Íslendingaþættir Tímans - 16.12.1981, Blaðsíða 13

Gunnar Oskarsson
f. 17. september 1927,
d. 1. nóvember 1981.
Við andlátsfregn Gunnars Öskarssonar
kom mér fyrst i hug yfirþyrmandi harm-
ur. En jafnframt minntist ég orðanna I 15.
sálmi Daviðs:
Drottinn, hver fær að gista i tjaldi
þinu
hver fær að búa á fjallinu þinu helga?
Sá er fram gengur i flekkleysi
og iðkar réttlæti
og talar sannleik af hjarta
Sá er eigi talar róg með
tungu sinni
og eigi gjörir öðrum mein
-------mun eigi haggast um aldur.
Að hafa átt að vini jafn grandvaran og
sannan dreng sem Gunnar var, auðgar
hvem mann. Þvi mega vinir hans nú
þakka Drottni, þess fullvissir að Gunnar
gistir nú tjald hins hæsta og mun þaöan
fylgjast með ástvinum si'num þessa heims
og lýsa þeim „áfram veginn”.
Gunnar Óskarsson var fæddur i
Reykjavik 17. september 1924, sonur hjón-
anna Sesselju Þórðardóttur prests á
Söndum i Dýrafirði og Óskars Arnasonar,
stýrimanns i Reykjavik. Hann var mikl-
um hæfileikum gæddur, gáfaður og
músikalskur drengur. Mun móðurbróðir
hans, Sigurður Þórðarson tónskáld,
snemma hafa áttað sig á hvað i honum bjó
og studduþau hjón.Sigurður og Áslaug að
skjótt við og bauð henni til sin. Þar var
hún ieitt ár umvafin hlýju fjölskyldunnar.
En þá haföi heilsu hennar hrakað svo
mikið að hún treysti sér ekki til að vera
ein nokkra stund.
Sfðan 1970hefur hún verið á sjúkrahús-
um af og tilen dvalið þess á miili að mestu
aðútkotiá Kjalarnesihjá Alfreð syni sin-
um. Þó aö veikindi hafi bagað hana mikið
þessi ár, þá hefur kjarkurinn aldrei bilað
og hún hefur látiö ýmsar óskir sinar ræt-
ast, þar á meðal ferðaðist hún til Kanada
1975 og Spánar 1978. Hún hefur lika ferð-
ast m ik ið um landiö sitt. Stefania var bók-
hneigö.hún las mikiöá meðan sjónin ent-
ist og hún átti gott bókasaf n. Hún hlustaöi
mikið á útvarp og i seinni tið naut hún
hljóöbókanna. Hún hafði ánægju af öllu
sem fallegt var og naut þess að vera vel
klædd. Hún var sjálfstæö i hugsun og hélt
ótrauð fram þvi sem hún taldi vera rétt,
islendingaþættir
þroska hans á tönlistarbrautinni. Mörg-
um er i fersku minni hve hann söng frá-
bærlega vel „ökuljóð” aðeins tólf ára
gamall og siðar „Ave Maria” eftir Fr.
Schubert og fleiri lög. Hann gekk i Versl
unarskólann i Reykjavik. Einnig dvaldist
hann erlendis við söngnám. Þegar heilsa
Gunnars fór að bila átti hann ómældar á-
hún barðist ávallt með þeim sem minna
máttu sin. Hún var mild og hlý við litil
börn og mörg barnabörnin eiga fagrar
minningar um það er amma söng en upp-
áhaldssöngur flestra þeirra var , „Litla
stúlkan ljúfa með ljósu fletturnar tvær”.
Hún var mjög söngvin og fylgdist með
allri tónlist, einkum misllkaði henni ef
samin voru ný lög við gömul ljóð sem hún
var vön aö raula. Til hinstu stundar hélt
hún andlegum styrk.
Fyrir hennar hönd vil ég færa Friðriki
Sveinssyni lækni og læknum og hjúkrun-
arfólki á Landspitalanum innilegar þakk-
ir. Ég bið góöan guð að styöja og styrkja
aldraðan eiginmann hennar og afkom-
endur alla. Stefaniu veröur minnst i dag i
Fossvogskapellu kl. 15.
Blessuð sé minning mætrar konu.
Hulda Pétursdóttir.
Útkoti
nægjustundir við slaghörpu frænda sins,
sem honum hafði hlotnast að Sigurði látn-
um. Þannig sameinuðust þeir áfram i
listinni þótt móðan mikla skildi á milli i
bili. En aðalstarf Gunnars var gestamót-
taka áhótelum,fyrstiKeflavik,sfðan, frá
þvi Bændahöllin var byggð, á Hótel Sögu
til hinsta dags.
Gunnar kvæntist 1947 Guðriði Péturs-
dóttur og eignuðust þau tvo syni, Gunnar
örn listmálara, f. 2. desember 1946, og
Þórð Steinar lögfræðing, f. 23. janúar
1949. Þau Guðriður slitu samvistum.
Gunnar kvæntist aftur 17. september
1959. Siðari kona hans var Elisabet Finn-
bogadóttir, dóttir hjónanna Jóhönnu Sig-
riðar Hannesdóttur frá Stóru-Sandvik i
Flóa ogFinnboga Sigurðssonar frá Meira-
Garði i Dýrafirði. Finnbogi var þá nýlega
látinn, en óvenju mikið ástriki varð milli
Jóhönnu ogGunnars. Þekktu þau og mátu
að verðleikum hvort annars mannkosti.
Elsa og Gunnar stofnuðu sitt heimili hjá
Jóhönnu og bjuggu þau félagsbúi á Flóka-
götu 14 i' Reykjavik þar til Jóhanna lést,
26. desember 1971. Elsa og Gunnar eign-
uðust þrjú böm. Þau eru: Finnbogi, f. 6.
júni' 1958, hann er kvæntur Sigriði Stefáns-
dóttur og eiga þau einn son, Frey. Finn-
bogi er við nám i viðskiptaf ræði i H.t. Sig-
riður Jóhanna, F. 10. október 1959,
ógift en á einn son, Jóhann örn, hún er að
ljúka hjúkrunarnámi. Sigurður Már, f. 4.
október 1970. öll eru börn Gunnars vel
gerð og mannvænleg.
Heimili Jóhönnu Hannesdóttur á Flóka-
götu 14 stóð alla tið opið gestum og
gangandi hvaðanæva að, sem einhverra
hluta vegna þurftu þess með i Reykjavlk.
Naut þess m.a. fjölskylda hennar og aðrir
að austan. Þegar Elsa og Gunnar stofn-
uðu sitt heimili þar, varð engin breyting
þar á. Gunnari þótti slikt ónæði sjálf-
sagður hlutur og var li'ka einstaklega
gestrisinn og skemmtilegur heim að
sækja.
Það er svo ötal margs að minnast:
Tengsl okkar Elsu frá þvi við frænkurnar
vorum skirðar saman austur i Sandvik og
svo strax i bernsku bættist i hópinn Sig-
riður Lýðsdóttir i Litlu-Sandvik sem vin-
kona okkar. Samvistir okkar þriggja á
hverju sumri og i frium fram undir tvi-
tugt. Traust vinátta, sem aldrei hefur
borið skugga á. Þegar Elsa giftist, fyrst
okkar þriggja, bættist okkur vinur, sem
við erum forsjóninni þakklátar að hafa
kynnst.
Nú að leiðarlokum þökkum við Kristinn
af alhug allt sem þessi blessuðu hjón
13