Tíminn Sunnudagsblað - 13.04.1969, Síða 2

réf til Bjargar
Við lifum ska.mma hrið, hvert
og eitt — i rauninini ekki ölliu
lenguir ?n sú dæguirfluga, sem
vaiknar með sól á árdagssDumdu
og veltui út af, þeigar húmar
að kvöldi. En þjóð er til ianglífs
boriin, og |jar erum við sem
látiM hlekkui í mölkilli og marg
þættri keðju, og þá er ved, er við
eiuim sæn.ilega styrkur hlekk
uir, sem hr.ndk frá sér ryði.
Okkur hafa verið femig'nir til
varðveiztu og U'möniniU'niar þrir
kjörgripir Land þjóðimen'nii'ng
og feðratunga betta er séreign
okkar, oig tvítak er ekki til aí
nieinu bessu. Þetta er hér í okk
air höndum og hvergi amnars
staðar, og ef við spillum ein
hverju at bessu til mikilla muna,
verður sKaðimn ekki bættur. Þá
er veraldaibarpan miikla orðim
stremg fátækari. Hlutveirk okK
air er að vaka yfir því, að th
þess komi ekfci Til þess eirumi
við hór, og ef við dugum ekki
til þess, getu.m við alveg eims
týnt okkur 1 gervi mál'a'liðamina
i myrkvjð' annarra þjóðlamda
Eimn þessana þriggja dýr
gripa höfum við leikið hörmu
lega. Á Landið hafa borizt mik
ii sár í vörzlu okkar, og gróð
uirliemdi þess er nú áreiðamiega
ekiki nama nluti er var, þeigar
forfeður okkar settust hér að
S'knáðar heimildir. er birta vitn
eskju manma á eiieítu öid, tjá
okkur, hvej'í.u háttað var gróð
uirfairi bess í öndverðu, og ■
raunimmi er heimiildariaust, að
við, sem uppi erum á tuttug
ustu öld véfengjuim þær frá
saigniir einungis fyrir tO'rtryggmj
sakiir. En þar að auki liafa frjó
riammisókmi'r sanm að. þar sem þær
haf'a verið gerðar, að Ari Þor-
giilsson segir samma sögu í þvi
efni eins op vænta mátti.
Við getum ekiki álasað horfm
urn kynslóðum, svo sem þeimra
hagiir voru, þótt iiainidimu hrak
aði og giróður eyddiist. Himu ©r
örðugt að kyngja, að frarn urnd
ir þetta hefur verið vegið í himn
sama kmérunn, og enm er harla
hæpið, hvort lamdgræðsla stenzt
á við það, sem eyðist, þrátt fyr
ir ötult og árangursríkt starf
Skógrækíar ríkiisins og Lamd
græðslu '’ikisims og framiag ein
staklimiga, *m ræktað hafa
auðnarlönd.
Það er fvrst a himium siðustu
árum, að þessu hefur verið gef
inm verulegur gauimiur og þær
ranmsókair hafnar, er verða að
vera leiðarljósið i lamdvörn okk
ar. Eiifct tákn þess, að mömmum
dylst ekki lengur, hvílíkt stór
mál þetta er rað'stefna sú urn
gróðureyðingu og landgræðslu
sem efnt heiur verið tii að frum
kvæði Hims ísienzka náttúru
fræðifélags og Æskuiýðssam
bands ísl>artds nú um heigina,
með þátttöku margra náttúru
fræðimga, æskulýðsleiðtoga og
frum'herja um gróðurvörn og
landigræðylu Það er tími til
þess kominn. að kamna ræki
lega, hvar v'ð stönduim, fylkja
liði og l'&ggj'a siðan til atlögu
að ráðum peirra manna, sem
mesta mfa þekkimgu og reynslu
og gleggst vita, hvað helzt er
til ráða. Við stöndum nú í þeim
spormm, að við höfum öðlazl
aiimikla reymslu sem að hald
má koma. höfum á að skipa
mönnuim. sem búa yfir viðtækr
þekkinigu, og okkur ætti ekki
að vera skotaskuld úr því að
l'&ggja bað fram, er til þess barf,
að þá'ttasfcii verði í gróðurfars
sögu 'iandsins Þess vegna ríð
ur nú í uð vekja til fulls skiln
img sem Hiestra á því, hvað t
húfi er og nverju áorka má. ef
rétfcri f>rrögn er fylgt og
skamimsýn sérdrægni etoki lát
iin spilila áirangri.
J.H.
HEYRT MEÐ ÖÐRU EYRANU
„Enginn er guð nema Allah, og Múhameð er spámaður
hans". í Norðurálfu hafa synir spámannsins höfuðstöðvar í Vín
og Lundúnum. Ekki fyrir löngu komu þeir sér upp mosku i einu
úthverfi Kaupmannahafnar, Hvidovre. Þar með varð tii eins
konar „præfectura apostolica poli artici", og heitir Kamal Yousuf
ímaminn, er þar skipar svipað sæti og Djúnki fyrrum. Hann
hefur ráðið embættisferð til íslands nú i apríl.
Völuspá er eitt stórfenglegasta kvæði, sem ort hefur verið
í veröldinni, og hefur margur velt því fyrir sér, hver kveðið
hafi. Sigfús Elíasson telur sig hafa komizt að raun um, að það
hafi gert kerling ein f koti við Odda á Rangárvöllum.
ýý í Færeyjum er fé haft i útigangi ,oft víðs fjarri byggð.
Nú hefur maður einn i Vági, Pól Nolsoy Kjölbro, búlð tll
fjarstýrða féðrunarvél. Með henni gætu bændur Inni 1 Bö
gefið fé i Skúfadal kjarnfóður á láfa, sitjandi helma hjá sér.
Fóðrunarvélin er ræst með rafeindatækni eins og búnaður
gervitungla. Gellur þá við lúðurhljómur, sem féð á að læra að
skilja, hvað merkir, og nokkru síðar tekur kjarnfóður að renna
úr geymi. Þetta tæki var reynt í viðurvist margra manna f til-
raunastöðinni i Heyvík i marzmánuði.
290
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