Íslendingaþættir Tímans - 16.12.1981, Blaðsíða 7

Þorfinnur Sigmundsson
bóndi, Kleif
Fæddur 31/12 1904.
Dáinn 4/10 1981.
Þorfinnur Sigmundsson bóndi Kleif i
Fljótsdal, lést 4. október siöastliöinn á
Heilsugæslustööinni Egilsstööum.
Jaröarför hans fór fram frá Valþjófs-
staöakirkju 14. október aö viöstöddu fjöl-
menni.
borfinnur var fæddur á Hátúnum i
Skriödal 31/12 1904. Foreldrar hans voru
hjónin Sigmundur Jónsson frá Höföa-
seli i Vallahreppi og Pálina Friðriksdótt-
irfrá Hóli i Fljótsdal. Ariö 1908 flyst Þor-
finnur með foreldrum sinum aö Kleif og
varö þar hans dvalarstaöur til æviloka.
Þorfinnur misstiföðursinn 1921 þá seytján
ára gamall. Kom þá i hlut Þorfinns aö
veita heimilinu forstöðu með móöur sinni.
Hann reyndist lika vandanum vaxinn,
duglegur og ósérhlifinn þó ungur væri.
Móöir hans lést 1942.
Þorfinnur giftist ekkien bjó áfram með
ráöskonum. Siöustu 23 árin var Jóhanna
Þorsteinsdóttir frá Sturluflöt i Fljótsdal
ráðskona hjá honum.
Þorfinnur sagöist aldrei hafa lært neitt,
var aðeins 10 vikur i barnaskóla. Hann
var greindur og minnugur og las mikiö,
aðallega ástarsögur, eins og hann sagði
Ómari Ragnarsyni i ágætum viötalsþætti
sem Ómar tók stuttu áöur en Þorfinnur
lést. Þorfinnur var ákaflega fjölhæfur og
Og minningar kærar ný hlýja minn hug
um heilsteypta vináttu þina
og hjálp er mér veittir meö drengskap og
dug
(þvi dugnaöinn þurfti ekki aö brýna).
Ef aðeins ég kallaði birtist þú brátt
og bættir svo þörfina mina.
Slíkt veröur ei metið aö veröleik, en
geymt
og variö i huga mins leynum.
Ég fékk þér ei launaö en get eigi gleymt
unz gnoöin min skriöur frá hleinum
Hiö ókomna dylst en i æöri heim
viö örugg sjón okkar beinum.
Viö kveöjum og þökkum svo allt og allt,
sem ótalmargt kemur til greina.
Þótt lániö, heilsan og lifiö sé valt
er Lausnarinn bjargið eina.
Og minningin geymist um góöan dreng,
sem gaf fyrir brauö ekki steina.
islendingaþættir
góöur verkmaöur. Hann sagði I áöur-
nefndum þætti að hann heföi aldrei hætt
viö neitt sem hann hefði byrjaö á.
Þorfinnur bjó alltaf við mjög slæmt
vegasamband. Ómar spuröi hann: Hvers
vegna er ekki lagöur vegur til þin? Þor-
finnur svaraöi: Ætli þaö sé ekki verið aö
biöa eftiraö ég drepist, þá þurfa þeir eng-
ann veg aö leggja.
Þorfinnurbyggöi ibúöarhús og gripálhúsi
og smiöaöi allt sjálfur. Engjar voriTreyt-
ingssamar á Kleifardal. En upp á heiði
sléttar engjar og grasgefnar. Oft heyjaö
þar 80-90 hestar, en fjalliö fyrir ofan Kleif
snarbratt og þvi erfitt aö koma heyinu
niður. Laust fyrir 1930 setti Þorfinnur upp
600 m langan virstreng af brún og niður á
sléttog renndiböggunum niöur á trissum.
