Tíminn Sunnudagsblað - 07.03.1971, Page 3

Meðal þeirra dýra, sem dregið hafa að sér vaxandi at-
hygli í dýragörðum hin siðari ár, er tapírinn. Fólkl þykir
gaman að horfa á hann þramma niður að tjörninni sinni
til þess að baða sig. Þar sökkvir hann sér umsvifalaust
á bólakaf.
í villtum, vatnsauðugum frumskógunum er tapirinn ekki á
ferli nema um nætur. Hann drekkur mikið, lifir að mestu
leyti á vatnagróðri og eykur kyn sitt í vatni. Höfuðóvinir
hans í Suður-Ameríku eru jagúarinn og krókódíllinn, auk
mannsins.
iimii

'
Tapírinn er fimur á sundi, og hann
getur gengið á botninum eins og
vatnahestur og leitað sér fæðu. Við
og við skýtur honum upp á yfirborð-
ið. Þá þarf hann að anda.
Sjaldgæfastur er fjallatapírlnn, sem
er sums staðar i Suður-Ameríku í
f jögur þúsund metra hæð yflr sjávar-
fiöt. Hann er kafloðinn og þétthærð-
ur, því að þarna er kalt um nætur.
í Indlandi er tapirtegund með stór-
an, hvítan skjöld á baki og niður um
síður. Þetta er felulitur, líkt og rák-
irnar á tígrisdýrinu, og kemur sér
vel á tunglskinsbjörtum nóttum.

'i:-

í,íi i'i :

Þessi indverski tapír slagar fram og
aftur um frumskóginn og gripur
blað og blað hér og þar. Undir morg-
uninn leggur hann lykkju á leið sína
og leitar sér bælis. Þá fer hann ætíð
undan vlndi, nema siðasta spölinn.
Þó að tapirinn sé friðsamt dýr, er
hann ekki með öllu varnarlaus. Ráð-
ist rándýr á kú með kálf sinn, flýr
kálfurinn undir kviðinn á móðurinni,
en hún verst með framfótunum og
kjaftinum, sem búinn er sterkum
framtönnum.
Fá dýr eru vinaiegri en tapír, sem
búið er að spekja. Hann eltir gæzlu-
mennina í dýragörðunum eins og
hundur og rekur stuttan rana sinn
niður i vasa þeirra i von um að finna
þar ávexti eða annað, sem honum
bragðast vel.

TfUINN - tKVNNUDAGSBLAÐ
195