Íslendingaþættir Tímans - 12.08.1977, Síða 26

h.f. i félagi viö GuBlaug Berg-
mann. Má meö .sanni segja aö
þessi fyrirtæki hafi undir hans
stjórn vaxiö meö óvenjulegum
hraöa, en þaö mun vera iðnaöar-
deildin (fataverksmiöja) sem
drýgstan þátt á i þeirri öru upp-
byggingu.
Ég þekkti Björn Pétursson vel.
Hann var geöprúður og glaövær,
skipti tæpast skapi á hverju sem
gekk, haföi hreina unun af aö
verða öörum aö liöi og sást þá
bókstaflega stundum ekki fyrir
þegar mikið lá viö. Björn var
fjördjarfur athafnamaður karl-
menni bæöi til sálar og likama.
Hann liktist i mörgu mjög móöur-
bróöur sinum Benóný Friöriks-
syni (Binna i Gröf) afíakónginum
landsfræga sem var sannkallaður
kappi.
Við hjónin höfum verið gestir á
heimili Björns og Þuriðar hér i
Reykjavik, líka gist þau i sumar-
bUstað þeirra á Stóru-Hvalsá.
Móttökurnar þar fyrnast seint,
alUBin var svo einlæg. aö maöur
gleymdi þvi aö maður var gestur.
Einmitt þá varö mér fyrst ljóst
hvaö Þuriöur liktist móöur sinni
en hana þekkti ég vel og met öðr-
um konum meira.
Börn þeirra hjóna eru: Haukur,
viðskiptafræöingur, framkv.stj,
Félags isl. iönrekenda, f. 30.4
1942. Kona: Kristin Jónsdóttir f.
13.2. 1944, Pétur viöskiptafræð-
ingur, framkv.stj. Karnabæjar f.
2.12.1943. Kona: Olga Guðmunds-
déttir f. 14.8. 1*47. Herborg f. 28.7
1946, diin 25.2 1953. Sigurður
efnaverkfræðingur, framkv.stj.
tsl. matvæla f. 2.8. 1950 Kona:
Hildur Sigurbjörnsdóttir, f. 3.5.
1952, Steingrimur nemi i læknis-
fræöi f.12. 12. 1*54. Kona:Bryndis
Snæbjörnsdóttir f. 7.8. 1955.
Allir eru bræöurnir efrasmenn,
og sannast þar málshátturinn að
„Sjaldan fellur eplið langt frá
eikinni.”
Við hjónin kveöjum Björn Pét-
ursson meö miklum söknuöu og
vottum fjölskyldu hans einlæga
samúð.
Jóbana Friðriksson
f
Þaö er ekki langt siöan vinur
minn Björn Pétursson virtist vera
i fullu fjöri, en nú er þaö staö-
reynd aö hann er allur. Okkur
vinum hans kom þaö þó ekki á ó-
vart, þvi viö vissum aö hverju
dró.
Ég heimsótti Björn nokkrum
sinnum á sjUkrahUsiö, þar sem
hann lá og bar veikindi sin meö
mikilli karlmennsku og æöru-
leysi.
Okkar kynni hófust fyrir þrem-
ur áratugum, þegar viö vorum aö
26
hefja okkar lifsstarf fyrir alvöru
og sá ég fljótt aö þarna var á ferö-
inni mikill athafnamaður og góö-
ur félagi.
Björn lagöi gjörva hönd ámargt.
Hann var kaupfélagsstjóri Kaup-
félags Suðurnesja um árabil. Eft-
iraö hann fluttist til Reykjavikur
gerðist hann fasteignasali um
nokkur ár. Björn stofnaði bygg-
ingarfélagið SUð. sem byggði
mörg stórhýsi i Reykjavlk. Hann
fékkst einnig við ýmis kaupsýslu-
störf og hin siðari ár rak hann
fyrirtækið Karnabæ og var fram-
kvæmdastjóri þess til dauðadags.
Engum dundist, að Björn var
stórhuga og mikill framkvæmda-
og hugsjónamaður. Það var hans
lif og yndi að vera sistarfandi og
þótt eitthvað á móti blési, þá tók
hann þvi ætið með jafnaðargeði
enda var Björn mikill bjartsýnis-
maður.
Björn var mikill mannþekkjari
og kom það bezt i ljós þegar hann
valdi sér samstarfsfólk. Hann bar
mikla umhyggju fyrir starfsfólki
sinu og sýndi fyrirtækjum sinum
mikla alUð.
Björn var mikill náttUruunn-
andi og hafði yndi af hesta-
mennsku og laxveiöi. Viö fórum
oft sérstaklega þó hér fyrr á ár-
um, saman i veiöiferöir og eru
mér þær stundir ógleymanlegar.
