Íslendingaþættir Tímans - 16.12.1981, Blaðsíða 6

Eyjólfur Hallfreðsson
Bakka í Geiradalshreppi
F. 13. júli 1907
D. 30. okt. 1981.
Eyjólfur Hallfreðsson, Bakka i Geira-
dalshreppi er látinn. Hann var jarðsettúr i
heimabyggð sinni að Garpsdal 7. nóvemb-
er s.l.
Eyjólfur var fæddur 13. júli áriö 1907,
sonur hjónanna Hallfreös Eyjólfssonar
og Kristrúnar Jónsdóttur er bjuggu á
Bakka.
Eyjólfur var næst elstur systkina sinna
en alls voru börnin sex er upp komust, þvi
kom það snemma I hans hlut að vinna i
þágu heimilisins. Jörðin var fremur lftil
og ræktun skammt á veg komin, bú-
stofninn gat þvi ekki veriö stór.
A fyrri hluta aldarinnar var fátækt al-
menn hjá islenskum bændum, þvi varö
ekki komist hjá að vinna oft langan vinnu-
kraftarnir fóru aö þverra, hélt Oddur
kyrru fyrir á heimili sinu. Lifði hann þá i
skjóli og umsjá barna sinna og barna-
barna.sem ölleru búsettsyðra, aðallega i
Reykjavik. Hann var lengst af heilsu-
góður, en þö var heilsan farin að bila
undirþaö siðasta. Hann andaðistá heimili
sinu þann 3. mars 1981. Mikill starfs-
maður þurftihvildarinnarmeö eftir langa
ævi.
Siglufjarðarbyggðir voru aliar taldar
afskekkt útnes, allt fram á siðustu alda-
mót, er þessir staðir urðu miðpunktur
sildveiðanna og míkilla athafna. Þó urðu
breytingarnar í samgöngumálum á
siöustu árum, með tilkomu nýs vegar,
jarðganga og flugvallar til þess að ein-
angrun þessara byggða varaðfullu rofin.
Lifsskilyrði eru nú allt önnur og betri en
áður var, og tílik þvi sem var á dögum
Úlfsdala-og Siglunesbænda, á öldinni sem
leið og á fyrri hluta þessarar aldar. Þessi
mikilúölegu og fögru héruð hafa alið
marga hrausta syni og dætur. Mun ekki
ofmælt að Úlfsdalattin hafi verið meðal
styrkustu stofnanna i Siglufjarðarbyggð-
um, og sem breyttu og bættu búsetuskil-
yrðin, og meö dugnaði og þrautseigju
gerðu garðinn frægan.
Einn af þessum ættstofni er nú kvaddur
hinstu kveðju, með þakklæti fyrir drengi-
lega samfylgd og ágætar minningar.
Aðstandendum eru sendar einlægar
samúðarkveðjur fráættingjum og vinum.
Þ. Ragnar Jónasson.
dag til að framfleyta stórri fjölskyldu.
Þetta var fjölskyldunni á Bakka fullljóst,
þvi var hún samhent um aö hver stund
skyldi notuö eftir þvi sem best var hægt til
að vinna heimilinu gagn.
Eyjólfur naut litillar skólamenntunar,
nema i skóla lifsins, hann bar betri verk-
maður en almennt geröist, það var næst-
um sama hvaöa verk honum voru falin,
þau einkenndust af vandvirkni, trú-
mennsku og miklum afköstum.
Samstarf okkar Eyjólfs varð langt eða
um þrjátiu og fimm ára skeiö, á hverju
ári vann hann um lengri eða skemmri
tima i þágu Kaupfélags Króksfjarðar,
sem ég veitti forstöðu á þvi timabili,
aldrei féll neinn skuggi á samstarf okkar.
Samhliða landbúnaöarstörfum og bygg-
ingarvinnu i nágrannasveitum var Ey-
jólfur landpóstur að vetrinum um ára-
tugaskeiö á leiðinni Króksfjarðarnes-
Búðardalur. Oft hreppti hann vond veður
og þunga færð I Gilsfirði og á Svinadal,
þetta starf sem önnur stundaði hann með
stakri samviskusemi og atorku. Þegar
vegasamband batnaði og farið var að
ryðja snjó af vegum var þessum feröum
landpéstsms hætt.
Nú er glæsilegt ibúðarhús á bakkanum
fyrir ofan ána og stór grasgefin tún, þar
býr nú bróöir Eyjólfs ásamt stórri fjöl-
skyldu sinni.
Þar hafa margir notið hjálpandi handa
Eyjólfs á Bakka.
Foreldrar mínir bjuggu á næsta bæ við
Bakka- Valshamri-, þar áttum við börnin
okkar æsku, stutt er á milli bæjanna.
Bakká skiptir löndum, þaö er ánægjulegt
að geta nú rifjað upp margar góðar minn-
ingar okkar barnanna I dalnum frá þess-
um árum, betri nágranna hafa tæplega
aðrir átt en við, þar sem var fjölskyldan á
Bakka.
NafnEyjólfsá Bakka varekki tengt titl-
um, en aö mfnum dómi heföi hann boriö
titilinn heiðursmaður með sanni.
Nú hefur Eyjólfur lokið ferð sinni hér á
meðal okkar. Ég og fjölskylda min mun-
um lengi minnast hans með virðingu,
þakklæti og vinarhug.
ólafur E. ólafsson,
frá Króksfjarðarnesi.
t
Kveðja frá Karli Guðmundssyni/
konu hans og börnum.
Þótt sjáist á lofti lifsins sól
i launsátri dauðinn biður,
og vald hans öflugt um byggð og ból
ei brýtur né stöðvar lýður.
Hann sigðina hvessir þá sizt er von
og sundur stofnana sniður.
Svo fannst oss vinur sem skyggöi ský
svo skjótt yfir dalinn fríða,
er sjúkur þú fluttur varst sjúkrahús f
og sárustu þraut máttir liöa.
Og mót okkar vonum þér versnaöi fljótt
og varðst svo dauöann að biða.
Og þá fann ég hugur minn þunga fól,
þvi þáttur i æfi minni,
með vetur og hriöar, með sumur og sól
var samofinn veru þinni.
Og þegar ég lit yfir liðna tið
ég lofa þau góðu kynni.
Þinn vilji var stæltur og mögnuð þin mund
og margþættum störfum aö sinna
Og þrekið var fágætt og þróttmikil lund,
sem þrekraunir girntist að vinna.
Og löðriö var bariö unz lokuðust sund.
Þú lézt ekki nægja þér minna.
íslendingaþættir
6