Tíminn Sunnudagsblað - 30.01.1966, Side 9

„Ljón er risiS upp úr runni sinum, þjóðaeySir lagður af stað, farinn að Heiman til þess að gera land þitt auðn", segir
Jeremías.
var hlýlegri tónninn í orðum föður
hans, Davíðs, er hann sagði við Fil-
isteann: „Er ég þá hundur, að þú
kemur á móti mér með staf?“ í þess-
um orðum felst, að Gyðingar hafa lát-
ið staf sinn ríða á hundana. Á ein-
um stað er talað „skækjulaun og
hundspeninga," og óvinir Gyðinga
og andstæðingar Krists, menn, sem
aðhylltust önnur trúarbrögð, og prest
ar, sem þjónuðu öðrum guðum en
ísraelsmenn tignuðu, eru iðu-
lega nefndir hundar.
Það var í samræmi við viðhorf Gyð-
inga til hundanna, að þeir eru
„gráðsoltnir, fá aldrei fylli sína.“
Job, sem þó kunni skil á gildi fjár-
hunda, talar um þá af megnri fyrir-
litningu. Hann virðist hafa verið
nokkuð rembilátur, á meðan hann
var ríkur, en þegar hann féll í eýmd-
ina, gátu unglingar leyft sér að
hlæja að honum, þótt þeir væru ekki
allir af háum stigum: „Mundi ég þó
ekki hafa virt feður þeirra þess
að setja þá hjá fjárhundum mínum.“
Það er einkennilegt, að talsvert af
því, sem af mestri lítilsvirðingu er
sagt í skriftinni um hunda, hefur
þótt þess vert að komast í biblíusög-
urnar, sem íslenzkum skólabörn-
um eru kenndar. Þar eru orð Davíðs
við Filisteann, sagan um endalok
Jessabelar og sagan um hundana,
sem sleiktu blóð konungs eins ill-
ræmds, sem féll í orrustu
við Sýrlendinga.
í íslenzku biblíuþýðingunni er tal-
að um vísunda og farið um þá lof-
samlegum orðum. Þar er Móses tal-
inn hafa haft þessi orð um Jósef:
„Prýðilegur' er frumgetinn uxi hans,
og horn hans eru sem horn vísund-
arins: Með þeim rekur hann þjóð-
irnar undir!“
Fila getur einnig. Sýrlendingar
notuðu þá í stríði gegn ísraelsmönn-
um, og gegn Makkabeum var teflt fíl-
um, sem hafði verið gefið rauðvín
til að trylla þá. Salómon konungur
lét geda sér hásæti af fílabeini, sleg-
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
81