Íslendingaþættir Tímans - 23.03.1972, Page 4

Íslendingaþættir Tímans - 23.03.1972, Page 4
Guðmundur Guðmundsson Uröið bóndi var allt til hinztu stundar i huga og vitund Guömundar i Múla- koti tákn viröingar og manndóms. En hann varð bráökvaddur aö heimili sinu aöfaranótthins 9. þ.m., 71 árs að aldri. Viö fráfall Guömundar er horfinn af sviðinu einn snyrtilegasti og jafnframt einn bezti búhöldur Fljótshliðarhrepps á siðari árum: maður grandvar og hógvær, óáleitinn við aðra, traustur og drengilegur i viðskiptum, glaöur og reifur á aö hitta, og þvi skemmtilegur i jamræöum. Guömundur Guðmundsson fæddist aö Múlakoti 28. jUni áriö 1900, og var þvi kominn hátt á sjötugasta og annaö aldursár, er hann lézt. Foreldrar hans voru hjónin Guðmundur Jónsson frá EyvindarmUla og kona hans Þórunn Ölafsdóttir, MUlakoti, bæði fædd og upprunnin Ur Fljótshliöinni, og kann ég ekki aö rekja ættir þeirra. Guömundur Jónsson dó á bezta aldri frá konu og fjórum börnum. Hefur það vafalaust veriö hinni ungu konu og börnum þeirra mikið áfall. Þórunn giftist svo aftur ArnaEinarssyni frá Stóru-Mörk. Arni var mikill persónu- leiki og i öllu hinn mesti sóma og drengskaparmaður. Þau Þórunn og Arni bjuggu i MUlakoti alla sina bU- skapartiö, en þeim varð ekki barna auöið. Guömundur mat og virti Arna stjUpföður sinn mikils og leit á hann sem fööur. Með móöur sinni og stjUpföður, ásamt systkinum sinum, ólst hann upp og starfaöi aö bUi þeirra, þar til hann sjálfur, i janUar 1926, kvæntist Guö- rUnu Halldóru Nikulásdóttur frá Kirk- julæk, og þá um voriö byrjuöu þau bU- skap á Amundakoti, nU SmáratUn, og bjuggu þar myndarbUi þar til þau fluttust bUferlum aö MUlakoti vorið 1942. Þar hafa þau bUið siðan meö rausn og viö vinsældir sveitunga og annarra, er hafa sótt þau heim. En fáir staöir á landi hér munu vera eins fjöl- sóttir, og MUlakotsbærinn, og ber þar margt til. öviða er jafnfágurt og þar, og þar hefur mannshöndin prýtt staö- inn með byggingum og ræktun á alla lund. Er óþarft aölýsa þeim staö, hann er svo þekktur af þorra landsmanna, og þótt Ut fyrir landsteina sé farið. Þótt Guömundur væri jafnan glaður Múlakoti og reifur á að hitta og léttur i tali, þá var hann alvörumaður og raunsær i hugsun, að hann sá venjulega fram Ur erfiðleikum á bjartan og skemmtileg- an hátt. Þaö er litið dæmi, að þegar Heklugosiö dundi yfir og og vikurregn- iö buldi á hUsþökum og tUniö i MUla- koti fór i kaf, sagöi hann i simtali við kunningja sinn þessi orð: Þegar þessum ósköpum linnir, set ég ýtuna á traktorinn og reyni að ýta af tUninu niður fyrir bakkann. Svona var kjarkur hans og Urræða- semi. Og konan, hUn var heldur ekki að vila. Þegar á reyndi stóö hUn viö hliö hans eins og bjarg, sem ekkert getur bifaö, og þaö fann hann og mat. Þau voru eitt i þess orðs bezta skiln- ingi. Guðmundur og Halldóra eignuöust fimm börn. Fyrsta barnið, dóttur, misstu bau nvfædda. hin eru talin eftir aldri: Nikulás bilstjóri hjá Kaupfélagi Rangæinga, bUsettur á Hvolsvelli, kvæntur SigrUnu Jóhannesdóttur frá Teigi. Arni flugmaður, ókvæntur heima i MUlakoti. Ingibjörg hUsfrU, bUsett á Selfossi, gift Sigurði S. Sigurðssyni verzlunarmanni hjá kaupf. Höfn. 011 eru þau systkin greindar- og manndómsfólk. Auk bUstarfa gegndi Guðmundur ýmsum trUðararstörfum. Hann var lengi eftirlitsmaður Nautgripafélags Fljótshliðarhrepps og sinnti þvi starfi af alUð. Einnig var hann virðingar- maður hUsa og fleira. öllum þótti gott að vinna með Guð- mundi sökum glöggskyggni hans og Urræðasemi. Guðmundur var orðinn slitinn og heilsan farin að bila. Hann hafði þurft að reyna þung veikindi, og það er flestum ofviða að byggja upp tvær jarðir á 46 árum. Hann tók Amundakotiö i niðurniðslu og byggði þaö upp af myndarskap, og hann tók við MUlakotinu komnu aö falli og skildi við það uppbyggt á nUtíma visu. Sliku Grettistaki sem hér um ræðir, lyfta ekki nema afburöamenn og dugnaði. Jarðneskar likamsleifar hans voru lagðar til hinztu hvilu i kirkjugarðin- um á Hliðarenda. Frá kiukkum kirkj- unnar barst hinzta kveðja yfir feg- urstu byggð Rangárþings, Fljótshlið- ina, sveitina, þar sem hann, sem kvaddur er, óx og starfaði allt sitt lif. Vinir og vandamenn geyma og blessa minningu hans um ókomin ár. Lárus Ag. Gislason Fæddur 8. júni 1900. Dáinn 9. febr. 1972. Kveðja frá Kristjáni Gislasyni: Aldrei hverfa Ur muna mér, Mummi, okkar kynni, þvi beztur vinur varstu hér vist á lifsbrautinni. Hamingjuna hef ég gist- hana réð ég fanga, er mér bauðstu, bóndi, fyrst i bæinn þinn að ganga. Ég munaðar- og móðurlaus mann að átti fáa, en ykkar hjóna hugur kaus að hressa drenginn smáa. Ekki burtu aftur fór Ur ykkar heima ranni, fyrr en ég var orðinn stór og að hraustum manni. Lifsins skilja leiðir hér, mig langar i fáum orðum 4 islendingaþættir

x

Íslendingaþættir Tímans

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.