Tíminn Sunnudagsblað - 15.02.1970, Qupperneq 8

Gnðmnndur Ingi Kristjánsson:
Jón á
Fallhömrum
Manstu Jón á Fallhömrum, .sem góðu búi bjó
bak við Dimmafjall og Sunmutind?
Hann, sem trúði á landið sitt og aldrei af sér dró,
öðrum bændmm ljós og fyrirmynd.
Draumur hans og yndi var að eiga fagurt fé,
fóðra það og velja sér til hags.
Júgursíðar kýrnar hans ég enn í anda sé
'eig-ra heim á ból að kvöldi dags.
Fögur voru túnin heim að Fallhömrum að sjá,
frjósöm lönd með trú og -natni gjörð.
Oft var Jón í flagi við að yrkja, brjóta og sá,
óskadrauminn lagði í þessa jörð.
Arður sá og fegurð, sem við augum bóndans Mó
endurguldu lúa og svita hans,
breyttu sér í yndisleik, sem inni fyrir bjó
eins og ljóð í brjósti kvæðamanns.
Margur gisti á Fallhö-mrum, sem fór um Hamraskarð.
flestir þreyttir, sumir komnir hætt.
Oft var þröngt í húsunum, en hjartarúmið varð
hverjum gestl blítt og minnisstsett.
Farsæll var þeim dagurinn, sem fór þeirn n«*t í hönd,
fötin þurr og morgunverður beið.
Stundum var þeim hjálp í því við hlaupin út i Strönd,
hestar Jóns að báru þá * leið.
—■ Já. dagbók mín síðari vetur-
inn er enn til. Samkvæmt henni
hef ég þá gist á 84 stöðum. Um
fyrri veturinn get ég ekki sagt með
neinni vissu. Meðal ■gististaða, sém
mér eru minnisstæðir, auk þeirra,
sem ég nefndi fyrr, eru til dæmis
Hvoll í Dyrhólahreppi, en þar
bjó þá Guðmundur Þorbjarnarson,
síðar á Stóra-Hofi, Káifafellsstað-
ur, en þar bjó þá séra Pétur Jóa#»
suf- Búlandsnes við Berufjöi’0,
en þar bjó ólafur Thorlaclus héft-
aðslæknir.
— Voru þau Grána og Skrámur
líka reiðsfcjótar þínir síðarí vetur-
iwn?
— Gráa hryssan frá Varðgjá
dugði vel, þó að hún sýndist ekki
Hltlega til þess. Þegar ég fór að
heiman undir áramótin 1905—
1906, hafði ég tvo til reiðar, hana
Og rauða hryssu að heirnan. Þegar
ég kom suður á land, seldi ég
tíráttu o.g Ikeypti þar jarpan hest,
m hánn reyndist efcki vel. Svo
hegitf ég koni austur f öræfi, seldl
eg fiann og fékk 1 staðinn sfcaft-
fellskan hest, sem ég kallaðí Flosa.
Ekki var hann fjörhestur, en þof
inn og reyndist vel. Danskur
ingamaður hafði áður átt Flosa.
Rauðka og Flosi dugðu mér alia
leið heim.
— Geturðu sagt mér eitthvað
fleira af Myklestad? Hvers konar
maður var hann?
— Síðari veturinn, sem við vor.
um saman, var hann 64 ára, en
leit út fyrir að vera eldri. Slitinn
maður og mjög farinn að kröftum
og gekk ekki sem neinu næmi &
1C4
T f M I N N — SUNNUÐAGSBLAÐ