Íslendingaþættir Tímans - 12.08.1977, Síða 17

Bjarni Stefánsson
Enn þá hefur mætur Húsvíkingur
hlýtt kallinu mikla, enn er einn sam-
feröamaður horfinn úr hópnum. Góöur
drengur er genginn. Bjarni Stefánsson
frá Fótaskinni er látinn. Hann andaö-
ist i Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri 22. janúar s.l. eftir löng og þung
veikindi. Útför hans var gerð frá
Húsavikurkirkju 29. janúar að viö-
stöddu fjölmenni.
Bjarni var fæddur i Fótaskinni (nú
Hellulandi) i Aöaldal 10. ágúst 1898.
Foreldrar hans voru hjónin Stefán
Guðmundsson bóndi þar og kona hans
Guðrún Jónasdóttir ljósmóðir. Bjarni
var fjórtánda barn I röð sautján syst-
kina. Hann ólst upp hjá foreldrum sin-
um i þessum stóra systkinahópi. Það
lætur að likum, að snemma hafi börnin
i þessum stóra hópi orðið aö taka hendi
til verka i þágu heimilisins, enda
þjálfuöust þeir Fótaskinnsbræöur svö
vel til verka, aö orð var á þvi haft hve
miklir afkastamenn þeir væru við
vinnu.
Ekki átti Bjarni kost annars náms i
æsku en fermingarundirbúnings og
hálfsvetrar dvalar i unglinga
skóla Guðmundar Ólafssonar frá
Sörlastöðum aö Breiðumýri i Reykja-
dal.
Tuttugu og tveggja ára réöst Bjarni
Svo mjög hugleiddi hann lifið eftir
likamsdauðann, las mikiö um þau mál
og var þess fullviss að eitthvað annað
og meira tæki við. En hvað það væri,
var spurningin sem hann fékk aldrei
fullnægjandi svar við hérna megin.
Nú fer honum að gefast möguleiki á
aö komast að þeim staðreyndum,
handan við móðuna miklu og ekki er
nokkur efi á aö hann nái langt á þeim
brautum guðdómsins sem biöa hans
þar.
A ferðalögum okkar var feröum
hagað þannig, aö ef þeir fremri misstu
sjónar af hinum aftari var dokaö við
og gengið úr skugga um hvort allt væri
i lagi með farartæki og fólk. Nú höfum
við misst sjónar af þessum ágæta
ferðafélaga okkar — i bili. En þaö er
von okkar og trú að fyrr eða siöar
komum við auga á hann á ný, þegar
við hin tinumst svona eitt og eitt yfir
landamærin og þá er það öruggt, að
hann verður þar til staöar og heilsar
okkur meö sinu vingjarnlega og ein-
læga brosi, sem við þekkjum svo vel.
Ferðafélagarnir.
ásamt sveitunga sinum, Þrándi Ind-
riðasyni, til utanferðar, lögðu þeir leið
sina til Danmerkur til vinnu og
búnaðarverknáms. Til þessarar feröar
þurfti talsvert áræði og einbeitni, þvi
fákunnandi munu þeir félagar hafa
verið i danskri tungu, eða sem næst
mállausir, er þeir stigu á danska
grund.
I hálft annaö ár vann Bjarni á stór-
býlum á Sjálandi og Fjóni. Aö þeim
tima loknum hélt hann heim og hlaut
hin loflegustu meömæli húsbænda
sinna fyrir dugnað, verkhæfni og prúð-
mannlega framkomu.
Eftir heimkomuna vann Bjarni i
nokkur sumur aö jaröabóta- og
ræktunarstörfum i heimasveit sinni.
Þá dvaldi hann hluta úr ári austur á
Reyöarfirði hjá Jóni Bóassyni frá
Stuðlum. Tókst með þeim Jóni góð vin-
átta og áttu þeir bréfaskipti um langt
árabil. Af bréfum Jóns má sjá, að
hann hefur vel kunnað að meta störf
Bjarna og verkatilþrif.
