Tíminn Sunnudagsblað - 26.01.1969, Qupperneq 20

Já, þér segið nokkuð, t»agði hann
«g á samri stund brej/ttist tillit
tans: nú vírtist liann Wm-fa á eitt-
ivað sem væri óþægiUga nærri,
ivo nærri sjónhimnunni að það
rynni út í móðu. En jarðrækt
ærður líklega seint mín sterka
tlið. ég t reystj varnargörðunum
mínum gegn eyðimörkinni — í
nenni og engu öðru sá ég óvin
óasans míns. Og ég uppgötvaði
sjúkdómseinkennin ekki fyrr n
íangtum of seint. Pálmarnin' morkn
aðu fyrir augunum á mér, og blóm
in urðu að maðkaðri slepju. Það
rotnaði og úldnaði allt eins og það
kom fyrir, nema þessi pálmi.
Guðfræðingurinn leit upp til
blaða þessarar miklu jurtar, sem
ftrúfðu yfir þá, breið og þykk og
loðin: í lögun minntu þau á kapp-
róðrarbáta á hvolfi. Undarlega
bregður nú við, hugsaði hann, ég
sé ekkj betur en þau slúti öllu
mek'a en áðan. Og vætan neðan á
þehu er áreiðanlega slímkennd. Og
Iinvkenind.
Og nú er ekki tanguir eða tetur
eftir af þessu. hélt vinjarbúinn á-
fram, augu hans aftur söm
og áður, fyll't með þessu hreina tii-
liti sem nær hvorki langt né
skammt og yfirleitt er ekki stiltt
á neitt sem menn sjá, heldur á
ertthvað í tilveru. sem er önnur en
þessi, en þó hún í hnotskurn:
þaunig horfa menn stundúm þegar
dauðann ber að óvænt. líka búddar
■én þó einkum ungbörn.
Ekki tangur eða tetur, sagði
hann. É-g reif upp með rótum öll
þessi ormsmognu tré og spillta
gróður og brenndn á báli, og storm-
ur tvístraði öskunni út á eyðimörk-
ina. Þannig varð óasinn um síðir
herfang þessarar miklu auðnar.
Þar er hann enn, alls staðar og
hvergi. Og garðarnir djúpt i sandi.
'Ferðaiangarnir þrír stóðu og
þögðu. Ökumaðurinn hallaðist upp
að bílnum, Fats Dornino söng For-
ever í útvarpinu og hagfræðingur-
iíin drap tánni niður í takt vlð
hann, hálffýldur og irriteraður.
Guðfræðingnum virtist ekki liggja
neitt á. Ilann blíndi ennþá íhugull
upp f slímuga loðnu pálmablað-
anna og sagði: En þessi jurt. Hún
hefur ekki tekið sýkina eins og
htnar.
Nei. Vinjarbúinn gaut augunum
»em snöggvast upp á guðfræðing-
ion. Nei. Þegar ég bar hræ óasans
á MI aá ég enga skemmd í þess-
um þálma. Ég hafði ekki gefíð
honum gaum fyrr svo ég muni,
enda var þetta ekki nema lítill
teipungur, örverpi, þegar ég tók
fyrst eftir honum. En hvað sem
þvi leið var ekki annað eftir. Ég
var fyrst á nálum um að eitthvað
kæmi fyrir hann, að aðvifandi
drómedar æti hann eða þá að ein-
hverjir ferðalanganna, sem stund-
um á hérna, skildu eftir öll sin
stykki. og þó ekki væri nema
appelsínubörk eða sigarettupakka.
Ég sá nefnilega fljótt að allur ó-
þrifnaður dró úr honum vöxt.
Hagfræðingurinn snarhætti að
troða taktinn með tánni, andlit
hans stirðnaði um hríð í undrunar-
fellingum áður en snögglega rétt-
ist úr þeim og hann hló.
Nei, drepið þið mig nú ekki
alveg varð honum að orði. Ég
hélt nú að skíturinn virkaði örv-
andi á allt sem grær eða það hefur
verið trúa mín. Og þá pálma lika.
Ef þetta er þá pálmi, sagði guð-
firæðingurinn.
Sé þefcba páilmi som ekki þolir
skít, skal ég með ánsegju eftirláta
hann guðfræðinni til meðferðar og
rannsóknar, sagði sá kinnaslappi.
