Tíminn Sunnudagsblað - 19.05.1968, Blaðsíða 17

Ég þakka þér fyrir gre'.nina um
Kolmúlafólkið í Sunnudag?blaði
Timanís 18 febrúar. Ég te'l grein
þína merka og vel unna, enda
fræöir hún um margt, sem er gott
að vita. Öll gerð greinarinnar ber
flræðimanni vitni og stíllinn er
sjálfstæður og fer 'nærri ágætu al-
þýðumáli.
Það hefur verið þannig, að við
afkomendur Hallgríms í Stóra-
Sandfelli, Ásmundssonar, og sið-
ari konu hans, Bergþóru ísleifs-
dótítur, höfurn haft takmarkaða
kynningu af afkomendum Hall-
grímis og fyrri konu hans, Ingi-
bjargar Sigurðardóttur. Veldur þvi
meðal annars miseldrið, þar sem til
dæmis Indriði, langalangafi þinn,
er háifbróðir Helga, afa míns. Milli
þessara afkomenda Hallgríms hef-
ur jafnan verið nokkur gjá, og
hafa ekki orðið mér vel kunnug-
ir nema Halldór skáld á Bafnar-
nesi, HaUdórsson, og þeii Vattar-
nesfeðgar, Últfur og Jón, sonur
hans, sem sýnt hefur mér mik-
inn vinskap, og þeir bræður, Hall-
grímur og Helgi Björnssynir í
Njarðvík.
Ég er ailimn upp við það orð-
spor, að Ingibjörg, fyrri kona Hall
gríims, hafi verið lítið gefin og
honum í engu samboðin, og hygg
ég það sé eins konar ofríkisorð-
spor niðja seinni konunnar, en
aneð þeirn kom skáldgáfa Hall-
gríms fljótt í Ijós. En eigi varð
þess vart fyrsta sprettinn með
afkomendum fyrri konunnar. Ég
hef þó kunnleika og orðspor af
þeirn mö-gum, sem eru hið ágæt-
asta fólk og prýðilega vel gefið,
ég hj’gg nálega hver maður, og
skáld eru þeir margir. Faðir minn
var mikill fróðleiksmaður og vand
úr að héimildúm, og móðir hans
var hi-n fróðá' kona og fjölvitra,
Margrét Sigurðardóttir á Geirólfs-
stöðum. Hún átti Helga Hallgríms-
son, og var tuttugu og tveggja ára
gömul, er HaLIgrímur dó. Hún
kunni því glöggt orðspor af Hall-
grími og eftir henni faðir minn,
og var það svo mikið, að mér þótti
meiira en nóg, og hafði við hóf
í ævisögu - Ballgríms. En hann
kunni ekkert orðspor af Ingi-
björgu nerna það, að hún hefði
staðið Hallgrími langt að baki í
atgervi, og þurfti það ekkert last
að vera um konuna. Paðir minn
fæddist ekki fyrr en fjörutíu ár-
um elftir að Ingibjörg dó og hafði
engan mann hitt, er mundi Ingi-
björgu, og Margrét fæddist árið
eftir að Ingibjörg dó. Það er því
týnt og tröllum gefið, sem um
þessa konu vair að segja meðan
hún var og hét. En slíka á hún
aflkomendur, að það er rétt að
nota tækifærið og gera sér nokkra
grein á henni, svo sem gefast
kann, og þá frekast að ætterni.
Við förum þá í Geitdal, og það
er ekki unnt að koma i Geitdal
Benedikt Gíslason
frá Hofteigi
nema dást að því, hve þetta er
fríð jörð, og næstum að segja
undur, hve þessar tvær jarðir, Þor-
valdsstaðir og Geitdalur, geta ver-
ið yndislegar og eru þó fremst- í
dal, sem gengur inn í hálend',
næstum hundrað kílómetra frá sjó.
Það er gaman að lesa ísöldina í
þessum dal
En þarna í Geitdal búa ung
hjón um miðja 18. öld, Sólrún Árna
dóttir og Sigmundur — enginn
veit hvers son. Sólrún fæddist
1718 og líklega í Geitdal. Sigmuad
ur dó litlu eftir 1750, því að Sói-
rún býr ekkja í Geitdal 1753. Þau
átitu eina dóttur barna, sem hét
Ragnhildur og var höfðingskor.a
r
Pistill með kveðju Benedikts Gíslasonar frá Hofteigi
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
377