Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 13

í vefstofu Karólínu GuSmundsdóttur: Yzt til vinstri Hulda Gunnlaugsdóttir, þá Karólina og síóan Jóhanna Ragnarsdóttir
og Elín Björnsdóttir. Ljósmynd: Tíminin — Gunmar.
— Mynztri'ð er fjöibnaytifcara eft
ir því sem sköftin em fíjeiri. Frök-
en Siegunnfel'dt óf fyrir dýrustu
verzfanirnar, seini þá varu í Kaup-
anannaihöfn, tii dæmis C.B. Ham-
sen, seim einnþá er í Breiðigötu.
Verzliuin Ottos Mayers var við hlið-
im'a á Lanidsbanlkiamuim. Hana sá ég
elkki seinast, þeigar éig kom til
Kaupmia n n ahafinar.
— Hvað var eimkum ofið h.iá
fröikem Sieigumfeldt?
— Það var eiginliega alt áklæði.
Og atlllt ofið úr franska D.M.C.-
garniimu.
— Var mikið unnið að lnannyrð
um heima hjá þér á rneðian þú
varst þar?
— Ég sauimaði dálítið. Ég á mik
ið af því eranþá, en_ er auðvitað
hætt að mota það. Á sumarnám-
skeiðinu iærði ég að knippila, og
þvá héflt óg áfram á kvöfldin þessi
ár, ®em ég var í Danmörku. Það
benindd ég m'örgum, þegar ég kom
heim. Knipplið og vefmaðurinn
hafa ættð verið miitt meista áhuga-
mláfl,
— Mér hefmr verið sagt, að þú
hiafár ofið miifcið af peysufatasvunt-
um?
— Jájá. Ein það er nú lamgt síð-
an. Ég byrjaði á því, rétt eftir að
ég fcom frá DanmiöTfku, að veia
svuinifcu fliianda móðuir minni. Það
varð til þess, að ég óf fieiri.
— Þú heffur auðvitað ofið mik-
ið tifl 'þíns hieámilfts?
— Já, óg hef aldired átt góflf-
teppi eða igfliugigatjöld raema þau,
sem óg hef sjálf unnið. Ákflæðið
á þessurn stólum óf ég árið 1930.
Því var snúið við eftir fimmtán ár.
Það flætur ekkert á sjá.
— Ileifiuir þú ekki ofið mikið
banda opimberum stofnunum hér
í bænum?
— Jú, ég óf mifcið handa Lands
banfcanum. E'innig afllt, sem var of-
ið í Búnaðarbaibkann, þegar hann
var byggður. Svo ófuim við allt í
háslkóíann 1940. Þá var farið að
vefa úr uil.
— Hafa ekfci aðfierðir í vefnaði
breytzt milkið frá því þegar þú
byrjaðir fyrst að vefa?
— Mjög mikið. Þetta franska
slkiflin, sem notað var, var óskap-
lega fimt, og vefurinin, sem ég bvrj
aði á, þegar ég kom í stofuna hjá
fröiken Siegumfieldt, var moð 5080
þráðurn í einum metra. Það var í
Skeið, sem var með 127 teranur á
hverjum 10 sentimietrum. Það var
voðaflegt fyrir mig að byrja á
slífcu. Nú er yfirleitt ofið með ul'l-
aruppiistöðu og eiigMega ekkí
hœigt að nota þéttar skeið en
þrjátíu tamma. Það má sjá, hvtlífc-
ur óstoapflieg'ur munur þetta er.
— En vefstölarnir, hafa þeir
eklkd breytzt lílkia?
— Ég kom með minn vefslói
með mér firá Danmörku 1922, og
ég hef allitaif ofið í honum. Ég hefld,
að hiann geti vel stiaðið siig i nokk-
ur hiuindruö ár. Haain er smiíðaður
hijá Leavad í Asfcov. Vefstólarnd'r
þaðan eru ailllir rnjög vandaðir og
úr svo vönduðum viði, að þeir
breyta sér afldrei, að minnsta kosti
efcki með venjulegri geymsflu. Ler-
vad -smíðar ailt til vef-naðar og
flieira auðvit-að, til dæmis renmi-
bekki. Við notum eingöngu
fiiinmisfca gerð af vefstölium, ég kann
ekbi á annað.
— Þú vinnur eingöngu úr is-
-lienzbri ull?
— Já, nú. Að vísu hef ég hör í
uppistöðu í borðrefla. Ég hef allt-
af fceypt gairn hjá Gef'juni á Akur-
eyri. Þeir lijá Gefjuná hafa alltaf
tekið kvabbi mínu og kvörtunum
m-eð statori þolinimæði. Gefjun og
Efraal-aug Reykjavífcur eru fyrir-
tæki, sem ég hef haft stöðug og
ánægjul-eg viðskipli við í 31 ár og
kiaran ég þeim beztu þafckir fyrir.
— Hvað er það he-lzt, sem þið
vefið urn þessar mumdflir?
— Handa miinj'aigripaverzlumm-
um vefum við mest borðrefia,
púða mie® salómsvefmaöi og einnig
treflia og værðarvoði'r. Þetta er {>að
heflzta í mintjaigripaisöluna. Svo sel
ég auðvitað hérna afllt til hann-
yrða, og við vefum java og ég bef
látið prenta mifcið af mynztrum
frá upphafi. Ég hjá'lpa fóflki svo að
raða Mtum eins og ég mögulega
get. Það kemur Mk-a sjáltft með
púða og mynztur og fær java og
garn hjá mér. Java hef ég ofið
hér síðan 1938.
— Hvenær var það, sem þú
setltir á stofn þeísa vefraaðarstofu?
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
685