Íslendingaþættir Tímans - 16.02.1983, Síða 3

Gunnar Guðmundsson
Lyngheiði 6, Selfossi
Fæddur 10. maí 1926
Dáinn 1. janúar 1983
■ Gunnar Guðmundsson frá Egilsstöðum, al-
nafni minn og besti vinur er allur. Sú staðreynd
minnir okkur aðeins á að við lifum á hverfulum
heimi og ráðum aðeins næsta augnabliki. Ég var
svo lánssamur að eiga með honum langa samferð,
ýniist í störfum á vinnustað eða í mannfagnaði á
góðri stund. Hann var sú manngerð sem alltaf
bætti umhverfi sitt, með nærvcru sinni, þrátt fyrir
líkamlegt og andlegt andstreymi, sem við gengum
sameiginlega í gegnunt.
Gunnar fæddist að Egilsstöðum í Villingaholts-
hreppi 10. maí 1926. Hann ólst upp á góðu
sveitaheimili síns tíma í stórum systkynahópi.
Lífsbaráttan var hörð eins og þá var algengt, en
heimilið komst af. Gunnar var hreinræktaður
íslenskur sveitadrengur og naut þess síðar á
lífsleiðinni. Hann unni fæðingarsveit sinni og
bernskuslóðum. Gunnar naut ckki annarrar
skólagöngu í æsku en barnaskólakennslu hjá Jóni
Konráðssyni kennara, scm hann mat mikils. •
Þeim mun betur stundaði hann skóla lífsinS, sem
nýttist honum vel. Hann náði góðum tökum á
margskonar ólíkum verkefnum, hafði góðar gáfur
og opinn huga. Hann var sérstaklega trúr og
samviskusamur í því starfi sem hann tók að sér.
Gunnar hóf ungur störf hjá Kaupfélagi Árnes-
inga, fyrst í pakkhúsi, en tók fljótlega við
byggingavöruverslun kaupfélagsins og sá um
rekstur hennar í um 20 ár. Hann lét af störfum
þar fyrir þrábeiðni mína og kom til starfa í
Fossnesti. sem ég hafði nýlega tekið við rekstri á.
Við unnum lengi saman hjá Kaupfélagi Árnes-
inga. Ég var á skrifstofunni. Starfið í bygginga
vöruversluninni var mikið og erfitt og gekk
rekstur hennar vel.
Fyrstu árin í Fossnesti starfaði Gunnar sem
bensínafgreiðslumaður. Ég taldi að þjónustufyrir-
tæki í vexti hefði þörf fyrir slíkan starfsmann og
það sannaðist fljótt. Eftir að húsið hafði verið
stækkað og hafinn var rekstur veitingastaðar. réði
égekki lengureinn við umsjón og bókhaldsvinnu.
Ég lagði áherslu á að fá Gunnar með mér á
skrifstofuna. Þótt hann hefði ekki reynslu eða
menntun til skrifstofustarfa. var hann ótrúlega
fljótur að tileinka sér og komast inn í þau
ntargvíslegu verkefni sent þar eru unnin daglega.
Þar starfaði hann í fullu starfi til æviloka. að
nndanskildum tveimur tímabilum sem hann var
frá vinnu vegna sjúkrahúsdvalar.
Árið 1956 kvæntist Gunnar Sigríði Vigfúsdóttur
frá Húsatóftum á Skeiðum. Hún var eins og
Gunnar frá traustu sveitaheimili og úr fjöl-
mennurn stystkinahópi. Sigríður var góð stúlka,
Nu stofnuðu heimili að Austurvegi 30 í
kjallaraíbúð. Börn þeirra eru tvö Kristín fædd
íslendingaþættir
1956 og Vigfús Þór fæddur 1958. Sigríður dó úr
krabbameini 6. júní 1959, eftir aðeins þriggja ára
hjónaband. Var það mikill missir fyrir ciginmann-
inn og börnin ungu og fjölskyldurnar. Það sár var
lengi að gróa.
Eftir lát Sigríðar átti Gunnar hcimili hjá
foreldrum sínum og systkinum að Skólavöllum
14, en þau voru um það leyti aö Ijúka bygingu
þess. Vigfús Þór var strax tekinn í fóstur af ömmu
sinni og afa á Húsatóftum og h.efur átt þar heimili
síðan. Gunnar mat mikils þá miklu hjálp scm
Húsatóftaheimilið veitti honum'.
Kristín var áfram í heimili hjá pabba sínum.
Hún ólst upp hjá ömmu sinni og Æsu föðursystur
sinni og á þeim og fjölskyldunni allri mikið að
þakka.
