Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Qupperneq 11

Friðrik Gíslason
kirkjuvörður
Fæddur 22. janúar 1900
Dáinn 30. nóvember 1979
Þegar mér barst andlátsfregn góövinar
mins, Friöriks Gislasonar kirkjuvaröar
komu mér fyrst i hug orö Jesú i dæmisög-
únni um pundin: „Þú góði og trúi þjónn,
8akk inn i fögnuB herra þins”.
Ekki kom okkur sem til þekktum, and-
látsfregn FriBriks aB óvörum. Um hálfs
onnars árs skeiB hafBi hann barist viB
ól®knandi sjúkdóm sem hann vissi sjálfur
a& hlaut aBeins a& læknast meB viB-
stólnaBi þessa lifs. En hann beiB rólegur
þess er veröa vildi meö karlmennsku og
öryggi þess manns, er veit sig hafa
»gengiö til góös,
Sötuna fram eftir veg”.
ViB vitum öll aB okkar jarövist tekur
enda, aBeins misjafnlega fljótt, þvl aö
..••■innsigli engir fengu
UPP á lifsstunda biB”,
Sigurjóns var SigriBur Kristjánsdóttir frá
Noröur-Hvoli, hún lést áriö 1941. Börn
þeirra og stjúpbörn Steinunnar eru Elin,
Sift Sigurbergi Magnússyni aB Steinum
úndir Eyjafjöllum, Þórarinn alþingsmaö-
Ur, Laugardælum, kvæntur ölöfu
Haraldsdóttur og Arni, kvæntur Astu
Hermannsdóttur, hann starfar hjá Kaup-
félagi Skaftfellinga. Systkini Steinunnar
eru Anna Rósa og Guömundur, bæöi
búandi aö Hvoli, Siguröur kvæntur Sigur-
björgu Guönadóttur og þau búa einnig á
Hvoli, Ingveldur, sem fyrr var minnst á
býr I Pétursey, en hún var gift Daníel
GuBbrandssyni og bjuggu þau I
Kerlingardal. Danlel lést áriö 1964 og
fljótlega eftir þaB flutti Ingveldur til
Steinu og Sigurjóns i Pétursey.
Steinunn lést 21. nóvember á Borgar-
spítalanum eftir aö hafa veikst skyndi-
lega fyrir austan og var þá flutt strax til
Keykjavikur. Ég átti viö Steinu tal
örfáumdögum áöurenhúnléstog var hún
þá hress og létt I lund þrátt fyrir þaö aö
hún væri ekki heil heilsu og ætti von á þvl
a& þurfa aö fara á sjúkrahús þá og þegar.
Til þess kom þó eigi aö hún færi til lang-
dvalar á sjúkrahús og ég veit aö hún heföi
sjálf kosiö aö fá aö vera heima til siöustu
stundar og þá ósk fékk hún uppfyllta.
SiöustuorB min viöSteinu mína voru eitt-
bvaö á þá leiB „ætli viö rennum ekki
áustur til ykkar á næstunni”. ÞaB gerum
V'B líka ogfylgjum vinkonu okkar sIBasta
spölinn. Hvili hún i guBs friBi. Astvinir
hennar eiga alla okkar samúö.
Edda Sigrún ólafsdóttir.
islendingaþættir
eins og meistarinn Hallgrlmur komst aö
oröi. ViB vitum aB dauöinn krefur jarBHfiö
fórna. En hann gerir þaB á tvennan hátt.
Stundum birtisthann sem miskunnarlaus
ósveigjanlegur kröfuhafi sem ekkert tillit
tekur til aBstæöna og er þá hræöilegur en
stundum kemur hann sem hjartfólginn
vinur I neyö til þeirra sem friöar og hvlld-
ar þarfnast. Og þannig veit ég aB Friörik
Glslason hefur brugBist viö komu þessa
vinar ogfrelsaraogtekiöhonum fagnandi
eftir langan vinnudag, unninn af trú-
mennsku allt til sólarlags.
