Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Qupperneq 2

r
BRÉF TIL BJARGAR
Blöð og blaðamenn sæta sí-
harðmiaindi gagnirýni vegna mól-
fars siíms. Því miður verður þvi
efcki neitað mieð góðri samvizfcu,
að þeesi gagnrýni er réttmæt.
Þar eru blöðir* s.jálf óræfc sönn-
unangöign öllum, er skyn bera
á. Þar blasa dagiega vilð dæmi
um hirðulleysi í ritliætti, átafc-
anleiga vanþefcbinigu og
kHaufsbu. Hvers konar slettur
úr jarganimáji vaða uppi, orð-
töfcuim er brengiiað á hinn herfi-
iegasta hátt, orð eru misnotuð
á þann veg, að vitnisburður er
um það, a'ð höfiumiduirinn skilur
ekfci móðu'nmálið til fullnustu.
Til afsökunar er helzt haft,
að biaðagreinar séu sfcrifaðar í
miklum flýti. Það er þó hæpið
skáffikastojól, því að engu er fljót-
illegra að sfcrifa mieiniokur og
amlbögur en rótt mál, ef fóllk
einungis veit hið rétta.
Líkt oig þeir, sem bifreiðum
afca, verða að þekikija uanferðar-
reigilur og umferðarnierki, ættu
þeóir, sem hafa það að atvinnu
a)ð sfcrifa biöð, að telija sér sfcylt
að þekfcja þær reglur, sem tumg-
an iýtur. En treguir skilninigur
á þeirri nauðsyn er kannski
mesta mieinsemdin. Jafnvel
Minm flátfróðaisti ætti nokkuð að
gelta bætt miáiltfar siÉt, etf hann
iegði 'sig efti-r því. Sláfcu vkðiist
eklfci íynir að fara, því að sömu
vólliuimiar og ti'Viað eftir amnaö
eru ræddiar í m álfarsþáttuim út-
varpsdms, ganiga sífe'lt aítur í
blöðuan og enida hjá sjáifum út-
varpisistairfismöninunum.
lHt miáHfar blaðanna er við-
sjárverð meiimsemd. Þeirri
meinsieimd fyigir sýkingarhætta.
Amlböigumar brengia heálíbrigða
máikiennd fólfcs, þeigar ti'I lemgd-
ar lætur, og smám siamarn fjöig-
ar þeltoi, sem örðuigt eága með
að gera igreiniairmiuin á réttu og
röngu. Hór þairf því að tafca í
tauimama.
Einlhiviírn tkna retour sjáifsagt
að því, að efcki geti aðrir haft
blað'amnennsku að aitviminu en
þeir, sem lokið hatfa viðhlítandi
ísjienzkuprófi. Em ekki verður
það á næstu árum. Þess vegna
þyrfti að grípa táfl. annarra ráða,
sem að einthverju háldi gætu
kotmið.
Það hefuir lengi verið s'koðun
mín, að rífcið ættá að launa
færa miemn, ísienztoufræðinga,
sem heíðu þann starfa að leið-
rétta máifairsgala biaða og
tímarita. Þeir ættu að semja
syndiaregiistur, ásaimt mauðsyn-
leguim leiðréttdngum, er síðan
væri sent þeirn, er af sér braut,
bfliaði eða tímariti, og fylgdi
laig'askyilda að birta þessa skrá
refjalauist.
Það er spá min, að fldótt
mymdi skipast till hims betra, er
blöð og tímarit yrðu þannig að
standa skiriftir fyrir afbrot sín,
fnammi fyrfr iesemdum sínum.
Lanigur Íeiðréttimgiallistd þætti
ekki vegsauki og aðhald ykist.
Þessu fyligdá, að ég ætla, mikil
oig skjót siðabót, 'alveig eins og
það reyndist auðvelt að bæta
samkomu'bragimn uui verzlunar-
mianniaheOigina, þegar taumhald
var haft, í stað þess að láta
refca á redðanum.
Auðvitað myndu berast sár á
eánlhiverja. En þa® yrðu Sár, sem
læfcnimg fyfflgdi, iþvd að þeir him-
ir sömiu yirðu alð gera iðrun og
yfirbót og tafca upp þaiu vinnu-
brögð, sem raumar eru frum-
sfcyldia hvers manns, hvað sem
harnn sbarfar: Að vanda verk
sitt.
Ef tdl vili gætá lífca komið
að eimhverju gagni, þótt sein-
virtoara væri, ef Iesendur blað-
amina 16 tu sér efcki nægja að
skopast að bögubósunum
heiimia í stofu sinni eða hneyksl-
ast á þeám, heldur létu blaða-
úitgefendur vita, til dæmis með
semdibréfi eða simtali, þegar
þeiim finnisit tuingunnd mdshoðið
og l'ágt risið á ritmiennsfcunni.
Helz,t væri þó áranigurs að
vænta atf sfflífcu, ef þettia væri
geirt með sfcipulegum hætti og
kunmimgjar eða grannar, sem
máltoennd eru gæddir og láta
sér anmt um tmmiguma, hefðu um
þetta samvinnu, sem meira
væri en dægurflutga.
Fleáiri ráð kynnu áð vera tál-
tæk. En umtfram aOfflt þarf snarpt
aðha'ld, og mór sýnist óhjá-
kvasmiBieigt, að það komi utan
frá. Það hroðamiáOifar, sem bók-
stafiega sebur svip á blöð og
öinmuir fjölmdtlunartæki, er
Maðamanma'Stéttinmd í heild til
hnieysu. Það er iflfflt. Enn verra
er þó, að þeissi fjamdi skuJi
þylkija aOimiemnimigi boðlegur.
J. H.
HEYRT MEÐ ÖBRU EYRANU
Það kveður ótrúlega mikið að málaþrasi hérlendis. Árið
1965 voru kveðir upp 5329 héraðsdómar. Þar af var nálega
hálft fimmta þúsund einkamála. Alls voru málin 4879 I Gull
bringu- og Kjósarsýslu og kaupstöðum þeim, sem eru inn
an marka hennar, þar í talin Reykjavík, en ekki nema
450 í öllum landshlutum öðrum.
■frk Ókunnugir reka upp stór augu, þegar þeir sjá sáluhliðið I
Stafholti. Þetta er hátt og mikið sáluhlið úr steinsteypu,
en haliast svo geigvænlega, að furðu vekur, að það skuli
ekiki lagzt alveg til hvíldar.
650
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