Tíminn Sunnudagsblað - 13.04.1969, Blaðsíða 6

gö'ngur, þrásetuir - óspefcti/ þeg
air þj óðfélagsvaldið fer að ‘í'eita
viðnám. Það á sltt a® verja því
að það leiðir af sjálfn sér, að gegm
því, er spjótunum beint. Það seg-
ir sig lifca sjálft, að flest er þetta
umiga fðlk með einihverjum hætti
vin'sifcrisinmað, sem kaliað er, þótt
ýmsar krinigumistæðuir geti vaidið,
að fleiri siást í hópinm. Sam/. fer
því fjairri, að því sé öllu ljóst,
hvað það vill, að getrit sé — það-
an af síðuir, að það hafi á reiðum
hönidum lækmisdómimm, sem á að
ráða bót á því, er afskieiðis heíur
farið í þjóðfélögumum. Em í sfcór-
um drátt'um má segja, að bylimig-
arhuigmr þesis nærist mjög á kiemm-
ingum stjórnieysimigja, iþættum
miarxisma eða ýmsum afbrigðum
haus, þó haria ókredduibundnum.
Sovéfcskiputag er elkfoi hugsjóm
þesis. Það er citt af því, sem breifek-
að heí ur þessa fylkingu, að
komimúnósimi, í fyrri merfcingu
þess onðs, er fór sínar leiðir og átti
ekki að jafnaði samleið með öðr
um, dregur nú mifclu færri til sín
en áðuir.
Ljósit er af því, sem þegair hef-
ur ve.dð dmegið frarn, að gagnrýni
stúdemita beömist efoki aðeirns að há-
skóéuniuim og starfsbáífebum þeiirra,
helduir þjóðfélaginiu öliu, auðvaldi
þess og viðsfciipbakvörn sér í iagi.
Þeir segja: Við lifum við sfcipuilag,
þar sem er ekki eihumigis framileitt
vara og varmimgur, er við þurfum
tiil þess að lifa góðu og þægilegu
lífi, heldur verður einmiig að selja
vaminig til þess að halda fraim
leiðslunmá uppi. Þar kemiur aug-
lýsimgavaldið tál sögummar og sefj-
air fram ósammiair og upplogmai’
þarfár, sem aldrei hafa verið til.
Þar er Skessam í skógimum að
heámta sáma fórm, og þess vegma
eáigum við að streitast í Qif og blóð.
Samtímis því, að aðeims fáar þjóð-
ir í heimimum hafa efmi á að foaupa
aðira vöru ok'kar, em lífsþuirftir sím
ar, remlbumst við að framilieiða á
gervimarkaði. Væri framleiðslam
sfoip'UÍlögð að þörf heimsimis, þyrft
um við efoki að foeppast við að
fcaupa og eyða tiíl þess eims að
halda framleiðslumni uppi. Þá gæti
framieiðsfla haMizt 1 hemdur við
maumvenuillega þörf og afllir femgið
simrn Mut.
í öðru lagi segja þeir, að því
aðeáms föti hið óhiugmamAega áróð-
ums- og augTýsimgakjerfi, sem kom-
ið hefur verið á laggirnar tál þess
að fcnýja hjól manmfélagsims til
þess að snúast hraðar og braðar,
borið tilætiamlegian áramgur, að
fóíl'ki sé frá bflautu barnsbeini
foemnt að meta sj'álft sig eftir eigm
um sínum. Maðurimn er jafmmik-
iis viirði og fjármumairmir, sem hanm
á eða hefur umdir hömidum. Þetta
eflur af sélr græðgi, ófyrirleitmi og
hræsrni. Þetta auvirðir mammgild
ið og fcreður þá miskummarlaus't í
svaðið, sem skirrast við að oin-
boga sig áfiram eða hafa efofoi ból1-
maign ti þess. Pemiimgaiaparnir
drottma á hæsta tróni, miaðurimm á
ekíki upp á pafliborðið.
Umga fólkið, sem heldur uppi
þessari gagmrýni og fylgir hemmi
eftir mieð ýmsu móti, er betur að
sér um mannfélagsmál en floreldr-
ar þess. Það hefur víð'ari sjóm-
deiidarhring, og það heifur tileimk-
að sér meiri þekkinigu á samhúð-
armáluan einstaklinga, stétta og
þjóða em mokkur sú kymslóð, er áð-
uir hefur vaxið úr grasi, gat orðið
sér úti uim.
Þetta er eitt af því, sem breifok-
að hefur bilið á miáli kymsTóðanma
— breálklkiað það svo, að þær geta
átt örðrngt með að sklja málflutm-
imig og rök semd afræðslu hvor amm-
arrar. Sú kymslóð, sem mú er umg
— eða kammski rétbara sagt sá
Muti hemmar, sem gefið hefuir sig
van'diamól'um á vald — horfir á
heimimn opnari augum em himir
roskmari, sem lerngi hafa troðið
plógfarið með afotygin uim bóg-
ana. Kiimgjiamdi áróður fjölmiðlum-
artækjammia hefuæ, þrátt fyrir allt,
efoki áhriif á barna nema stundum
og um sumt. Ölfl skepma snýst með
edmhverjium hætti til varnar gegn
ásófon og hættum. Unga kynslóð-
in hefur alizt upp við fjölmiðlum-
artækin og áróðurimin, og ónæmi
er að mynidast með hemmi. Það
eru fcrúfleiga viðbrögð, sem stjórm-
ast af niáttúrulögmáli — eðflislæg
vörm tagundarimmjar, þegar hún
stemdur firammi fyrir sýkingu.
Tökum tifl dærnis fldinversfou
menmimgarbyltimguma. Áhrifa-
valdi fjölimiðlumartækja og frétta-
stofmama hefur verið beitt til þess
Lögreglulið í stimplngum við æskufólk f SviþjóS.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
294