Tíminn Sunnudagsblað - 02.10.1966, Blaðsíða 3

Ef eySimerkurrotta er látin í búr
hjá vanalegri rottu og þeim einung
!■> <>;efi3 þurrt korn, kemur í Ijós, að
eySimerkurrottan dafnar ágætlega,
veslist upp. Svo mikiff ber
á miili.
Rotturnar í eyðimörkinni eru þeim
hæfileikum búnar, að þær geta hag-
nýtt sér minnsta raka í öllu, sem þær
nærast á. í hundrað grömmurh af
þurru korni eru fimmtíu og fjögur
grömm vatns.
Við svitnum, ef okkur verður of
heitt. Eyðimerkurrottan svitnar
ekki, enda færi þá forgörðum dýr-
mætt vatn. í þess stað skríður rott-
an niður í holur sínar og kælir sig
þar f skugganum.
Lesmál: Arne Broman. reiknlngar: ‘Jharlie 8ood.
Hinar mikiu eyðimerkur á þurrviðrissvæðum jarðar
eru snauðar af Iífi- Þó lifa þar dýr. Eyðimerkur-
rottan hefur á furðulegan hátt samlagast aðstæðum
á slíkum stöð'um. Hún drekkur, þegar regn fellur,
en getur síðan lifað undralengi án vatns. Án þessa
hæfileika væri henni ekki líft á sandauðnunum.
Eyðimerkurrottunum yrði næm heyrn
og góð sjón að litlu gagni, ef þær
væru ekki léttar á fæti og fljótar að
forða sér. Hinum löngu og sterklegu
aftrufótum eiga þær að þakka, aö þær
geta stokkið meira en fjörutíu rinnum
lengd sína.
Höggormurinn er skæðasti óvinur
gerir hún sér þú með ótal göngum
og augum, krókum og kimum og
villir um fyrir óvininum me'ff því
að smjúga fram og aftur um þefta
völundarhús sitt.
Hvers vegna eru eyrun á eyðimerkurrottunni svona stór? Það
stendur í sambandi við hitann. Þau eru eins konar kæli-
blöðkur. Hitaútgufunin verður þeim meiri sem yfirborð likam-
ans er hlutfallslega stærra. Þar að auki þurfa eyðimerkorrott-
urnar að heyra vel, því að þær eru mest á ferli um nætur.
Sandurinn í Sahara verður óskap-
lega heitur, jafnvel áttatíu stig.
Smádýr gæti sviðnað þar til bana.
Þess vegna forða þau sér undlr
yfirborðið, ef hitinn fer yfir þrjátíu
og fimm stig. Niðri í holum þeirra
er svalt.
T f M I N N— SUNNUDAGSBLAÐ
843