Heimilistíminn - 19.07.1979, Qupperneq 37

Snemma um morguninn,
þegar konan, sem bjó i hús-
inu, leit út um gluggann, sá
hún eitthvað grænt i hnipri á
tröppunum. Hún hraðaði sér
niður, og sá að þetta var lit-
ið kaktus barn.Hún flytti sér
aftur inn i húsið og náði i
tusku til þess að geta tekið
barnið varlega upp, en ekki
vildi hún nú stinga sig. Þótt
hún legði tuskuna utan um
Lynga, vaknaði hann ekki.
Hún bar hann innn i húsið.
Þegar Lyngi vaknaði, gat
hann alls ekki hreyft sig, og
skildi ekki, hvernig á þvi
stóð. Hann renndi augunum
til allra hliða, upp og niður,
og komst að raun um, að bú-
ið var að setja hnn i blómst-
urpott úti i glugga.
Hann gat ekki einu sinni
grátið. Þetta var svo hræði-
legt. Hann var fangi. Hann
myndi nú enda lif sitt sem
kaktus i glugga, og aldrei
komast heim til Kaktus-
lands aftur. Hvað gat hann
gert?
Konan, sem hafði sett
hann ipottinn, var gift garð-
yrkjumanni. Þau voru bæði
mjög hrifin af að hafa fengið
svona sjaldgæfan kaktus
upp i hendurnar alveg
óvænt. Aðrir garðyrkju-
menn viðs vegar að af land-
inu komu til að skoða þenn-
an skritna kaktus, sem var
svona fallega grænn.
— Alveg sérstakur, sögðu
allir, sem sáu hann. Aldrei
hafði nokkur garðyrkju-
maður séð svona fallegan
kaktus. En Lyngi varð ljót-
ari og ljótari með hverjum
deginum, sem leið. Hann
varð gulleitur og sprotar
duttu af honum daglega.
Bráðum myndi hann deyja
af sorg og heimþrá.
Kvöld eitt, sagði konan
við manninn sinn, að hún
skildi ekkert i þvi, hvernig
kaktusinn hennar væri að
verða. Hann veslaðist upp
og yrði brátt að engu. Hvað
gætu þau gert? Þau skildu
ekki bókina, sem hann hafði
tekið með sér frá Kaktus-
landi, og þvi vissu þau ekki,
hvernig fara átti með kakt-
usbarn.
Loks komu þau sér saman
um, að bezt væri að senda
hann til Kaktuslands, þegar
skipsferð félli. Lyngi var
heppinn. Varlega var búið
um hann og hann settur út i
skip, sem átti að fara til
heimalands hans. Á leiðinni
heim ákvað Lyngi, að aldrei
skyldi hann freista þess aft-
ur að fara til annars lands,
og um leið kastaði hann
bókinni um önnur lönd i sjó-
inn.
Ekki eru öll kaktusbörn
eins heppin og Lyngi, að
komast heim til sin aftur.
Þessi tegund er með gifsumbúðir
sem fylgja ókeypis
SP0
sbe
Bergmál er það eina, sem
getur haft síðasta orðið í
samræðum við konu.
*
Ég drekk ekki meira, og
þess vegna drekk ég heldur
ekki minna.
Reynsla er vizka, sem
maður hefur aflað sér,
þegar allt er orðið um sein-
an.
Þú getur komizt hjá ádeilu
með því að gera ekki neitt,
segja ekki neitt og vera
ekki neitt.
I stóru fyrirtæki hugsa of
margir um sjálfa sig, en í
litlu fyrirtæki hugsa menn
of mikið um aðra.
Ef þú ert duglegur og vinn-
ur átta tíma á dag af miklu
kappi getur þú ef til vill
orðið yfirmaður og unnið
tólf tíma á dag.
Kappræður eru viðræður,
þar sem tvær persónur tala
saman og hlusta á sjálfa
sig.
37