Eftir á að hyggja, sagði guðfræð-
ingurinn. Það er ekki að ajá að
hér skorti vökvun. Það hlýtur að
vera grunnt á vatni í sandinum.
Sko til, rataði ekki blinda hænan
á korn, sagi hagfræðingurinn.
Vatn er einmitt það sem okkur
vantar helzt, næst henzini.
Umsj ón arm aðor jurtari n n a r
hristi höfuðið vorkunnlátur.
Því miður herrar mínir, hér
fæst ekki vatn. Það voru hér vatns-
ból, en sandurinn fyllt-i þau
eftir að ósinn eyddist og
þau þornuðu. Þetta kom mér
í vandræði framan af, því
að ég sá að pálminn minn
vantaði vökvun. En heldur en ekk-
ert opnaði óg mér æð og lét
drjúpa niður í rótina eins mikið og
ég mátti missa. Þetta hef ég endur-
tekið annað veifið síðan, og viti
menn, þetba hrffur á hann eins og
úrvaísáburður. Hann hækkar og
breiðir úr sér eins og jörmunsúla,
og sældin í honum er slik að rak-
inn smitar út frá stofninum likt
og feitri skepnu. ..
Alveg ljómandi, greip hagfræð-
ingurinn liæðnislega fram í, en
gæti kannski hugsazt, að þú vissi-r
um einhvern st-að hér nálægt þar
sem við gætum fengið vatn og
benzín, þófct þess konar vitneskja
sé kannski fyrir utan sérgreln þina
sem pálmadýrkari.
Sjálfsagt herrar minir, sagði
vinjarbúinn. Ekkert er auðveldar|.
Eftir svo sem dags akstur í við-
bót komið þið suður á savönnuna,
og þar fæst ailt sem þið þurfié
til lífsins: benzin, vatn og jafnvel
smurning.
Og blóð rennur þar ei-ns og hver
viM, sagði hagfræðingurinn hryss-
ingislega. Og lótum okku,r svo drull
ast af stað, í herrans nafnj og
fjörutíu djöfla. Hann þeytbi vindil-
sbúfnum í sandinn og snaraðist upp
í jeppann. Nema þá þið viljið lifca
blæða á þennan kaktus. gelti
hann út undan sér til sinna manna
og rótaði ólmlega í vösunum eftir
Öðrum vindli.
Guðfræöingurinn brosti vand-
ræðalega og eins og afsafcandi til
vinjarbúans. Jú, við verðum vist að
koma okkur af stað, sagði hann.
Við erum að verða vatnslausir og
liíka komnir í spreng. i hreinskilni
sagt. Hann hló.
íbúi óasaivs kinkaði kolli. Ég skil,
varð honum *ð orði, þið eigið
mikilvægum erindum að gegna.
En þið ættuð að fara varlega. Það
er stríð þarna fyrir sunnan þar
sem ennþá er gróður. Savönnu-
menn herja á þá sem í frumskóg-
inum búa og gefa þeim að sök að
þeir vilji ekki láta útrýma sér með
góðu. Því ganga nú þorp og akrar
skógarmanna upp fyrir napalmi og
þúsund ungabörn deyja úr hungri
dag hvern. Þið æfctuð að fara var-
lega.
ÞaÖ held ég nú, sagði guðfræð-
ingurinn. Hann þarna — hann
slefcti andlitinu í áttina bil félaga
síns í bílnum — er hagfræðingur
og stjórnarerindreki. Hann á að
skipuleggja rfki savönnubúa í stil
við móderna hagspeká, svo staihíi
fyrirtæki í Jöndum siðaðra manna
geti fjárfest þar án þess að eiga
tap á hættu. Og þessutan á hann
að gera samninga við þá um söiu
og afhendingu vopnanna, sem
stjórn heimsveldás okkar hefur
ákveðið að leggja þeim til.
Þessi horaði blóðgjafi kinkaði
enn kolli af kurteisislegum áhuga.
Og þér, spurði hann. '
Dapurlegt bi*os og barnslegt upp-
lýsti syfjuleg fiskaugu guðfræðin.gs
ins. Ég sé um að útbýta skreið og
þurrnijólk til þeirra skógarhúa
sem enn eru ekki hordaúðir. sagffii
hann. Það er að segja, bætti hann
kankvís við. ef orrustuflugvélarn-
68
T I M I N N - SUNNUÐAGSRLA©