Tíminn Sunnudagsblað - 25.05.1969, Blaðsíða 3
rifflSHMNkYT-
l ^ ý
Krákan er ekkl vinsæll fugl ( grannlöndum okkar. Þó er
hún talln flestum fuglum grelndarl, og fuglafræðingar
tel|a hana mjóg þróaðan fugl. Hún aflar sér matar með
kænsku og er lagin að sneiða hji háska.
Upphaflega vair krákan farfugl, en hún hefur vetursetu
á sumarstöðvunum, ef þar er gott tll fanga. Hún er
alæta og þykir oft til meins. Hún rænir hreiður annarra
fugla og á vetrum flnnur hún sér oft æti I sorphaugum.
írjL.i: í
i!
Krákan er gefin fyrlr að stríða
rándýrum og rálnfuglum. Sjái
hún uglu, fyllist hún mlkilll
heift. Hún gargar allt hvaS af
tekur, og aðrar krákur flykkjast
að.
Siðan ræðst öll hersingln að ó-
vinlnum, sem brátt verður að
láta undan síga. Flóttlnn er ekkl
auðveldur, þvl að krákurnar
elta hann með ófögrum hljóð-
um og illum tiltektum.
Líffræðlngarnir Hubert og Mabll
Frings fóru einu sinni út í skóg
með segulband, or þau höfðu
tekið á varnaðarhl jóð kráku,
sem reklzt hafði á uglu. Undlr
eins drelf að krákur.
Iðulega sækja krákur í flokkum
að ernl, sem situr að ætl. Örn-
inn fær engan frið. Hann reynlr
að beita klóm og kjafti, en krák-
urnar eru varar um sig. Loks
hrekst örninn burt, en krákurn
ar setjast að ætinu.
Finni kráka skel, sem svo er
sterk, að hún getur ekkl brotið
hana, tekur hún hana I gogginn
og lætur hana detta til jarðar
úr hæfilegrl hæð, þar sem grjót
er undir. Það þolir hún ekki og
brotnar auðvitað.
Við ber, að krákur gerast veiðl-
þjófar. Menn hafa séð þær draga
veiðarfæri upp úr vök til þess
að ná fiski, sem var pund að
þyngd. Við þetta höguðu þær
sér svipað og menn, sem heyja
relptog.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
435