Morgunblaðið - 26.04.2004, Blaðsíða 17

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. APRÍL 2004 17
Laugavegi 32 sími 561 0075
Í MORGUNBLAÐINU laug-
ardaginn 17. apríl skrifar Ragnar
Jónasson, varaformaður Heimdallar,
grein um frumvarp til laga sem
menntamálaráðherrra
lagði nýverið fyrir Al-
þingi um stofnun Tón-
listarsjóðs. Heimdallur
hefur með ályktun lagt
sig alfarið gegn því að
þessi sjóður verði settur
á laggirnar. Rökin sem
þeir færa fyrir því eru
þau annars vegar, að
þeir treysti tónlist-
armönnum fyrir því að
standa á eigin fótum, og
hinsvegar að þeir séu al-
farið á móti stofnun
nýrra sjóða þar sem
reynslan sýni að sjóðir
sem slíkir þenjist út og
taki sífellt meiri hluta af
skattpeningum okkar.
Ég vil byrja á að
þakka Ragnari traustið
sem hann og Heimdallur
bera til tónlistarmanna
og einnig fyrir að standa
vörð um skattfé mitt.
Greinin sem Ragnar ritaði með fyr-
irsögninni „Treystum við tónlist-
armönnum?“ vekur þó óneitanlega
margar spurningar. Eru Heimdell-
ingar alfarið á móti því að hið op-
inbera styrki menningarmál? Grunn-
hugmyndin að þessum tónlistarsjóði
er sú að gera styrktarafgreiðslur til
tónlistarmanna skilvísari, þ.e. nota fé
sem þegar er varið í þennan mála-
flokk á skipulagðari máta. Verðugt er
að benda Ragnari og Heimdellingum
á það að tónlistargeirinn á Íslandi
skilar nú þegar umtalsverðum
tekjum í þjóðarbúið. Tónlistarmenn
búa við 24,5% virðisaukaskatt á seld-
ar plötur sem gerir þær dýrari út úr
búð og þar af leiðandi ósamkeppn-
ishæfari við erlendar útgáfur. Þykir
Ragnari ósanngjarnt að eitthvað af
þessum tekjum skili sér til baka út í
iðnaðinn í þeim tilgangi að efla hann
enn frekar? Margir tónlistarmenn
hyggja á landvinninga og óska lið-
sinnis hins opinbera í þeirri leitun
sinni. Markmiðið er, leynt og ljóst, að
afla tekna með tónlistarsköpun og
skila þar með meira fé í ríkiskassann
okkar sem Heimdellingum er svo í
mun að vernda.
Ragnar vill meina að það sé rang-
læti í því að sóa peningum í tónlist-
armenn, þrátt fyrir að tónlistarmenn
afli umtalsverðra tekna fyrir rík-
issjóð. Hvaða atvinnutónlistarmaður
sem er myndi vera sammála mér þeg-
ar ég segi að enginn kæri sig um að
komast „á spena.“ Mörg afar spenn-
andi verkefni eru á döfinni hjá þeim
fjölmörgu tónlistarbatteríum sem
starfandi eru á landinu
og fjárskortur hrjáir
svo gott sem alla sem
að þessum málaflokki
koma. Margir hafa
unnið merka landvinn-
inga og láta ekki stað-
ar numið þar. Ekki er
hægt að nefna marga
blómstrandi iðnaði
sem ekki hafa ein-
hverntímann, oftast á
uppvaxtarárum sínum,
þurft að leita til ríkis
með aðstoðarbeiðnir.
Oftar en ekki hefur
það margskilað sér aft-
ur í þjóðarbúið og er
óþarft að nefna dæmi
því til vitnis úr tónlist-
arbransanum.
Með því að styrkja
stoðir þessa mála-
flokks er mennta-
málaráðherra að
leggja grunninn að því að tónlistar-
iðnaðurinn geti starfað óstuddur.
Ragnar talar um að Heimdellingar
beri traust til tónlistarmanna til að
standa á eigin fótum. Bera þeir traust
til okkar til að nota þessa peninga vel
og skila þeim aftur í formi tekna í rík-
issjóð?
Treysta tónlistar-
menn Heimdalli?
Gylfi Blöndal svarar
Ragnari Jónassyni
’…tónlistar-geirinn á Íslandi
skilar nú þegar
umtalsverðum
tekjum í þjóð-
arbúið.‘
Höfundur er stjórnarmaður í
Félagi um tónlistarþróunarmiðstöð
og tónlistarmaður.
ÁGÆTU eldri borgarar á Suð-
urnesjum!
Það er nokkuð víst að ellinni er
ekki hægt að gleyma,
hún kemur til þín og
hún kemur til mín.
Ellinni er ekki hægt
að skila eða selja, því
er best að sættast við
hana og vinna með
þann styrk og kraft
sem hver og einn á.
Ef við hugsum vel
um heilsuna ræktum
hugann af bjartsýni og
gleði. Hreyfum við
okkur reglulega og
hugum að hollum lífs-
háttum getum við eytt
ævikvöldi á eigin forsendum.