Hvort Þorfinnur hefur ekki hlegiö dátt og
sagt eitthvaö fyndiö þegar hann horföi á
eftir böggunum niöur. Þennan útbúnaö
notaöi hann til 1950 aö heyskap var hætt
þar efra.
Þorfinnur byrjaöi snemma aö slétta
túniö sem var þýft, voru það þaksléttur,
áöur en jarövinnslutæki komu til sögunn-
ar. Enn eftir aö þau komu þurfti Þorfinn-
ur alltaf aöfá þau inn að Kleif, og hann
hætti ekki fyrr en hann hafði fullræktaö
allt ræktanlegt land, og tók allan sinn hey-
skap á ræktuðu landi.Eins og aörir bænd-
ur keypti Þorfinnur hestaverkfæri, svo
sem sláttuvél og rakstrarvél. Siðan
dráttavél og heyvinnutæki viö hana.
Arið 1956 virkjaöi Þorfinnur Kleifará
sem feilur niöur snarbrattf jalliö rétt fyrir
ofan bæinn. Þetta var 16 ki'lóvatta stöö
sem reyndist ágætlega, og af hugulsemi
viö nágranna sinn setti Þorfinnur svo
sterka útiljósaperu, aö hún lýsti upp hlað-
ið i GlUmstaðaseli, sem er beint á móti
Kleif austan við Jökulsána.
Kláfur hefur lengi verið á Jökulsá und-
an Kleif, til mikilla samgöngubóta fyrir
þessa tvo innstu bæi i dalnum. Þennan
kláf endurbyggöu þeir Þorfinnur og Niels
bóndi i Glúmstaöaseli.
Þorfinnur var mesti greiðamaöur og
vildi hvers manns vanda leysa. Prestur-
inn á Valþjófsstað, séra Bjarni Guöjóns-
son sagöi i Utfararræöunni, aö einu sinni
heföi legiö við að hann móögaðist viö Þor-
finn. En þannig var aö sumri til á slættin-
um, aö þaö bilaði stykki i sláttuvél
prests. Hann haföi grun um aö Þorfinnur
ætti þetta stykki, og hringdi til hans, en þá
vill svo illa til aö Þorfinnur á þaö ekki.
Presti finnst hann taka óvenju dræmt
undir erindi hans, þvi átti hann ekki að
venjast frekar en aörir sem leituöu til
hans.En eftirhæfilegan langan tima, sem
þaö tekur aö aka á dráttarvél innan frá
Kleif og Ut aö Valþjófsstaö, birtist Þor-
finnur á sinnidráttarvél og haföi fengiö ná-
granna sinn með sér á dráttarvél. Vorú
þeir komnir til aö slá fyrir prest, og hættu
ekki fyrr en þeir höföu lokiö þvi sem
prestur átti eftir óslegiö. Var þar með
borgiö heyskap hans þaö sumarið.
Þorfinnur var góöur og skemmtilegur
vinnufélagi, og frábærlega oröheppinn.
Veröur langi minnst hans skemmtilegu
tilsvara, sem öll voru þó svo græskulaus.
A síldarárunum var þaö föst venja á haust
in, aö fá Fljótsdælinga og Skriödælinga I
vinnu á Reyöarfiröi. Þetta var mikiö upp-
skipun eöa útskipunarvinna. Var oft unniö
langtframá nótt.Þaökomstundum fyrir,
ekki sist þegar menn voru orðnir þreyttir
og erfitt verk framundan, aö Þorfinnur
sagði skemmtilegan brandara, og jafnan
hljómaði hans létti hlátur. Þetta haföi svo
góð áhrif á mannskapinn aö nií var allt
léttara en áöur.
Þaö var oft gamalt fólk á Kleif, og
reyndist Þorfinnur þessu fólki vel. A Kleif
dvöldu á sumrin börn,sum I fleiri sumur
frá 12 ára aldri og allt fram undir tvitugs-
aldur. Hafa þau Þorfinnur og Jóhanna
7