Íslendingaþættir Tímans - 08.10.1970, Blaðsíða 5

MINNIN
Hannes Kristjánsson,
bóndi Víðigerði
„Bótidi er bústólpi, bú
er landstólpi
því skal hann virður veT“.
Hinn 7. ágúst s.l. andaðist eftir
Tanga og stranga legu á Fjórðungs-
sjúkrahúsmu á Akureyri, Hannes
Kristjánsson, fyrrum bóndi í Víði-
gerði í Hrafnagilshreppi 83 ára að
aldri. Hann fæddist í Víðigerði 28.
apríl 1887. Voru foreldrar hans
Kristján Hannesson og Hólmfríð-
ur Kristjánsdóttir, ættuð úr Þing-
eyjarsýslu. Bjuggu þau lengi í Víði
gerði og þar átti Hannes heima
alla ævi.
Um tvítugsaldur stundaði Hann-
es nám í tvo vetur í gagnfræða-
skólanum á Akureyri. Að námi
Toknu vann hann að búi foreldra
sinna.
Árið 1917, hinn 9. júní kvænt-
ist Hannes Laufeyju Jóhannesdótt-
ur, ættaðri úr Fram-Eyjafirði, dug-
Juikilli ágætiskonu, sent ætíð hef-
ur skipað sitt sæti með sæmd og
virðingu. Bjuggu þau í Víðigerði
um 40 ára skeið.
Þeim varð fjögurra barna auðið.
Kau eru: HóTmfríður, gift Gunnari
Thorarensen, forstjóra, Akureyri,
Kristín, ógift á Akureyri, Harald-
ur, bóndi í Víðigerði kvæntur
Bennýju Jóhannsdóttur, Kristján,
Bóndi í Kaupangi kvæntur Olgu
Ágústsdóttur. Barnabörn Hannes-
ar og Laufeyjar eru nítján á lífi.
Löngum þótti Víðigerði ÍéTeg jörð,
sem ekki leyfði að þar væri haft
hema fremur lítið bú. En snemma
í búskapartíð þeirra Hannesar og
Laufeyjar hófust þau handa af
uiiklum dugnaði og lögðu alla
stund á að bæta jörðina. Nú eftir
nálfrar aldar búskap þeirra og
síðan þau Haraldur og Benný
tóku við jörð og búi, Taust fyrir
1960, er Víðigerði orðið fagurt stór
býli hvað ræktun, byggingar, útlit
°g umgengni snertir. Þar liefur
samhent fjölskylda verið að verki
°g er allra hlutur góður.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Hannes í Víðigerði lét fleira til
sín taka en búskapinn, má þar til
nefna félagsmál og menntamál, og
hann lagði yfirleitt flestum góðum
málum lið. Hannesi voru falin
mörg trúnaðarstörf um ævina. Fór
það mjög að vonum, því hann var
allt í senn: þrautseigur, áhugasam
ur, greindur og gjörhugull. Um
langt skeið átti Hannas sæti 1
hreppsnefnd og deildarstjóri
Hrafnagilsdeildar K.E.A. var hann
lengi. Meðhjálpari í Grundar-
kirkju var hann í fjölda ára.
Hvergi lét hann hlut sinn eftir
liggja og rækti öll sín störf af al-
kunnum dugnaði og frábærri trú-
mennsku, í Hannesi í Víðigerði
sameinaðist á farsælan og skemmti
Tegan hátt, fastheldni og tryggð
við fornar venjur og hætti, er
Töngum hefur haldbezt reynzt í
Tandi elds og ísa, og: opinn hug-
ur fyrir síaukinni tækni og vélvæð-
ingu nútímans, og vaxandi mögu-
leikum til alhliða menntunar.
Sé litið yfir Tífsferil Hannesar,
má öllum Ijóst vera, að hann skil-
aði miklu og merku ævistarfi,
enda starfsdagurinn langur og unn
ið hörðum höndum „ár og ein-
daga“. Eins og þeim áhugamönn-
um er títt, sem gera miklar kröf-
ur til s.jálfra sín, krefjast þeir
einnig hins sama af öðrum. Þann-
ig var Hannesi farið: Hann þoldi
illa ef störf voru ekki vel og trú-
lega af hendi leyst og skyldum
brugðizt í orði eða verki, enda
sjálfur traustur sem bjarg og orð-
heldinn svo af bar.
Ég efast ekki um, að við leiðar-
Tok. hafi Hannes verið forsjóninni
af Tijarta þakklátur fyrir gjafirn-
ar, sem lífið gaf honum. Hann var
trúmaður og leit björtum augum á
tilgang lífsins og framvindu þess:
Hann eignaðist ágæta konu, sem
stóð örugg fast við hlið hans í
blíðu sem stríðu, og fjögur vel gef-
in, dugleg og myndarleg börn,
einnig ágæt tengdabörn og mörg
efnileg barnabörn. Hann naut
trausts og vináttu samferðafólks-
ins og sá og skildi hvað samtaka-
mátturinn áorkaði miklu góðu þar
sem honum er réttilega beitt. Og
hann var sá gæfumaður að s.já ríku
legan ávöxt iðju sinnar og sinna,
þar sem stórbýlið Víðigerði be
hátt og blasir við augum í vestur-
hlíð Eyjaf.jarðar í stað smábýlisins
sem þar stóð áður. Hann sá draur
ana rætast og kraftaverkið geras
Hannes í Víðigerði var eim
hinna góðu vina minna o,
hef ég margs að minnas
og margt að þakka frá
fyrstu kynnum og ætíð síðan, en
þau kynni hafa varað í hart nær
liálfa öld. Hannes kom oft á heim
ili foreldra minna, Sörlastaði í
Fnjóskadal og þótti okkur öllum
hann góður og skemmtilegur gést-
ur. Fljótt myndaðist gagnkvæmt
traust og vinátta milli heimilanna,
vinátta, sem varir enn þann dag
í dag. Með þessum fáu línum, vil
ég leitast við að þakka Hannesi og
fjölskyldu hans fyrir svo margt
5