Íslendingaþættir Tímans - 31.10.1969, Síða 3

Starfaði í sveitarstjórnum bæði
í Tjörnesíhreppi — hinum forna —
og á Siglufirði.
Vann að fasteignamati bæði á
Siglufirði og á Húsavík.
Var byggingarfulltrúi á Húsavík
1945—1948.
Forðagæzlumaður í Reykja-
hverfi nokkur ár eftir 1912 og á
Siglufirði 1928—‘32.
Skrifstofumaður hjá Húsavíkur-
hreppi tvö ár. Gegndi forstjóra-
störfum við Sparisjóð kaupfélags
Þingeyinga 1959—1962.
Sá um og vann að viðgerð gam-
alla húsa og bæja fyrir þjóðminja-
safn íslands (Saurbæjarkirkju,
Grenjaðarstaðabæjar (að nokkru),
Laufásbæjar og bæjarins að Keld-
um). Gerði við Nonnahúsið á Akur-
éyri fyrir Zontaklúbbinn þar.
Annaðist héraðsskjalasafnið á
Húsávík. Afgreiddi löngum bækur
til útlána úr Bókasafni Þingeyinga
á Húsavík.
Formaður Ferðafélags Húsavík-
ur var hann seinustu árin. Gekkst
þá fyrir og tók þátt í mörgum
kynningarferðum í fjarlæg héruð
og öræfaleiðangrum.
Félagar Sigurðar úr þeim sam-
tökum hafa nú þegar stofnað sjóð
til minningar um hann.
Fram undir hið síðasta þótti, ef
skipa þurfti nefnd á Húsavík, gott
að kjósa Sigurð í nefndina, hvert
sem nefndarstarfið var. Sú var fjöl-
hæfni hans og drengskapur.
Fjöldi fólks setti traust sitt á
hann og leitaði til hans, ef eitt-
hvað þurfti að endurbæta, sem
byggingum viðkom. Hann var úr-
ræðaskjótur og áræðinn í verki,
kappsamur og ósérhlífinn. Stundvís
í bezta 'agi og viðbragðsfljótur H1
allra efnda.
í æsku stundaði Sigurður Egils-
son talsvert íþróttir. Hann var einn
af forstöðumönnum fyrsta héraðs-
íþróttamóts Sambands þingeyskra
ungmennafélaga (1915). Á mótinu
hlaut hann þrenn fyrstu verðlaun
í stökkum: hástökki, langstökki og
þrístökki. Hann var framarlega í
söngmálum sveitar sinnar meðan
hann var á Laxamýri. Tók framan
af ævi þátt í söngkórum þar sem
hann dvaldi. Söng í Landskórnum á
Alþingishátíðinni 1930. Mætti þar
með Siglfirðingum.
Sigurður var bókhneigður, las
mikið og fylgdist vel með dagskrár
málum. Hann átti gotf bókasafn,
smíðaði því skápa og batt bækum-
ar, því hann kunni bókband eins og
fleira.
Hann var vel málifarinn á mann
fundum, hispurslaus og hreinskil-
inn en kurteis. Ritfœr var hann,
eins og greinar hans í blöðum og
tímaritum bera með sér, þótt hann
íðkaði ekki skáldskaparmál, eins
og Jóhann Sigurjónsson föðurbróð-
ir hans. Nokkrum sinnum sendi
Siguður erindi til upplesturs í út-
varpinu, sem vöktu athygli.
Hann iðkaði útskurð, því að
hann var einn þeirra manna, sem
virðast hafa tíma til alls. Fyrir út-
skurð hiaut hann verðlaun í verð-
launakeppni „íslenzks heimilisiðn-
aðar,“ er fór fram sem landskeppni
í Reykjavik 1965. Verðlaunin voru
peningar, en þeim fylgdi heiðurs-
skjal með svofelldri umsögn:
„handbragð frábærlega gott,
munstrin smekkleg og stílhrein og
styðjast að nokkru við þjóðlega
hefð, án þess þó að vera stæling“.
