Íslendingaþættir Tímans - 17.03.1971, Qupperneq 6

MINNING
Jón Arnbjarnarson
Stóra-Osi V.-Húnavatnssýslu
varð læknir, en Þórður, yngsta
barnið varð þingiiíÆður og síðar
forstjóri Reykjalup'/ar, þar sem
hann hefur unnið euikið menning-
ar- og líknarstarf, jem frægt er
orðið víða um lönd.
Af börnum Bjarna Benediktsson
ar og Þórdísar Ásgeirsdóttur, sem
urðu fimmtán, hafa synirnir Ás-
geir og Vernharður orðið umsvifa
miklir í kaupsýslu, Stefán verk-
fræðingur og Gunnar búnaðarskóla
stjóri og kennari.
Á þessum árum voru viðloðandi
á Húsavík bræðurnir Jón og Har-
aldur Guðmundssynir frá Gufudal
og Rebekka kona Guðmundar, en
Rebekka var ein af Gautlanda-
systkinunum. Jón varð síðar ríkis-
bókari og Haraldur ráðherra. Þá
fluttist Karl Kristjánsson til Húsa-
víkur, og áttu fjölþættir hæfileik-
ar hans eftir að koma Húsavík og
Þingeyingum að góðum notum, en
Karl er um margt nokkurs konar
guðfaðir Húsavíkur.
Þá bjuggu á Húsavík á þessum
árurn, Sigtryggur Pétursson og
Hólmfríður Magnúsdóttir, kona
hans. Fósturdóttir þeirra var Krist
björg Þorbergsdóttir, sem síðar tók
við vandasömu ráðskonustarfi á
Vífilsstöðum, er Vífilsstaðahælið
var rétt við, og varð fyrsta mat-
ráðskona Landspítalans, sem enn
býr að þeim grunni, sem Krist-
björg lagði þar í starfi sínu. Heim-
ili Hólmfríðar og Sigtryggs /ar
nokkurs konar Brekkukot eins og
Laxness lýsir því í samnefndum
bókarannái sínum. Þar stóð öllu
nauðleytarfólki opið hús og fyrir-
greiðsla. Þau ólu upp nokikur fóst-
urböm, en þrír fóstursynir
drukknuðu með fárra daga milli-
bili, en tvö börn komust til fulls
aldurs.
Hægt væri að halda svona áfram
og eru fáir einir nefndir af því
fólki, sem Sigtryggur Klemenzson
ólst upp með á Húsavík og um-
igekikst og þekkti.
Meðfæddur manndómur og fjöl-
þættir hæfileikar hafa að sjálf-
sögðu orðið Sigtryggi að því vega-
nesti, sem hefur enzt honum á
leiðarenda, en gamall málsháttur
segir: „Segðu mér hverja þú um-
gengst, og ég skal segja þér hver
þú ert“. Umgenigni og sambýli
við fólik það sem að framan er
lýst, hefur vafalaust orðið Sig-
tryggi Klemensryni til mikilla far-
arheilla. Þekkingin og reynslan,
sem hann fékk í uppvexti sínum,
Jón Arnbjarnarson frá Stóra-Ósi
er látinn. Hann lézt á sjúkrahúsinu
á Hvammstanga 30. des. sl. tveim
dögum fyrir nýársdag. Á sjúkra
húsinu hefur hann dvalið nokkuð
síðustu árin. Ég man, að ég kynnt-
ist Jóni fyrst í Miðfjarðarrétt. Þá
var ég drengur en hann fullorð
inn maður að draga féð sitt og
það lá vel á honum. Hann var mik-
M bóndi og átti margt fé og þótti
vænt um það. Stundum kom ég að
Ósi og hitti Jón þar og kynntist
honurn heima. Þar var allt með
svo miklum myndarskap. Þar var
gott að koma. En sérstaklega fór
ég að kynnast honum á elliárum
er við vorum báðir á sjúkrahús
inu á Hvammstanga. Þá töluðum
við oft mikið saman og hann var
að sagja mér frá Mósa og fleiri
hestum. Ábyggilega hefur Jóni
þótt vænzt um Mósa af hestum
sínum. Hann var svo hýr á svip-
inn, þegar hann var að rifja upp
minningarnar um hann og gömlu
dagana, einkanlega göngur og rétt
ir, réttirnar við Réttarvatn þegar
af því, hversu þetta óbrotna og
drengilega fólk brást við vanda-
málum líðandi stundar og framtíð-
arinnar, er líklegt til þess að hafa
gert Sigtrygg r’íkari að úrræðum
og sáttaleiðum síðar á ævinni, er
hann tók að glíma við hin flóknu
og margþættu vandamál samtíðar-
innar.
Sigtryggur Klemenzson var höfð
inglegur maður, en án tilhneiging-
ar til að hreykja sér. Hann átti
auðvelt með að gleðjast með glöð-
um og hryggjast með hryggum og
skipti lítt skapi, svo sýnilegt væri.
Og þrátt fyrir öll hin margþættu
og fjölbreytilegu störf, sem Sig-
tryggur hafði að sýsla með, þá var
eins og hann hefði ávallt tíma til
allra hluta.
Hin síðari ár ævi sinnar gekk
Sigtryggur ekki heill til skógar og
svo margir komu saman þar úir
ýmsum áttum. Heyrnarmissir bag
aði hann svo að maður varð að
sitja mjög nærri honum til þess að
halda uppi samræðunum um
gömlu dagana. Jón var skapmikill
maður, hreinn og beinn eins og
gamla Ósfólkið var. Nú er það allt
horfið og Jón kveður síðastur 97
ára gamall. Allt var þetta Ósfólk
mjög myndarlegt og stórgáfað, eins
og margir vita, sem komu avo oft
að Stóra-Ósi og nutu þar svo mik-
Mar gestrisnL
Falls er von á fornu tré og nú
er Jón farinn héðan. Hann var harð
ger maður og kvartaði ekki yfir
líkamlegum meiðslum, og ég
þakka honum fyrir samveruna á
sjúkrahúsinu og ég vona að nýár-
ið taki vel á móti þér eins og öll
um, sem farnir eru á undan okk
ur, og þér liði vei kæri vinur.
Far þú í friði. Minningin góða
geymist um þig og guð blessi þig
vinur minn.
er líklegt, að hann hafi ofboðið
þreki sínu og heilsu með of mikflli
vinnu. En nú er þessu lokið, lífs-
þráður Sigtrygigs er slitinn. Sig-
tryggur Klemenzson hefur á und-
anförnum áTatugum verið sú fyrir-
mynd um hinn háttvísa og starf-
sama starfsmann, sem setti merk-
ið hábt og hélt velli í því að sýna
öllum sömu vinsemd og háttvísi og
afkasta miklu dagsverki. En Sig-
tryggur Ktemenzson var ekki einn
í starfi. Við hlið hans stóð ein af
þessum frábæru, íslenzku konum,
og það verður ekki gert upp með
sannindum, hvað er starf Sigtryggs
Klemenzsonar og hvað er starf
Unnar Pálsdóttur, konu hans. Af-
rek Sigtryggs og Unnar er árang-
urinn af ævilöngu samstarfi
beggja.
Helgi Benediktsson.
Sig. M. J.
ISLENDINGAÞÆTTiR
6