Friörik hafBifengiö I hendur mörg pund
sem hann ávaxtaöi meö kostgæfni. Fjöl-
hæfni hans, bæöi á sviBi efnis og anda var
fágæt. SmiBur var hann slikur, aö segja
mátti aB honum lægi allt I augum uppi,
hvort sem um málma eöa tré var aö ræöa
og svo útsjönarsamur og úrræBagóBur aB
segja mátti aö hann vissi ráö viB hverju
sem var, og greiöasemi hans og hjálpfýsi
voru án takmarkana: má þvl nærri geta
aö oft hefur hann gengiB þreyttur til hvilu,
þótt ekkisæist þaB eöa heyröist á honum,
slík var starfsgleBin og ánægjan yfir þvl
aB geta pröiB öörum aB liöi.
TrúmaBur var FriBrik áreiöanlega heit-
ur, þótt ekki flikaBi hann þvi aö jafnaöi
meö oröum. En verkin sýndu þaö svo aB
ekki varö um villst: þaö sýndu best störf
hans 1 Laugarneskirkju. Fáa eBa enga hef
ég séB umgangast helgidóma meB slikri
lotningu og nákvæmni. t kirkjunni var
honum alltheilagt. Sem dæmi má nefna
aBaldrei sá ég hann eiga svolitiB erindi I
kirkjuna, aö ekki tæki hann af sér höfuö-
fat og skó og skildi eftir frammi. Og þaö
var hreinasta unun aö sjá FriBrik hand-
leika helga muni kirkjunnar: þaö leyndi
sér ekki, aö þar unnu saman hugur og
hönd I þess orös fyllstu merkingu.
Mjög varFriörik umhugaB um aB gestir
kirkjunnar kæmu þangaö til aö njóta
helgunar Guös húss. Og hann gekkst fyrir
þvi, aö láta skrá yfir dyrum i forkirkju
9da versiö I 14da Passlusálmi séra Hall-
gri'ms: „Þá þú gengur I Guös hús inn”.
(sem raunar ætti aö vera skráö I öllum Is-
lenskum kirkjum).
Friörik var sannur fagurkeri og unni
fögrum listum, söng og hljóöfæraslætti og
yfirleitt öllu þvi sem bar I sér fegurö og
listasmekk: orgelleik læröi hann ungur og
lék undir viö ýmsar kirkjulegar athafnir
þegar meö þurfti.
Þegar pipuorgeliö var sett I Laugarnes-
kirkju vann Friörik aB því sem hjálpar-
maöur hjá meistaranum. Kom sér þá vel
hinn hárfinihagleiki hans ogskarpa eftir-
tekt sem bar þann árangur aB hann gat
annast ýmsar viögerBir sem fyrir komu
og fórst þaö svo úr hendi aB ekki þurfti um
aö bæta.
FriBrik var alla tfB gæfumaöur. Hann
kvæntist góöri og mikilhæfri konu, SigrlBi
Asmundsdóttur frá Lyngum I Meöallandi,
V. Skaftafellssýslu. Þeim varö þriggja
góBra og mannvænlegra barna auöiö en
þaueru: Pálmi, framkv.stjóri Reykjavik,
Jóhanna, húsfrú, Vestmannaeyjum og
Bjartey, húsfrú, Reykjavlk.
Sigríöur bjó manni sinum og börnum
þeirra yndislegt heimili og vann meö hon-
um aB hugöarmálum hans I kirkjunni auk
mikils starfs I Kvenfélagi Laugarnes-
sóknar. en hvorttveggja var sameiginlegt
áhugamál þeirra hjóna. ÞaB kunni
FriBrik vel aö meta, enda voru þau mjög
samhent og heimilislif þeirra meB ágæt-
um.
Friörik var félagslyndur maöur og,
framúrskarandi ráBhollur og góöur
vinnufélagi, glaBvær og prúöur I um-
gengni og framkoman öll traustvekjandi
enda virtur af öllumsem kynntust honum.
Deilur leiddi hann hjá sér, en var fastur
fyrir þegar hann vissi sig hafa á réttu aB
standa: munu honum hafa veriB hugstæö
orö Ara fróöa: ,,aö hafa þaö heldur er
réttara reynist”.
FriBrik var þrekmenni, bæöi til likama
ogsálar. Hina löngu og erfiBu sjiikdóms-
legu bar hann meö þreki og hugarró hins