Sigurður Egilsson frá Laxamýri
er liðinn inn í „rökkurhljóðar hall-
ir dauðans." Þar eiga ekki aðeins
vinir og vandamenn, heldur um
leið íslenzkt samfélag, úrvalsmanni
á bak að sjá.
Með línum þessum sendi ég ást-
vinum hans innilega samúðar-
kveðju.
Karl Kristjánsson.
f
Góður drengur er genginn.
Sigurður Egilsson frá Laxamýri
er horfinn vinum og samferða-
mönnum.
Þrátt fyrir það að Sigurður var
kominn hátt á áttræðisaldur og
vitað var síðustu mánuði að hann
var haldinn þeim sjúkdómi, er ban
vænn hlaut að verða, á ég erfitt
með að átta mig á burtför hans
Með Sigurði er fallinn í valinn
einn af þingeysku aldamóta-
mönnunum, en fylking þeirra gisn
ar nú óðum.
Það er ágæt lífsreynsla og gæfa,
að kynnast góðum mönnum, lær-
dómsrík og auðgandi i senn. Einn
slíkra manna var Sigurður Egils-
son.
Ég kynntist honum ekki per-
sónulega fyrr en hánn var Kominn
á efri ár, þekkti hann áður af orð-
spori og af góðu einu. Atvikin
höguðu því svo að leiðir ókkar lágu '
saman skömimu eftir að Sigurður
fluttist til Húsavíkur og reisti sér
þar býli sitt Sunnuhvol. Ég tel
kynni mín við Sigurð hafa verið
mér mikið happ. Við áttum allnáið
samstarf hátt á annan áratug. AU-
an þann tíma voru kynni mín af
Sigurði á einn veg. Hjálpfýsi hans,
samvinnuþýðleiki, vin-nugleði og
starfsþol var með eindæmum.
hann var fjölhæfur maður og
áræðinn til starfa, lagði á flesta
hluti gerva hönd. Honum var eink-
ar lagið að lagfæra það sem aflaga
hafði farið, lagði í það metnað-sinn
og hafði yndi af slí-kum störfum.
Þegar gömlu bæirnir að Grenjaðar
stað og Laufási voru lagfærðir, og
að miklu leyti endurbyggðir í sinni ■
upphaflegu mynd á vegum Þjóð-
minjavarðar, var Sigurður til þess
fenginn að hafa forystu þeirra
verka. Þar vann hann hið ágætasta
starf og er almannarómur að þau
verk lofi meistarann. Þá var hann
einnig til verka kvaddur er Nonna
hús á Akureyri var fært til upp-
haflegrar myndar.
Ég undraðist það oft, og máski
m-eð dálítilli öfund, hvað Sigurði
varð úr tíma sínum. Mér virt-
ist hann löngum hafa tíma til þess
að sinna kvöðum allra, sem til
hans leituðu, en það voru margir.
Þó að mér virtist hann hlyti að
vera yfirhlaðinn störfum, um ára-
bil meðal annars sem starfsmaður
Húsavíkurbæjar, fann hann sér
gjarnan stundir til þess að semja
erindi til flutnings í útvarpi, og
kunnugt er mér, að hann var fljót-
ur til þess að grípa penna og svara
fyrirspurnum er fram komu í út-
varpsþættinum um íslenzkt mál.
Kynni okkar Sigurðar og sam-
starf hófst fyrst verulega eftir að
ég tók við vörzlu Bókasafns S.-
Þingevinga. Hann varð bá fljótlega
aðstoðarmaður minn við afgreiðslu
á bókaútlánu-m. Jafnframt þvi
batt hann bækur fyrir safnið og
lagfærði gamlar bækur. Þær eru
ótaldar bækurnar, sem hann bjarg-
aðj þannig frá ótimabærri eyði-
leggingu. Og ég á bágt með að átta
mig á þeirri staðreynd, að hann
skuli nú ekki framar koma til mín
inn úr dyrunum í bókasafnssaln-
um með bókasekkinn á bakinu,
glaður og reifur og viðræðugóður
svo sem hann ætíð yar.
Sigurður safnaði ekki fjármun-
um eða veraldarauði, til þess stóð
hugur hans ekki. En hann átti í
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
3