Íslendingaþættir Tímans - 31.10.1969, Síða 18

Sigríður E. Sæland
Ijósmóðir, áttræð
blómum og nokkrar afmælisgjafir.
Nokkur skeyti voru í ijóðum. Eitt
af þeim var frá Tómasi Jónssyni,
starfsmanni hjá samvinnufélögun-
um á Blönduósi, sem búinn er að
vera náinn samstarfsmaður Jóns í
hartnær 40 ár. Ég held að þessar
fáu ljóðlínur gefi góða hugmynd
um það hugarþel, sem_ samstarfs-
fólk Jóns ber til hans. Ég birti því
þe-sa afmæliskveðíju hér með
leyfi höfundar.
Vitund dáir vorsíns tóna,
vetrargnýrinn herðir þor.
Fjallasveitin grasi gróna,
geymir öll þín bernskuspor.
Sonartryggð hún þakkar þína,
þú ert hennar barn í dag.
Sendir þér með sumarblænum
sína kveðju og óskalag.
Út við Blöndu elfarmynni,
ungum var þér búið svið.
Trúr og hollur hugsjón þinni,
högum fólksins veittir lið.
Stjórnað hefur stefnumálum.
Staðið vörð í hálfa öld.
Og í þínu ævistarfi,
ávallt borið hreinan skjöld:
Tómas R- Jónsson.
Þegar Jón S. Baldurs var sex-
tugur, 22. júni 1958, héldu hún-
verskir samvinnumenn þeim hjón-
um heiðurssamsæti í „Húnaveri"
sem þá var nýbyggt félagsheimili
i fæðingarsveit Jóns. Við það tæki-
færi var þeim hjónum færðar
minningagjafir í þakklætisskyni,
fyrir mikil og vel unnin störf I
þágu samvinnufélaganna og hér-
aðsins í heild. Mjög almenn þátt-
taka var í samkvæmi þessu og vat
þar samankominn mikill mann-
fjöldi. Nokkrar ræður voru flutt-
ar og fleiri skemmtiatriði voru þar
um hönd höfð. Að lokum flutti af-
mælisbarnið snjaiia ræðu og þakk-
aði fyrir þann heiður, sem þeim
hjónum var sýndur, með þessu sam
sæti og gjöfum. Einnig færði hann
öllum samstarfsmönnum sinum á
liðnum árum alúðarþakkir fvrir
samstarfið, sem hann þó sagðist
vona að væri ekki alveg lokið. Góð-
ur rómur var gerður að ræðu Jóns
og bau hjónin kölluð fram og hyilt
með almennu lófataki. Þá skal þess
getið, að nú í vor á aðaifundum
K.H. og S.A.H. var Jón einróma
kjörinn heiðursfélagi beggja þess-
ara félaga og eru það aðeins ör-
fáir menn, sem hlotið hafa þenn-
an heiður áður.
Ég vil svo að lokum árna þess-
Mér er í æskuminni mynd rosk
innar konu gangandi eða hjól-
andi á götum Hafnarfjarðar, sem
mér fannst vera ákveðnari í fasi
en flestar aðrar konur, svo að
ekki var um að villast, hvert för-
inni var heitið og til bvers. Síðar,
er ég átti þvl láni að fagna að
Ikynnast þessari konu, komst ég að
raun um, að æskumyndin var
imun margbrotnari en ég gerði
mér þá grein fyrir. Að vísu sá ég
hinn ákveðna svip hennar, sem
bar vott um samvizikusemi og
starfsgleði, en það liðu mörg ár,
unz óg kynntist þeim göfugu hug-
sjónum, sem hún hafði þroskað 1
brjósti sínu og þeirri umhyggju,
sem hún bar fyrir samferðamönn-
um sínum, ungum sem öldnum.
Einnig sá ég töskuna, sem þessi
kona bar ávallt í hendinni, en það
Iðu mörg ár, unz ég sá hinn fagra
gunnfána, sem hún stefndi af ein-
beitni að, gunnfána lifsins. Þá
feomst ég einnig að raun um, að
þessi kona var virðulegur arftaki
þeirra kvenna, sem frá upphafi
vega hafa að öðrum ólöstuðum,
lagt hvað mest af mörkum tá
þess að gera gunnfána lífsins jafin
glæsilegan og raun ber vitni. Þessi
feona var Sigríður E. Sæland, ljós-
móðir í Hafnarfirði, nýlega fyllti
áttunda tuginn. Sigríður fædd-
ist hinn 12. ágúst 1889 í Norður-
fcotd á Vatnsleysuströnd og var
hún ein af 11 börnum hjónanna
Sóliveigar G. Benjamínsdóttur, sem
var ættuð frá Hróbjargarstöðum í
Hnappadalssýslu og Eirífes Jóns-
um heiðurshjónum allra heilla á
ókomnum árum og alveg sérstak-
lega vil ég þakka Jóni fyrir langa
og trausta vináttu og frúnni óska
ég allra heilia á sjötugsafmælinu
og það er ósk mín og von að þau
megi eiga friðsælt og hamingju-
ríkt ævikvöld í vinalega húsinu
sínu á Blönduósi.
Skrifað í júnl 1969.
Bjarni Jónasson, Eyjólfsstöðum.
sonar, ættuðum úr Reykjavík Ar-
ið 1907 filutti-st Sigríður með for
eldrum sínum tll Hafnarfjarðar
og þar hefur hún síðan alið allan
sinn aidur og tleinkað þvi bæj-
arfélagl allan starfstíma sinn, bæði
vinnustundir og tómstundir, ið
undanskildum stuttum tímabiium,
er hún var við nám erlendis.
Á árunum 1911—1912 stundaði
Sigríður ijósmóðumám hjá Guð-
mundi Björnssyni, þáverandi land
lækni. Að því loknu vorið 1912,
var Sigríður skipuð ljósmóðir í
Garða- og Bessastaðahreppi, en því
etarfi gegndi hún til 1914. Það er
einkennandi fyrir Sigríði, að hún
gerði sig ekld ánægða með þá
menntun, sem hún hafði öðlazt,
enda þótt hún væri staðgóð á þess
tíma mælikvarða. Hún tók þ\i feg-
ins hendi boði, er hún fékk um að
nema sérgrein sína við Rífcisspítal-
ann í Kaupmannahöfn. Hún sigldi
með norsku „Flóru“ áleiðis til
Danmerkur árið 1914 og iauk þar
námi sínu árið eftir og kom þá
þegar til íslands. Árið 1916 gift-
ist Sigriður Stíg Sveinssyni Sæ-
land, síðar lögregluþjóni í Hafn
arfirði og eignuðust þau 3 börn.
Árið eftir var Sigríður skipuð ljós-
móðir í Hafnarfirði, sem hafði ver
ið sérstakt ijósmóðurumdæmi frá
'8
ÍSLENDINGAÞÆTTIR