Síðast byggðu systkinin hús saman að Engjavegi
47. Um 1965 kynntist Gunnar góðri konu,
Arnheiði Helgadóttur frá Ey í Vestur-Landeyj-
um. Hún var ekkja, missti mann sinn sviplega frá
tveimur ungum sonum þcirra árið 1955. Þau Adda
og Gunnar urðu lífsförunautar upp frá því. Adda
átti hús og bjó á Lyngheiði 6. Gunnar flutti til
hennar um 1970. og átti þar heimili síðan. Gunnar
naut sín vel í sambúðinni við Öddu. heimili þeirra
cr hlýlegt og fallegt og þau bæði gestrisin og góð
heim að sækja.
Gunnar var maður gleðinnar. hann hafði mikla
þörf fyrir að vera í góðum hópi. Hópurinn gat
vcrið árshátíðir, þorrablót, verslunarmannahelg-
arferðir, óbyggðaferðir, réttaferðir. allt niður í
það að við sátum saman tveir og nutum
stundarinnar. Hann var alltaf veitandinn við slík
tækifæri, annaðhvort með flutningi skemmtiefnis
í bundnu eða óbundnu máli, eða með nærveru
sinni því alltaf fylgdi manninum líf og fjör.
Gunnar varði miklum tíma af tómstundum sínum
í þetta starf. Gunnar starfaði í tveimur kórum hér
á Selfossi. Hann gekk í Kirkjukórinn fljótlega
eftir að hann fluttist á Selfoss, en síðustu 10 til 15
árin starfaði hann eingöngu með karlakórnum.
Hann hafði góða tenórrödd. Einn listhæfileika
hafði Gunnar, hann saumaði í. Nokkrir kunningj-
ar hans eiga eftir hann útsaumaðar myndir sem
hann gaf þeim á merkisafmælum þeirra. Uppbygg-
ing myndanna er þannig að þær tengjast lífi hvers
áðila ásamt vísu, sem hann orti sjálfur um tilefnið.
Þessar myndir eru miklir dýrgripir fyrir eigend-
urna.
Síðustu árin átti Gunnar við heilsuleysi að
stríða, en hafði fengið bót og framtíðin virtist
björt. Hann fékk kransæðastíflukast haustið 1978
og lá á Gjörgæsludeildinni í Reykjavík tvær vikur,
en náði sér vel og byrjaði að vinna aftur eftir tvo
mánuði.
Um sama leyti tók sjónin alvarlega að gefa sig,
hann var með augnsjúkdóm, þar sem augastein-
arnir eyðileggjast smám saman og menn verða
blindir. Nútímatækni gerir kleift að hjálpa slíkunt
mönnum, og fá þeir oftast fulla sjón aftur. Fyrir
tveimur árum var gerð aðgerð á öðru auganu á
Gunnari og fékk hann fulla sjón á það eftir
hæfilegan biðtíma. Þessi tínú var erfiður hjá
Gunnari og reyndi á andlegt þrek hans. Mig
langar að segja frá atviki, sem hann sagði mér frá
og gerðist þegar hann lá á Gjörgæsludeildinni.
Hann var tekinn að hressast vel ogorðinn þreyttur
á tækjadraslinu og kippti því úr sambandi. Eftir
augnablik komu stelpurnar á vaktinni á fullri ferð
náfölar og dauðhræddar og héldu að hann væri
steindauður, en þegar svo var ekki urðu þær
öskureiðar og hundskömmuðu hann, en hann
skellihló.
Við Lilja vorum hjá Gunnari og Öddu síðasta
gamlárskvöld. Það var ómctanleg stund fyrir
okkur. Fjörið og lífsgleðin voru óskert. Gunnar
var að biðja okkur að koma með þeim til Wales
og hcimsækja vini sem þau eignuðust þegar
karlakórinn fór þangað. Við verðum að fresta því
í bili.
Kallið kom á nýársdag, um kvöldmatarleytið
fékk Gunnar kransæðastíflukast. Allt var gert
sem í mannlegu valdi stóð til að bjarga honum.
Maðurinn með ijáinn var nýbúinn að brýna og
beit vel. Gunnar dó um miðnætti.
Að lokum flyt ég þér kæri vinur þakkir fyrir
samfylgdina frá okkur Lilju og börnunum okkar,
einnig frá félagahópnum stóra. Ég bið Guð að
blessa Öddu, Helga og Dísu, Þorvald og Ellu,
Stínu og Sigga Þór og Vigfús og barnabörnin öll.
Gunnar Guðmundsson
Engjavegi 32
Selfossi
3