Tíminn Sunnudagsblað - 30.01.1966, Page 3

er lítiS og friSsamt dýr, sem helzt
er á ferli þegar rökkvar. Hann er sólginn í a3 lepja
rniolk, ef hann á hennar kost, og iðinn við að leita
uppi snigla og ánamaðka. En verði höggormur á
vegi hans, grípur hann hið mesta æði.
Hugrekki er ein náðargjöfin, sem broddgölturinn hefur hlotið.
Hann kinokar sér ekki við að ráðast á höggorm, og svo harð-
skeyttur er hann, að höggormurinn er dæmdur til þess að
lúta í lægra haldi, nema því aðeins, að honum takist að festa
eiturtennurnar á trýni hans. Broddarnir eru brynja brodd-
galtarins.
Þegar broddgölturinn ræðst á höggorm-
inn, hnyklar hann stóran, flatan vöðva
undir húðlnni. Húðin á hausnum leggst
í fellingar og sígur fram yfir trýnið,
því til varnar, og broddarnir reisa
slg.
Höggormurinn reynir að höggva sig
niður á milli spjótanna, en særist
við það og gefst upp. Hann reynir
að flýja, en þá er hann einmitt
dauðadæmdur. Broddgölturinn bítur
hann í hnakkann.
Hér hefur broddgölturinn hniprað
sig saman. Broddarnir á honum eru
um sextán þúsund. Þetta mega kall-
ast spjót, og þau eru fest þannig í
húðina, að dýrið getur beint þeim
í ýmsar áttir.
Haldi maður á broddgelti í lófa sér,
miprar hann sig- saman og verður
ains og hnykill í laginu. Vöðvar
hans eru þannig gerðir, að hann
getur teygt úr sér og þrýst sér sam-
an, reist sig og flatt sig út.
Hittist tveir broddgeltir á biðilsbux-
um, slær oft i bardaga. Þeir rymja
og stynja og renna sér hvor á ann
an eins og hrútar, báðir bálreiðir.
Það eru ekki broddarnir einir, sem
valda þvi, að broddgeltir sigra högg-
orma. Þeir eru líka lítt næmir fyrir
höggormseitri. Mótstöðuafl þeirra er
tíu sinnum meira en manna.
T I M I 'N N - SUNNUDAGSBLAÐ
75