Bjarni var meö fyrstu mönnum, sem
ók flutningabil I Þingeyjarsýslu, er
bllaöld var að hefjast.
Arið 1931 kvæntist Bjarni eftirlifandi
konu sinni Jakobinu- Jónsdóttur frá
Höskuldsstöðum i Reykjadal.
Fyrsta hjúskaparár sitt bjuggu ungu
hjónin i Fagraneskoti i Aöaldal. Vist
mun Bjarni hafa hugsað til búsetu sem
bóndi i fæöingarsveit sinni, en kreppan
alræmda, sem yfir gekk á þessum ár-
um, var i hámarki þetta fyrsta bú-
skaparár Bjarna. Húsbruni hafði ný-
lega orðiö i Fagraneskoti, og óhjá-
kvæmilegt var aö leggja þar i stór-
felldan kostnað við endurbyggingu
húsa. Fy rirgreiðslu lánastofn-
ana til slikra hluta var ekki völ. Bjarni
fór þvi sem fleirum aö leita til þétt-
býlisins á Húsavik. Þangað fluttu þau
hjónin áriö 1932. Ekki er neinn vafi á
þvi, aö Bjarni hefði oröið góður bóndi,
ef aðstæður heföu veriö fyrir hendi til
búrekstrar, hann var þannig geröur
maður að hvert það starf, sem hafði
með höndum, leysti hann með sæmd.
Eftir að Bjarni flutti til Húsavikur
stundaði hann bilaakstur og sinnti auk
þess, þegar á milli varð, hverri þeirri
vinnu, er til féll.
Áriö 1933 flutti hann i Sólbakka
(Höfðaveg 4) og bjó þar til ársins 1947,
er hann flutti i eigið hús, sem hann
byggði að Laugarbrekku 14.
Bjarni réöst til starfa sem bilstjóri
hjá Kaupfélagi Þingeyringa árið 1945
og vann það starf til ársins 1951 að
hann hóf vinnu við afgreiðslustörf i
pakkhúsum félagsins, það starf hafði
hann á hendi til ársins 1971. Þá var
heilsa hans tekin að bila, einkum sjón-
in, gekk hann undir endurteknar
læknisaðgerðir á augum meö þeim
árangri aö hann hélt nokkurri sjón.
Siðustu æviárin var hann löngum
vanheill.
Um alliangt árabil var Bjarni virkur
félagi I karlakórnum Þrym af þeirri
starfsemi hafði hann mikið yndi.
Bjarni var manna stundvisastur til
starfa og mætingar á fundum- Hann var
samvinnumaöur af lifi og sál, og vildi
gengi og veg þeirrar stefnu sem mest-
an i hvivetna. Hann var skoðanafastur
maður og enginn veifiskati. Hverjum
þeim málstað, sem hann gerði að sin-
um vann hann af óhvikulli hollustu og
trúmennsku.
Hjónaband Bjarna og Jakobinu var
gott og farsælt. Þau eignuöust þrjá
syni sem allir gegna nú trúnaöar-
störfum á Húsavik: Asgeir og Stefán
Jón eru deildarstjórar hjá Kaupfélagi
Þingeyinga, en Guðmundur Kristján
er gjaldkeri Samvinnubankans og for-
seti bæjarstjórnar.
Atvikin höguðu þvi svo, aö ég og
fjölskylda min bjuggum i fjórtán ár
undir sama þaki og Bjarni og
Jakobina. Á þá sambúð bar aldrei
neinn skugga og ég get vart hugsað
mér betra sambýlisfólk en þau hjónin.
Fyrir þessi sambúðarár og öll kynni
min af Bjarna og Jakobinu og öörum
ástvinum Bjarna er mér skylt og ljúft
aö þakka, um leið og ég votta Jakobinu
og öðrum ástvinum Bjarna samúö
mina við burtför hans.
Þórir Friðgeirsson.
islendingaþættir
17