Tíminn Sunnudagsblað - 20.10.1968, Síða 3

\
mmuH m&ít.

'.Í s
Ósjálfrátt tíettur okkur vatn í hug, þegar froskur er
nefndur. í Venezúela er þó frosktegund, sem lifir víðs
fjarri öllu votlendi. Það er svokallaður pungfroskur,
og hann ber með sér það vatn, sem kyni hans er þörf á.
Á baki hans er húðboki mikill og rifa á, og í þessum húð-
poka fóstrast lirfur hans. í fyllingu tímans skríður ung-
viðið upp úr pokanum, nákvæm eftirmynd foreldris síns,
oft tuttugu smáfroskar. Innan átta stunda hafa þeir veitt
fyrstu fiðrildin.

Lirfurnar eiga góða daga í húðpok-
anum.. Þar hefur hver lirfa sína
sundlaug og sitt vistabúr. Eftir sjö
vikur verða þær að litlum froskum.
Nokkur vafi leikur á, hvernig froskur-
inn kemur eggjum sínum i húðpokann.
Helzt er ætlað, að hann mjaki þeim
þangað með afturfótunum.
Froskur á þurru landi er fuglurn
og slöngum auðveld bráð. Þess
vegna er frosktegund þessi búin
eins konar hjálmt með hvössum
beingöddum.
Ungviði, sem ekki hefur fengið
þessa gattdia, flýr ofan i húðpoka
móðurinnar, ef hættu ber að. Litlu
froskarnir eru lengi algerlega varn
ariausir og eiga þá fótum fjör að
launa.
Önnur frosktegund, skyld, raðar eggj-
unum á bak sér, frá fjörutiu og allt
að tvö hundruð að fóíu. Þau síga niður
í húðina, unz myndazt hefur í hana
skál, sem húðsepi lokar.
Eftir ellefu til nitján vikur er lirfu-
skeiðinu lokið. Þá lætur húðsepinn
undan, og litlu froskarnir ryðjast
út. Siðan taka skálarnar á baki móð
urinnar að fyllast.

T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
819