Tíminn Sunnudagsblað - 10.07.1966, Side 14
í myndinni af ömmunni (mynd 1).
í mannamyndum yngri barna er höf-
uðið ævinlega hlutfallslega stærst.
Allt, sem er mikilvægt í huga barns-
ins, teiknar það stórt. Aðra hluti ger-
ir það smáa eða sleppir þeim alveg.
Börnin hagræða hlutföllum eftir and-
legu mikilvægi. Einnig er þeim þýð-
ingarmikil sá óhlutlægi hrynjandi,
sem nútímalistamaðurinn metur um
fram hlutlæga frásögn. Amman
(mynd 1) er t.d. að mestu byggð
upp af ferhyrningsformum. Það kem
ur greinilegast fram í höfuðlaginu
og fléttunum. Önnur form eru ým-
ist samstæð eða andstæð, eins og
hringlaga kinnaliturinn. Sjáöldrin
eru meira að segja ferhyrnmgar. Ef
við hugsum okkur augu „Ömmunn-
ar“ hringform myndi hún glata því
ákveðna tilliti, sem réttlætir notk-
un ferhyrninga í augunum. Af sömu
ástæðu eru augasteinarnir hringar.
Hrukkurnar eru allar láréttar, nema
tvær sitt hvoru megin við munnvik-
in, sem eru lóðréttar og stuttar.
Hr-ukkurnar undir augunum eru tvær
og tvær eins og við munnvikin. Eins
eru ennishrukkurnar þrjár og háls-
hrukkurnar þrjár. Það er engin til-
viljun að hrukkufjöldinn hefur þessa
ákveðnu samröðun. Á þessum árum
hefur barnið takmarkaðan skilning
á fjölda. Við staðsetningu á hrukk-
unum eins og á skegginu á afanum',
eru valdir þeir staðir, sem mest er
af hrukkum, og hrukkurnar eru teikn
aðar með tveim eða þrem strikum.
Nákvæmur fjöldi skiptir ekki máli í
huga barnsins. Það eru aðeins fleiri
hrukkur á enni og hálsi. Nefið er
dregið með línu fjnir aftan og neð-
an nasaholurnar og tve'im stuttum í
miðnesið. Staðsetning þess er nærri
því í jafnri fjarlægð frá augastein-
unum og kinnaroðunum sem standa
í hornum ímyndaðs rétthyrnings, þar
sem hronalínurnar skera nasaholurn-
ar í miðpunkti. Meginform i myndinni
af afanum (mynd 2) er hringur. Það
fyrsta, sem barnið hefur dregið, er
útlína andlitsins, stórt en óreglulegt
hringform. Andlitsdrættirnir virðast
allir taka tillit til hringformsins eins
og ferhyrningurinn í myndinni af
ömmunni (myndl.). Augun og gler-
augun eru liggjandi sporöskj-
ur andstætt andlitsheildinni, sem
er standandi sporaskja. Einnig
eru augasteinarnir á sama hátt
andstæðir. Barnið hagnýtir sér
lóðrétta og lárétta afstöðu af-
langra hringforma með furðu mynd-
rænum árangri. Hrukkurnar eru all-
ar sveigmyndaðar og skáhallar. Yfir-
vararskeggið og kinnaroðarnir eru
hálfhringar, vafalaust vegna beinu lín
unnar, sem verkar andstætt í mynd-
heildinni og lífgar því bogformin.
Það er einnig athyglisvert að bogar
kinnaroðanna snúa að skegghornun-
um tveim. Fyrir bragðið hafa bog-
arnir fráverkadi áhrif og verða sjálf-
stæðari form. Eyrun eru staðsett
mjög ofarlega, til þess að auka stöð-
ugleika adlitsins með því að rjúfa
hringformið, og gefa til kynna hugs-
aðan ferhyrning, sem hefur hornin í
eyrnatoppunum og kjálkabörðunum.
Munnurinn og hökuskeggið nálgast
566
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