Björn haföi góöa frásagnar-
hæfileika, hann haföi gott minni
var viðlesinn og haföi þvi frá
mörgu aö segja.
Þaö voru ekki fáir sem leituðu
til Björns meö sin vandamál,
enda var hann ætiö fús til aö
leggja mönnum liö og gefa góð
ráö.
Björn átti þvi láni aö fagna aö
eiga góöa og velgerða konu, Þur-
iöi Guömundsdóttur.
Þau eignuöust f jóra mannvæn-
lega og dugmikla syni, þeir eru:
Haukur, viöskiptafræöingur, gift-
ur Kristinu Jónsdóttur, Pétur
viöskiptafræöingur, giftur Olgu
Guömundsdóttur, Siguröur efna-
verkfræðingur, giftur Hildi Sigur-
björnsdóttur og Steingrimur, sem
er viö læknanám, giftur Bryndisi
Snæbjörnsdóttur.
Einnig eignuðust þau Björn og
Þuriöur dóttur Herborgu aö
nafni, sem lézt á barnsaldri.
Fjölskyldur okkar hafa ætiö
veriö mjög samrýmdar og vorum
viö nágrannar nú hin siöari ár.
Þaö er sjónarsviptir aö Birni og
viö sem áttum þvi láni aö fagna
aö kynnast honum, eigum fagrar
endurminningar um góöan dreng.
Blessuö sé minning hans.
Eftirlifandi eiginkonu hans og
fjölskyldu vottum við hjónin okk-
ar dýpstu samúö og biöjum algóð-
an Guö aö blessa þau öll.
Magnús Haraldsson
© Rikarður
hendingar Guðmundar Inga á Kirkju-
bóli:
„Það var yndislegt fólk sem ég
fann.
það var fólk, sem ég þekkti ekki
áöur”.
Af gömlum vana veröur mér oft litið
I glugga bókaverzlana og renni augum
yfir bókatitlana. Rak ég þá eitt sinn
augun I nafn! sem mér kom kunnug-
lega fyrir sjónir, og kom þó ekki fyrir
mig. Ragnar Lundborg — Ragnar
Lundborg — og þá rann upp fyrir mér
ljós. Fyrirnærri þrjátiu árum, höföum
viö Ásdis Rikarösdóttir heimsótt
þennan heiðursmann úti I Stokkhólmi
og fært honum bréf frá Rikarði, þeir
voru vinir, og setiö þar í góöu yfirlæti
fram á nótt. Undrandi var ég hvað
Ragnar vissi mikil deili á öllu islenzku
og hvað hann spuröi af mikilli þekk-
ingu og áhuga. Ekki vissi ég þá, og
ekki fyrr en ég haföi lesið bók hans um
þjóðréttarstöðu Islands, hversu mikiö
hann hefir unnið fyrir hamingju lands
vors.
Hitt veitenginn, hve stóran þátt Rik-
arður átti i þvi, að glæöa svo áhuga
þessa ágæta sænska vinar sins, á mál-
stað Islands, að hann gengur fram
fyrirskjöldu, deilir viö læröustu menn
Danaveldis og stjórnmálaskörunga,
skorar „Stórdanann” á hólm, strengir
vébönd þjóöaréttarins um hólmgöngu-
staðinn, hefur á loft þung rök og stór
og sigrar andstæðinginn meö þvi aö
varpa honum til jarbar, likt og
Eysteinn úr Mörk i einviginu á Þing-
völlum foröum. Andstæöingurinn átti
þess kost aö standa upp ósár.
Ragnar Lundborg er einn þeirra
ágætismanna:
„Sem i hriðunum tróð hina torfæru
slóö
upp að tindrandi frelsi vors lands.”
Hver sem hefir heyrt Rikarö lýsa
þeim hitadeilum og átökum sem áttu
sér staö þegar hann var ungur náms-
maöur úti i Danaveldi, og islenzkt
fullveldi var aöeins hugsjón og von,
ekki söguieg staöreynd, veit hve
brennandi hann var i þeim málum,
sem og öllu er til heilla horföi.
Eittaf snilldarverkum Rikarös Jóns
sonar er skjaldarmerki Islands. Þar
talar hann til þjóöarinnar, til
framtiöarinnar, máli hins djúpvitra
spekings og greipir landvættina i
merkið sem eilifa aövörun til íslend-
inga aö varast erlenda ásælni, gleyma
aldrei sögninni af Una danska og land-
vættunum.
t þökk og virðingu mun þjóöin skipa
sér undir það merki sem hann hefir
skapað.
Grimur S. Nordahl
Islendingaþættir