Íslendingaþættir Tímans - 16.08.1968, Blaðsíða 14

MINSllNG
Valgeröur Jónsdóttir
húsfreyja á Snotrunesi í Borgarfirði eystra
Valgerður Jónsaóttir var fædd
Í6. sept. árið 1390 á Jökulsá í
3orgarfir'ði eystra. Foreldrar henn-
tr voru Viiborg Einarsdóttir og
rón Björnsson, þ-t búandi hjón á
rökulsá. Þegar Valgerður var á 8.
íri fórst i'aðir hriinar með svip-
legum hætti er bátur frá Borg-
trfirði fórst við T-agarfljótsós. Þar
irukknuðu 4 menn, og var Jón
Jjörnsson á Jöku^-á einn af þeim.
>etta var átakanJega hörmulegt
Jys og mikið áfa’l fyrir fjölskyld-
ina á Jökuisá, bv) nú stóð ekkj-
tn, Vilborg Einarsdóttir ein og
'orsjárlaus eftir með 6 börn i
óernsku, bað elzta 11 ára, en það
/ngsta á 1. ári. Þá voru ekki Al-
>tjóra- og sýsiumannsnefndar-
nannsstörfum ai föður sínum
1918 og hefur n ort tveggja með
óöndum enn, eftir 50 ára starf.
3ve lengi hann hefur átt sæti í
óreppsnefnd vgit ég ekki, en sjálf-
jagt lengi, og »r þar góður liðs-
máður enn Mér hefði átt að vera
nnah handar að vita hve lengi
óann hefur verið formaður búnað-
irfélags sveitar sinnar en hef það
ekki hér við hendina en sjálfsagt
ikiptir bað mörgum áratugum.
bað veit ég aftur á móti, að hann
var kosinn í stjórn Sláturfélags
Suðurlands 1929 og siðan og for-
maður stjórnarinnar síðan 1948,
er Ágúst í Birtingaholti féll frá.
Þá er mér í grun og held reynd-
ar, að það sé rétc. að hann hafi
átt sæti i öllum fasteignamats-
nefndum Borgarfjarðarsýslu s.l.
40 ár, og formaður þeirrar er nú
er að störfum.
Nú skai ekki taiið i'leira af öll-
um þeim störfum, sem Pétur Otte-
sen hefur af he^di leyst og er
sjálfsagt eit'bhvað vantalið en þekk
ing mín þrotin Veit ég, að hann
fyrirgefur það, >vo létt heldur
hann á lofti störfum sínum Ég
veit samt. .að hann hefur starfað
í mörgum opinberum nefndum,
sem ég kan,n ekki skil á. Man ég
mannatryggingar, né önnur sam-
eiginleg lýðhjálp, sem nú er talið
sjálfsagt i menningarþjóðfélagi,
kómið til sögunna. . þeim til stuðn-
ings og hjalpar, „em af einhverj-
um ástæðum verða nart úti á ber-
angri samfélagsius. Það varð því
hið ömurlega og Oeizka hlut?kipti
Vilborgar á Jökulsá — eins og
fleiri, sem í slíkar raunir rötuðu
á þeirri tíð — að nún varð að láta
flest börnin frá sér
Föðuramma Valgerðar, Ólöf
Jónsdóttir, sem þá átti heimili á
Bakka í Borgarfirði tók hana þá
að sér og Iijá heoni ólst Valgerð-
ur síðan upp, fyr.-t nokkur ár þar
á Bakka, síðan ! Úraníu og svo
þó eftir tveimur eða þremur, sem
við höfum starfað saman í, þar á
meðal jeppanefndin fræga. í þeirri
nefnd var alltaf dálítil spenna eða
pólitísk undiraldi pótt ládautt
væri á yfirborðinu. Einstaka sinn-
um gerði þó sma rok'nyrnur, sem
hjöðnuðu iafnskjótt niður og voru
bara til hressingar.
Samstarf okkar Péturs Otte-
sen í stj»rn Búnaðarfélags íslands
er nú á 20. ári, þegar talinn er
með sá tími, er ég starfaði í stjórn
inni, sem varamnður Bjarna Ás-
geirssonar, þegar hann var land-
búnaðarráðherra. Við þessi merku
tímamót * ævi Péturs er mér
bæði ljúft og skyit að færa hon-
um innilegustu þakkir mínar fyr-
ir frábærlega gott samstarf. Það
heyrir til sérstarra undantekn-
inga, ef stjórn cg búnaðarmála-
stjóri ná ekki fudri samstöðu um
lausn mála En komi það fyrir
að út af beri í því efni, er samt
sem áður ailra vilji að ná samap,
sem nær alltaf hefur tekizt. Reyn-
ir þá mjög á Pétur áð finna rétt
orð og raða þeim rétt saman í
bókum, svo að öiium sé jafnhátt
undir höfði .gert ug geti því .vel
við unað. i>að tekst Pétri ævin-
lega og oft listilega, slíkur frá-
bær fundarritari er hann Fer þar
á Litla-Bakka í takkagerðisþorpi,
en þar átti Ólöf heimili til æviloka.
Ólöf, afnma Valgerðar var ávallt
snauð að veralda/.auði, en bar þó
gæfu til þess, að vera, þrátt fyrir
það, veitaadi, sainanber það, að
hún tók að sér þessa ungu sonar-
dóttur sína, sem miskunnarlaus ör-
lög höfðu leikið svc hart og henni
auðnaðist aö veita henni slíkt upp-
eldi, að hún komst til mikils
þroska, mátti vissulega segja bæði
andlega og líkamiega, mikið meira
en í meðaliagi Slikt var framlag
þeirrar el'.imæddu konu til samfé-
lagsins, snauðri að veraldleg-
um verðmætum, en því auffllgri af
skylduræk íi og fórnarlund.
saman hinn góði vilji oans og rétt-
sýni, að aðeins nið rétta komi
fram og skýrleik' í hugsun og
orðavali, enda er maðurinn marg-
vitur.
Sagt er, að hver sé sinnar gæfu
smiður, og muni fáir mæla því
í gegn, og eru þó örlögin stund-
um erfið viðureigijar En ef það
er satt, sera sagt er um gæfusmið-
ina, og jaínvel sé hægt að snið-
ganga hið mikla örlagavald, sér
til hagsbóia. þá er Pétur Ottesen
mikill meistari, slíkt hamingju-
barn er hann Það er líka talað
um það, að menn geti haft á-
hrif á hreysti sína og langlífi með
réttu hugarfari, og má vel vera
að eitthvað sé til í pessu. Ég he.f
ekki heyrt talað um að Pétur hafi
verið glím ímaður íyrr á árum, en
hitt veit ég, að hann hefur staðið
sig frábærlega vei í iífsglímunni.
Hann veit upp á klukkustund
hvenær hann átti 80 ár að baki
sér, en ég beld, að liann finni það
furðu lítið, slík ec andleg og lík-
amleg hreysti hans Ég óska hon-
um þeirrar hamingju, að svo megi
verða ævina út.
Svo biður konj mín mig fyrir
beztu hei.llaóskir og kveðjur til
þín og konu þintar, kæri vinur.
Þorsteinn Sigurðsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
14