Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1963, Blaðsíða 16
:
GOMUL SVIPM YND
FRÁ STOKKHÓLMI
Það gerðist í Stokkhólmi um
jól'aleytið 1754. Kaupmaðurinn
var ekki í sem beztu skapi, og
þeim hjónunum varð sundurorða.
Minnugur þess, að maðurinn var
höfuð konunnar og herra, afréð
hann að binda endi á þófið og
kenna kvinnu sinni verðuga auð-
mýkt og undirgefni. Hann gaf
henni vel útilátinn kinnhest eins
og Gunnar á Hlíðarenda Hallgerði
forðum.
En það hefði hann átt að láta
ógert. Kaupmannskonan sænska
var hefnigjörn, ekki síður en Hall-
gerður, og ekki þagði hún í sam-
kundunum eins og Páll postuli
hafði þó brýnt fyrir konum. Hún
lét það ekki liggja í láginni, hvern
ig maður hennar hafði leikið hana,
og henni tókst að haga frásögnum
sínum á þann hátt, að kunningja-
konur hennar urðu æfar. Kinn-
hestsims varð að hefna á eftir-
minnilegan hátt. Og svo lögðu
konurnar á ráffin.
Kvöld eitt gekk kaupmaður til
náða og vissi sér einskis ills von.
Ef til vill hefur hann dálítið
slompaður — brennivín var á
þeirri tíð talinn mikill heilsudrykk
ur og auk þess merki um þrek og
manndóm að drekka sig blindfull-
an. En hvað sem um það er, þá
gerðist það þetta kvöld, að kvens-
urnar ruddust margar saman inn
í svefnstofu hans, þar sem hann
var að tína af sér spjarirnar. Þær
höfðu hrísvendi að vopni, byltu
honum upp í rekkjuna og hýddu
hann svo rækilega, að hann lá
næstu daga í sárum og mátti sig
ekki hræra.
Þetta kom§t í hámæli í borg-
inni, er kaupmaður skreiddist á
fætur og krafðist þess af dómur-
unum að þeir réttu hlut sinn, því
að einn og óstuddur treysti hann
sér ekki td þess að jafna reikn-
ingana við maddömurnar. En þetta
hefði hann átt að láta ógert. Kon-
urnar voru að sönnu dæmdar til
þess að greiða sjötíu dali í sekt
fyrir brot á heimilisfriffi. En al-
mannarómurinn sá urn það, að
hlutur kaupmannsins varð stórum
verri. Hann varð sem sé að spotti
og spéi fyrir það að hafa látið
kerlingar fletta sig klæðum og
hýða sig. Sagan um smán hans
flaug um alla borgina, hagyrðing-
ar ortu söngvísur um atburðinn og
teiknarar gerffu af honum myndir.
Það eitt vann vesalings kaup-
maðurinn, að hans hefur verið
minnzt fram á þennan dag, þótt
hvorki sé með sérstakri vinsemd
né virðingu.
☆
S88
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAD