Íslendingaþættir Tímans - 24.05.1980, Qupperneq 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Laugardagur 24. maí 17. tbl. 1980 TÍMAIVIS
Gunnar Vigfússon
Fæddur 13. október 1902.
Dóinn 6. febrúar 1980.
Gunnar Vigfússon, fyrrv. skrifstofu-
stjóri hjá Kaupfélagi Árnesinga andaðist i
Heykjavik 6. febr. s.l. eftir nokkurra
vikna legu á sjúkrahúsi. Hann var fæddur
að Flögu i Skaftártungu 13. okt. 1902. For-
eldrar hans voru Vigfús Gunnarsson,
bóndi á Flögu og kona hans Sigriður
Sveinsdóttir Erikssonar, prests 1 Ásum.
®íuggu þau hjón i Flögu yfir 50 ár viö
biikla rausn og myndarskap.
Gunnar Vigfússon brautskráöist úr
Samvinnuskólanum árið 1922 og réöist aö
nómiloknu til Kaupfélags Hallgeirseyjar,
sem nokkru siðar flutti starfsemi sina til
Hvolsvallar og var þá nafni félagsins
breytt I Kaupfélag Rangæinga. Gunnar
fylgdi kaupfélaginu til Hvolsvallar og var
starfsmaöur þess áfram eöa allt til ársins
1936, aö hann fluttist aö Selfossi og hóf
störf hjá Kaupfélagi Árnesinga. Varö
hann fljótlega skrifstofustjóri þar og
gegndi þvi starfi um 40 ára skeiö, en alls
vann hann hjá Kaupfélagi Árnesinga
« 1/2 ár.
Hann kvæntist áriö 1928 fyrri konu
sinni, Mariu Brynjólfsdóttur frá Syröi-
Vatnahjáleigu I Landeyjum, en missti
bana eftir fjögurra ára sambúö frá
tveimur kornungum sonum þeirra hjóna,
eu þeir eru: Karl Jóhann, búsettur I
Heykjavlk. ólst hann upp I Vlk I Mýrdal
hjá Agústu Vigfúsdóttur, föstursystur
sinni. Hinn sonurinn Sveinn Páll ólst upp
I Flögu og er nú bóndi þar.
Síðari kona Gunnars Vigfússonar var
Oddbjörg Sæmundsdóttir frá Eystri-
Garösauka, dáin fyrir fáum árum. Þau
voru barnlaus.
Þetta er I örstuttu máli frásögn af lífs-
blaupi Gunnars Vigfússonar. Heföi þaö
sannarlega ekki átt illa við aö rakin væri
itarlega ætt hans og uppruni, þvi aö hann
var af merkum og góöum ættum kominn,
eu fáfræöi min I þeim efnum veldur þvl,
a6 ekki veröur meira aö gert.
Einnig má lika geta þess, aö hann var
111 jög ættfróbur og viðurkenndur af þeim,
sem vit höföu á og þekkingu, aö vera mjög
Öruggur í þeirri grein. Veit ég um marga,
frá Flögu
sem fóru 1 smiöju til hans aö fá upplýs-
ingar um ætt slha og uppruna. Og þangaö
fóru menn svo sannarlega ekki erindis-
leysu. En Gunnar Vigfússon kunni svo
sannarlega á fleiru góö skil en ættfræðinni
einni saman. Hann var t.d. ágætur tafl-
maöur, spilamaöur góöur og stundaði
Iþróttir mikiö um árabil. Hann var einnig
Urvals skrifstofumaöur, hraövirkur og
öruggur, svo aö af bar. Man ég þaö vel
fyrr á árum, áöur en nýtlsku skrifstofu-
vélar voru komnar til sögunnar, hversu
undra fljótur hann var að leggja saman
langa og breiöa talnadálka. Þaö var hrein
unun aö horfa á þennan mann vinna verk
sln. Gunnar Vigfússon átti vandaö bóka-
safn og mikiö af góöum bókum, enda
áhugasamur um allan fróöleik og fjöl-
fróöur um margt, haföi fjölhæfar gáfur og
mikinn skýrleika I allri hugsun.
Viö Gunnar Vigfússon vorilm samstarfs
menn I 40 ár. Þetta er aö vlsu nokkuö
langur tlmi, þó ekki svo mjög, þegar litiö
ertilbaka. Þannig er llfiö. Hinir „gömlu”
góöu dagar” eru kannski ekki eins óra-
fjarlægir, þegar á allt er litiö, eins og
okkur finnst stundum I fljótu bragöi.
AÍlan þennan tlma vann ég undir stjórn
Gunnars Vigfússonar, og aldrei, ekki eitt
einasta skipti bar skugga á þaö samstarf.
Oftþurfti ég til hans aö leita, vegna starfs
mlns og fór aldrei bónleiður til búöar.
Hann var ætlö hinn sami. Haggaöist
aldrei. Vinsamlegur, hjartahlýr og góð-
viljaöur. Hann var aldrei svo önnum kaf-
inn viö störf sln, aö hann léti það bitna á
þeim, sem áttu viö hann erindi, en þeir
voru auðvitað margir. Aldrei átti hann I
útistööum viö nokkurn mann, þó að vita-
skuld heföi hann fulla einurö til aö segja
meiningu slna. Aldrei sagöi hann neinum
til verka I krafti slns embættis. Honum
skeikaöi aldrei I góövild og tillitssemi.
Ég er þess fullviss, aö Gunnar Vigfús-
son átti engan óvildarmann og er þaö vel
af sér vikiö á langri ævi. öllum þeim fjöl-
mörgu, sem unnu undir stjórn hans
þennan langa tlma, þótti vænt um hann og
var hlýtt til hans. Viö, sem unnum undir
stjórn hans, konur jafnt og karlar, sátum
öll viö sama borö, hvaö þab snerti aö
mæta aldrei ööru en góðvild og öruggri af-
greiðslu á starfsvandamálum okkar.
Þegar ég nú aö lokum kveö vin minn,
Gunnar Vigfússon, hinstu kveöju eftir
langt samstarf, er mér mikill söknuður I
huga, aö hann skuli nú horfinn og einnig
mikil þökk til hans, þessa mikla dreng-
skaparmanns, sem alla tlö var mér bæöi
hugljúfur og góöur. Mér er einnig þökk I
huga til forsjónarinnar fyrir aö hafa gefiö
mér tækifæri til aö kynnast svona ágætis-
manni eins og Gunnar Vigfússon var. Af
sliku tækifæri heföi ég svo sannarlega
mátt mikið læra, en þaö er önnur saga.
Ég óska vini mlnum mikils velfarnaöar
á ókunnum leiöum og biö honum bless-
unar. Ég trúi þvl, aö slikur maöur, sem
Gunnar Vigfússon, hljóti aö eiga góöa
heimvon handan móöunnar miklu. Hon-
um munu fylgja hugheilar kveöjur og
þökk allra þeirra, er kynntust honum.
Blessuö sé minning hans.
Valdimar Pálsson.
+
Jafnan setur okkur hljóö þegar viö
fréttum andlát frænda og vina. Svo var
einnig er ég frétti lát Gunnars frænda