Íslendingaþættir Tímans - 12.08.1977, Blaðsíða 8

Friðbjörn Þorsteinsson
F. 8. ágúst 1891
D. 8. febrúar 1977
Aldra&ur gó&bóndi austan af landi,
Friöbjörn Þorsteinsson, anda&ist á
Borgarspltalanum í Reykjavik 8. þ.m.
eftir nær þriggja mánaöa sjúkralegu.
begar ég heimsótti Fri&björn á
sjúkrahúsiö var auöséö hva& aö fór.
En ég dá&ist aö þvl hvernig honum
tókst þrátt fyrir veikindin a& halda
slnu karlmennskulega yfirbragöi — og
var óvllinn og hress I máli eins og hon-
um var eiginlegt allt frá þvl ég kynnt-
ist honum fyrst fyrir nær fjörutlu ár-
um. Um þaö leyti réöst ég kaupfélags-
stjóri til Stöövarfjaröar, ungur og lítt
reyndur til aö ráöa viö vandasamt
starf. Var þaö mér mikiö lán aö þáver-
andi stjórnarmenn Kaupfélags Stöö-
viröinga voruallirtraustirog ráöhollir
og stóöu samhuga vörö um hagsmuni
félagsins. tbúar á suöurbyggö Fá-
skrúösfjaröar höfðu stofnaö deild i
Kaupfélagi Stöövfiröinga og var Friö-
björn I Vlk eins og hann var oftast
nefndur fyrir austan, einn af forystu-
mönnum deildarinnar og I stjórn
kaupfélagsinsöllþau 15 ár, sem ég var
kaupfélagsstjóri á Stöövarfiröi.
Hógvær og viröulegur var Friöbjörn
jafnan og ekki mikill málskrafsmaöur
á fundum, en raunsær og tillögugóöur.
Hann gætti hagsmuna félagsins I oröi
og verki, meöal annars meö þvi aö
geyma sparifé sitt og barna sinna i
var ljóst, a& Gesti var nauösyn vegna
veikindanna aö njóta uppörvunar og
styrks þá beitti hún einstakri hugarró
og festu og jafnframt þvi aö vaka yfir
þörfum hans og ráöa bót á þeim á hug-
hreystandi og kærleiksrlkan máta. Er
vistaö umönnun hennar hefur átt sinn
þátt I aö heilsan kom alltaf aftur aö
nokkru.
Sigrún veiktist snögglega 5. ágúst
s.l. og var flutt I sjúkrahúsiö á Akur-
eyri. Þar lézt hún 13. sama mána&ar.
Hún haföi rænu ööru hverju fram I
andlátiö og vissi aö hverju fór, en ekki
brást henni æöruleysiö. Sumt sem hún
geröi áöur en hún veiktist, gat bent til
þess, aö dauöinn kæmi henni ekki á
óvart.En hún kveiö ekki vistaskiptun-
um, enda var hún sanntrúuö.
Nú er skugga varpaö yfir
Bakkageröisbæ. Hún, sem um tugi ára
innlánsdeild og kaupfélagsins. Sjálfur
stofnaði hann aldrei til skulda viö
kaupfélagiö, en mælti gjarnan meö
lánafyrirgreiöslu til efnalitilla félags-
manna, sem nauösynlega þurftu aö
leggja í fjárfestingu til aö bæta hag
sinn. Taldi hann skyldu samfélagsins
a& styöja þá fátæku til sjálfsbjargar,
og sú skoöun' hans mun hafa komiö
fram jafnt i stjórn kaupfélagsins og I
sveitastjórn Fáskrúösfjaröarhrepps,
þar sem hann átti sæti I mörg ár.
Snemma reyndi á dugnaö og fyrir-
hyggju Friðbjarnar, þvi þegar hann
réöþar rikjum og stjórnaöi meö mildri
en traustri hendi, er horfin. Söknuöur
rikir i huga fyrst og fremst ástvin-
anna, en einnig hinna fjölmörgu kunn-
ingja og vina. En minningarnar um
hana eru tærar og bjartar. Og þær
munu sefa og ylja öllum, sem um sárt
eiga aö binda vegna andláts hennar.
Mér hefur jafnan oröiö tiöförult til
þeirra Bakkager&ishjóna siöan ég kom
1 nágrenni viö þau. Hef ég átt margar
skemmtilegar og fróölegar stundir I
hibýlum þeirra. Þar var ávallt sá and-
blær, sem hressti og lyfti huganum og
átti húsfreyjan þar sinn hlut.
Ég vil svo kveðja þig Sigrún, meö
þakklæti fyrir samskipti okkar. Vertu
sæl ljúfa og drenglynda kona. Blessun-
arorö og þakkir fylgja þér inn á nýtt
tilverustig.
Heigi Simonarson
var á fermingaraldri andaöist faöir
hans borsteinn Jónsson, bóndi aö
Flögu i Breiödal, frá konu og þrem
ungum sonum. Kom þaö I hlut hans,
sem varelztur bræöranna aö annast —
ásamtmóöursinni Ingibjörgu — forsjá
heimilisins i Flögu.
Vann Friöbjörn heimili móöur sinn-
ar fram yfir tvitugs aldur. En þá gift-
isthann jafnöldru sinni Gu&nýju Guö-
jónsdóttur, gó&ri og mikilhæfri konu.
Bjuggu þau Friöbjörn og Guöný fyrstu
búskaparár sin aö Flögu I Brei&dal. En
voriö 1920 keyptu þau jöröina Vik I Fá-
skrúösf jaröarhreppi þar sem þau siö-
an b juggu I rúm fimmtiu ár, eöa þar til
synir þeirra, bórhallur og Sigurpáll
tóku aö fullu viö búrekstrinum fyrir
nokkrum árum. Guöný kona Friö-
björns anda&ist fyrir rúmum þremur
árum.
Þeim hjónum Friöbirni og Guönýju
farnaöistvel á þeirra löngu samfylgd.
Börnin þeirra uröu 9. Eitt andaöist I
bernsku en átta komust til fulloröins-
ára og eru öll á lifi.
1 Vik leiö öllum vel, mönnum og
málleysingjum. Heimilisfólk var jafn-
an margt, stundum allt aö tuttugu
manns — og margan gest bar aö garöi
þeirra hjóna. Alltaf var nægur og góö-
ur matur á boröum og atlæti allt meö
þeim ágætum, aö gott þótti öllum aö
koma aö Vik og þar aö vera.
Friöbjörn annaöist og búfénaö sinn
af mikilli umhyggju og var aö jafna&i
vel birgur meö hey. Rei&hesta átti
hann oft góöa og kunni vel meö þá aö
fara. Þó aö börnin mynduöu flest
heimili sin utan heimasveitarinnar,
höföu þau þó öll meira e&a minna sam-
band viö foreldra sina og heimiliö I
Vik.
Og barnabörnin frá þéttbýlis-
svæöunum eiga áreiöanlega mörg
ógleymanlegar minningar um sumar-
dvöl sina hjá ömmu og afa i Vik, þar
sem þau voru umvafin ást og um-
hyggju i þvi dásamlegasta umhverfi,
sem hugsast getur, fallegum sveitabæ,
þar sem góöar manneskjur hjálpuöu
Guöi til aö skapa börnunum Paradis á
jör&u.
Ég kveö Friöbjörn meö þakklæti
fyrir samstarf og öll góö kynni og biö
Guö aö blessa börnum hans, tengda-
börnum og barnabörnum minninguna
um góöan fööur og afa.
Björn Stefánsson.
B
islendingaþættir