En í okkar samfélagi sem annars
staðar þarf eldra fólk stundum að
reiða sig á þjónustu þar sem heilsan
er ekki í lagi og einstaklingurinn
kemst ekki af heima, nema með
dyggri aðstoð heimaþjónustu þar
sem þjónustan skal miðast við ein-
staklingsbundið mat á þjónustuþörf
og byggjast á hjálp til sjálfshjálpar,
þjónustan er tvíþætt, annars vegar
er heilbrigðisþáttur heimaþjónustu
sem er í höndum starfsfólks heilsu-
gæslustöðva . Hins veg-
ar félagslegur þáttur
heimaþjónustu sem fel-
ur í sér aðstoð á heim-
ilinu við aðdrætti og
þrif. Enfremur er í boði
dagvistun þar sem sinnt
er um einstaklinginn af
kostgæfni eftir þörfum
hvers og eins. Þegar
þetta uppfyllir ekki
þarfir einstaklingsins,
getur viðkomandi notið
þjónustu á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
hvort sem er á sjúkra-
deild eða fimm daga deild, þar er
unnið gott starf í þágu aldraðra.
Læknisfræðilegt mat og skoðun
er framkvæmt, unnið er með ein-
staklingnum í endurhæfingu lík-
amlega og andlega , miðað er að
markvissum framförum sem auka
styrk og heilsu einstaklingsins þann-
ig að viðkomandi geti snúið heim aft-
ur.
Hvað er betra en samvistir með
ástvinum á eigin heimili.
Háværar raddir heyrast um það
að D-álman var tekin frá okkur.
En staðreyndin er sú að D-álman
er endurhæfingar- og sjúkradeild
fyrir aldraða.
Því getum við spurt hverjir sofn-
uðu á verðinum!!
Fylgdumst við ekki með og af
hverju var fólk að bíða í tuttugu ár.
Ellinni er ekki hægt að týna eða
gleyma, vilja Suðurnesjamenn ekki
geta annast sig sjálfir?
Það þarf bæði sjúkradeild og
hjúkrunardeild á Suðurnesin.
Hvar er ykkar framsýni, kæru
eldri borgarar?
Staðreyndin er sú að núna við eig-
um öflugt og vel rekið sjúkrahús.
Aflið ykkur upplýsinga, sam-
félagið þarf að standa saman og
sækja fast. Okkur vantar hjúkr-
unarheimili þar sem ríkir virðing og
gleði fyrir lífinu í friðsælu og heim-
ilislegu umhverfi. Við þurfum hjúkr-
unarheimili á Suðurnesin, þörfin
mun verða fyrir hendi, vekja þarf
upp nýja hugsun varðandi efri árin.
Verum framsýn og sterk saman.
Höfum við sofnað
á verðinum?
Elín Jónína Jakobsdóttir
skrifar um málefni aldraðra ’Aflið ykkur upplýs-inga, samfélagið þarf að
standa saman og sækja
fast.‘
Elín Jónína
Jakobsdóttir
Höfundur er hjúkrunarfræðingur
og formaður þjónustuhóps aldraðra
á Suðurnesjum.
ALLIR geta verið sammála um
að við verðum að
berjast gegn ofbeld-
isglæpum í samfélag-
inu. Á undanförnum
árum hefur aukist
umræða um ýmiss
konar ofbeldi sem
hefur verið til staðar í
þjóðfélaginu en oft
undir yfirborðinu,
jafnvel aldrei kært til
lögreglu og hinum
seku aldrei refsað.
Slík umræða er nauð-
synleg til að takast á
við vandamálin og út-
rýma ofbeldinu.
Nauðgun er skelfi-
legt form ofbeldis og
fórnarlömb hennar
allt of mörg. Umræð-
an um nauðgunarmál
undanfarin ár hefur
ekki síst snúist um að koma því á
hreint að nauðgun er refsiverður
glæpur. Frumkvöðlar að slíkri um-
ræðu hafa verið öflug samtök á
borð við Stígamót og fleiri.
Framlag þeirra er mikilvægt og
mjög þakkarvert. Það hafa hins
vegar einkum verið
konur, sem hafa verið
mest áberandi í um-
ræðum um nauðg-
unarglæpi. Það var
löngu orðið tímabært
að karlar vektu at-
hygli á því að þeir eru
meðvitaðir um
vandamálið og þátt-
takendur í um-
ræðunni.
Karlahópur
Femínistafélag hefur
með myndarlegum
hætti vakið athygli á
málinu á undanförum
dögum. Það er von-
andi skref í þá átt að
uppræta þennan
öfögnuð í samfélagi
okkar.
Nauðgun
er glæpur
Guðlaugur Þór Þórðarson
skrifar um nauðganir
Guðlaugur Þór
Þórðarson
’Nauðgun erskelfilegt form
ofbeldis og fórn-
arlömb hennar
allt of mörg.‘
Höfundur er alþingismaður
og borgarfulltrúi.
Moggabúðin
Reiknivél, aðeins 950 kr.
Moggabúðin
Músarmotta, aðeins 450 kr.
Gylfi Blöndal