Íslendingaþættir Tímans - 08.10.1970, Blaðsíða 17

MINNING
HJÖRTUR NÍELSSON
Fæddur 30. september 1899.
Dáinn 17. júlí 1970.
Hjörtur Níelsson lézt á Land-
spítalanum 17. júlí síðastliðinn.
Við burtför Hjartar langar mig að
íæra á blað nokkur orð, til minn
ingar um þennan indæla sóma-
mann.
Hjörtur fæddist 30. sept. 1899
i Bjannareyjum í Breiðafirði. For
eldrar hans voru þau hjónin Ing-
veldur Magnúsdóttir og Niels
Breiðfjörð Gíslasonar, sonur Gísla
Gunnarssonar, sægarpsins mikla,
sem svo margar sagnir eru til um.
Þegar Hjörtur var tveggja ára,
fluttust foreldrar hans að Bíldsey
og bjuggu þar nokkur ár, eða þar
til Níels faðir hans drukknaði, þeg
ar skip hans fórst með allri áhöfn
í Breiðafirði í marz 1907, en Níels
var skipsformaður um margra ára
skeið.
Þegar þetta mikla áfall dundi
yfir móður Hjartar, stóð hún uppi
með sjö börn og gekk með það
áttunda, en guð og góðir menn
urðu til að leggja henni lið, og
tóku börnin hennar til uppeldis.
Þar á meðal var Eggert Gíslason,
hálfbróðir Níelsar, þá bóndi í
Langey, sem tók Hjört í fóstur,
þá átta ára að aldri og ólst hann
þar upp á stóru og mannmörgu
myndarheimili, þeirra hjóna Egg
erts og Þuriðar Jónsdóttur og
minntist Hjörtur ávallt fósturfor-
eldranna með söknuði og hlýju,
sem og æskustöðvanna, Breiða
fjarðar með sínar yndislegu fögru
og búsældarlegu eyjar, sem hon-
um þótti sárt og miður að í auðn-
hafa margar farið nú í seinni tíð.
Þegar Hjörtur var um tvítugs
aldur, hætti fóstri hans búrekstri,
en við tók sonur hans. Hugði
Hjörtur þá til hreyfings og sjá
sig um í öðrum landshlutum. flutt
ist til Reykjavíkur og stundaði
þar ýms störf, meðal annars var
hann til sjós, en lengst starfaði
hann á Álafossi hjá Sigurjóni Pét-
urssyni, sem reyndist honum af
burða vel, enda einlæg vinátta
þeirra í milli alla tíð.
Innra með Hirti óx upp
þrá til að yrkja jörðina og
glíma við sveitabúskap og réðst
hann til ráðsmannsstarfa að
Minna-Mosfelli í Mosfellssveit ár-
ið 1926, en 11. desember 1926
kvæntist hann eftirlifandi konu
sinni Guðlaugu Narfadóttur, sem
þá var ekkja með tvö börn.
Árið 1927 hófu þau búskap að
formaður Ungmennasambanss Aust
ur-Húnvetninga 1955—1961. Voru
honum þökkuð störfin í þágu þess
ara tveggja félagssamtaka með því
að gera hann að heiðursfélaga
þeirra beggja. Þátttaka hans í þess
um málum sýnir, hve auðgengt
honum var að hug og háttum yngri
kynslóðar en hann var borinn til,
og jafnframt rikan og merkan þátt
í fari hans og skapgerð, bjartsýni
hans og góðvild í garð þeirra, er
unná leik og gleði, og unna hvoru
tveggja jafnt: samstöðu um hugð-
arefni og heilbrigðri keppni í létt-
um leik. Birtist í þessu drjúgur
hluti af gerð hans sjálfs: glaðlynd-
ið, manna hvatlegastur í hreyfing-
um, snarræði hans og kappgirni,
enda örgeðja og hugrakkur, en
Hestum sáttfúsari, þótt í odda
&kærist. Slíkir menn eru löngum
eftirlæti hinna yngri.
Snoryi var kvaddur í forustulið
í mörgum þeirra dægurmála, sem
við var að glíma þar á Blöndu-
ósi, það skeið er hann dvaldi þar.
Má þar nefna setu hans í skóla-
nefnd og formaður hennar um
skeið, í hafnarnefnd kauptúnsins, í
fSLENDINGAÞÆTTIR
bygginganefnd Héraðshælisins á
Blönduósi öll þau ár, sem hún
starfaði. Loks er þess að minnast,
að hann átti sæti í bygginganefnd
Félagsheimilisins á Blönduósi frá
byrjun og formaður hennar meðan
honum entist heilsa. Því máli vann
hann og furðumargt til gagns eftir
að hann var orðinn fatlaður mað-
ur. Þetta nægir til að sýna mat
samferðamannanna á Snorra. En
þeim er með honum unnu að þess-
um málum, mun minnisstæðastur
fúsleiki hans til þátttöku í þeim
málum, sem eitthvað þurfti á að
taka tij framdrátar þeim, kapp-
girni hans og óhlífni á eigin önn
og fjármuni í garð þeirra málefna.
er honurn voru hugstæð, svo og
hið vaxandi traust, er hamn naut
meðal þeirra, er næst sátu. Hann
kom og við sögu Leikfélags Blöndu
óss, sem leikari og styrktarmaður
þess á margan annan hátt.
Vinsældir þeirra hjóna fyrir
hótelstjórn þeirra voru svo lands-
þekktar, að hér skal það eitt lát-
ið nægja að minma á þær. En
hvort þeirra átti þar .stærri hlut að
verður hér ekki dæmt um, en
dregið mjög í efa, að þar hafi mátt
á milli sjá.
Þeim hjónum varð átta barna
auðið, sem öll eru fullþroskuð og
mannvænleg. Þau eru: Geir, kvænt
ur Guðrúnu Ólafsdóttur fjósmóð-
ur, búsett á Hellissandi, Þór kvænt
ur Sigurbjörgu Guðmundsdóttur,
skrúðgarðameistari i Reykjavík.
Kári, kvæntur Kolbrúnu Ingjalds-
dóttur, búsett á Blönduósi. Valur,
kvæntur Kristínu Ágústsdóttur,
stundar nú rafvirkjanám á Blöndu
ósi. Örn, kvæntur Guðrúnu Jó-
hannsdóttur, húsasmíðameistari,
nú verzlunarstjóri hjá Marselíusi
Bernharðssyni á ísafirði. Sævar.
kvæntur Helgu Sigurðardóttur.
rafvirkjameistari á Blönduósi. Inga
Jóna, gift Magnúsi Bemediktssyni,
sjómanni í Hnífsdal. Sigírður Krist
ín, ógift í Hveragerði. Þegar Snorri
lézt voru barmabörn þeirra hjóna
orðin 26.
Ég minnlst þessa hugrakka og
hjálpfúsa drengskaparmanns með
þakklæti, og sendi ekkju hans og
börnum samúðarkveðjur.
Guðm. Jósafatsson
írá Brandsstöðum.
17