðu vesísnmenn flekana á þá og festu og treystu mannvirkið jafnóð um. Ég gleypti aðfarirnar með augun um og spígsporaði síðan geiglaus i fram og aftur um brúna, slík v'atna- rola sem ég þó er. Þarna var hópur ungra manna að læra handtökin af þeim eldri og reyndari. Þeir stjákl- uðu líka út. á yztu brún og teygðu sig út yfir iðuna eins og þeir. Allir fóru bílarnir íarþegalausir yfir ána, og veit ég, að aðstandendur brúarinnar vilja brýna það fyrir væntanlegum notendum hennar að fara ekki á hana með þyngri bíla en jeppa eða Land- roverbifreiðir. Það tók 2 klst. ag brúa ána og komast yfir um og kl. 12,35 var aftur lagt af stað, haldið suður Kreppu- tungu vestanverða og stefnt áleiðis til Kverkfjalla. Nú voru farnar vegleys- ur, því ag her hafa engir bilar komið áður, svo að vitað sé. Slóðin, sem brúargerðarmennirnir lögðu í Hvanna i'indir í fyrra, er miklu austar og Fcrðamenn fnndu i um 300 m. langan furðiiheHi undir jökl Þrír þeirra i bað í uiða- ínurn myrKn innst ,inni i bellinum, en þar var 30 gráða heitt árvatn. Þessi furðuliellir var sums staðar með svo i gegnum Asgerður Jónsdöttir slóg Ósvaids Knudsen, sem fyrir nokkrum árum brauzt fyrstur manna með bil austur yfir Jökulsá og i Hvannalindir ,er óralangt sunnar og austar. Að'rir hafa sem sagt ekki farið með bíla í Krepputungu á und- an okkur. Nú fór Jón Sigurgeirsson fyrir, og svo virðist sem hann velji leiðir eða haini þeim eftir sérlegri eðlisávísun. Allir treysta henni, endá’ mun hún sjaldan eða ekki hafa brugð izt. Það er mjög gaman að ferðast eftir þessum „áttavita" hans, sem stundum vig fyrstu sýn virðist benda á ófæru, en teflir þó aldrei í tvísýnu. Og þegar verst leit út meg áfram- hald, gekk Jón á undan og leitaði að leiðum, en hinir fylgdu á eftir. — Sumir spurðu um nöfn á þessu kenni leitinu eða hinu. En hér er fátt um örnefni, því ag fáir og e. t. v. engir hafa farig um þetta svæð'i fyrr en nú. Jón nefr.di Rifnahnjúk í sem næst miðri Krepputungu, langt sunn- ar og austar Kverkfjallarana, sem liggur norður og vestur frá Kverkfjöll um, Lindafjall, sem er nyrzti hluti TÍIHINN - SUNNUDAGSBLA8 677

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.