NT - 11.07.1984, Blaðsíða 2

u
■ „Við Norðmenn get-
um margir skiliö dálítið í
íslensku, lesið hana t.d og
jafnvel sagt einfaldar setn-
ingar, en það er mjög
erfitt að skilja hana tal-
aða,“ segir Ragnvald Mot-
land frá Stavangri - vina-
bæ Neskaupstaðar.
NT-mynd Svanfriður
Áríðandi
að halda
tenglsum milli
Norðurlandanna
„Erum
mjög
lík“
- segir Ragnvald
Motland frá
Stavangri
Frá fréttaritar NT á Ncskaupstað:
■ Kontaktmannafundur
nokkurra norrænna_vina-
bæja Neskaupstaðar var
haldinn í Neskaupstað
dagana 29. júní til 1. júlí.
Hafa þessir vinabaíir
keðju sín á milli.Her voru
að þessu sinni staddir full-
trúar frá Esbjerg í Dao-
mörku, Eskilstuna í
Svíþjóð, Jyváskylá í Finn-
landi og Stavangri í Nor-
egi.
„Við erum að skipu-
leggja mót í Stavangri í
ágúst næsta ár. Næsta ár
er kallað af Sameinuðu
þjóðunum „Ár unga
fólksins" og það er helsta
umræðuefni okkar núna.
Allur heimurinn er raunar
að ræða um hvað hægt sé
að gera fyrir unga fólkið,"
sagði kontaktmaðurinn
Ragnvald Motland frá Sta-
vangri, sem fréttaritari
hitti að máli í Mjóafirði.
En þangað hafði hann
ásamt öðrum fundar-
mönnum og fjölskyldum
þeirra brugðið sér í skoð-
unarferð að fundi loknum.
„Við kontaktmenn
erum tveir í hverju landi
og hittumst árlega í ein-
hverjum vinabæjanna.
Með okkur hér í Neskaup-
stað voru m.a. borgar-
stjórar Stavanger og Es-
bjerg ásamt bæjarstjóra
Neskaupstaðar. Okkur
jinnst mjög áríðandi að
halda þessum tengslum
milli Norðurlandanna.
Við erum mjög lík, en
tungumálin ekki alveg
eins. Við Norðmenn get-
um margir skilið dálítið í
íslensku, lesið hana t.d.
og sagt einfaldar setning-
ar. En það er mjög erfitt
að skilja hana talaða.
Finnskan er líka mjög
erfið,“ sagði Ragnvald.
K. Jónsson flytur inn rækju
- meðan aðrir hóta lokun!
■ Borga rækjuvinnslufyrir-
tækin útgerðinni undir borðið á
sama tíma og þau hóta að fiætta
að taka á móti rækju vegna þess
að verðið sé of hátt? Þessi
spurning gerist óneitanlega
áleitin þegar það kemur í Ijós að
farið er að flytja inn rækju til
vinnslu.
Það erniðurstaða K. Jónsson-
ar & Co á AkureyrT, sem nú
hefur brugðið á það ráð að hefja
innflutning á rækju, og í gær var
skipað upp á Akureyri 250 tonn-
um af rækju, sem fyrirtækið
hefur keypt frá Sovétríkjunum.
Kristján Jónsson, framkvæmda-
stjóri, sagði í símtali við NT í
gær, að rækjan væri á mjög
svipuðu verði og rækja væri
hérlendis. Ástæðan fyrir þessum -
kaupum væri hins vegar einfald-
lega sú, að rækja hefði ekki
fengist hér þrátt fyrir að.eftir
því hefði verið leitað. Hann
bætti því síðan við að svo virtist
sem sumum bátum hefði „boðist
betra annars staðar.“
Þegar Kristján var spurður
hvort þetta þýddi að vinnslu-
fyrirtæki væru farin að borga
undir borðið fyrir rækju, svaraði
hann: „Ég hef grun um það.“
Kristján kvaðst þó vilja taka
fram, að fleira kæmi hér til.
Þannig hefðu nýjar vinnslur
komið til á ýmsum stöðum í
nágrenninu og annars staðar
hefðu afköst verið aukin. Bátar
frá þessum stöðum, sem áður
hefðu landað hjá sér, væru nú
farnir að leggja upp í heima-
höfn.
Svo sem kunnugt er hefur
verð á frystri rækju lækkað
mjög á heimsmarkaði frá ára-
mótum og sala dregist saman.
Þetta mun hins vegar ekki gilda
um niðursoðna rækju enn sem
komið er, og öll þau 250 tonn,
sem landað var fyrir norðan í
gær.eru þegar seld fyrirfram, að
sögn Kristjáns. Hann bætti því
við að niðursuðan ynni úr um
3000 tohnum á ári. Það sem af
er þessu ári hefði verið unnið úr
um 1500 tonnum þannig að enr
væru möguleikar til að kaupr
íslenska rækju - ef menn vildu
selja.
Sjúkraliðaskóli Íslandsútskrifar27. hópinn
■ Sjúkraliðaskóli íslands hefur nú útskrifað 27. hópinn frá skólanum. Að þessu sinni útskrifuðust
tuttugu og sex sjúkraliðar. Núverandi skólastjóri Sjúkraliðaskólans er Kristbjörg Þórðardóttir.
Blaðamenn
ófróðir um
neytendamál
■ Norræna embættismanna-
nefndin um neytendamálefni
gaf nýlega út skýrslu um ráð-
stefnu um blaðamennsku á sviði
neytendamála, sem haldin var
á vegum nefndarinnar í Blaða-
mannaskólanum í Árósum í
maí í fyrra.
Á ráðstefnunni var m.a. fjall-
að um menntun blaðamanna á
sviði neytendamála og töldu
flestir fulltrúanna að fræðslu
um þau mál meðal blaðamanna
væri rnjög ábótavant.
Þátttakendur voru yfirleitt
sammála um að forráðamenn
fjölmiðla hefðu ekki mikinn
áhuga á að birta efni um neyt-
endamál. Var því m.a. haldið
fram að forráðamenn dagblaða
óttuðust stundum að slík um-
fjöllun kynni að hafa slæmar
fjárhagslegar afleiðingar í för
með sér. Þá var bent á að sjónar-
mið neytenda stangast stundum
á við sjónarmið atvinnurek-
enda. Einnig var minnt á að
erfitt getur verið að fjalla um
neytendamál á þann veg að það
veki áhuga almennings.
Einn ad austan
■ Álfkona birtist Tékka og
gaf honum þrjár óskir. OK
sagðiTékkinn. Ég vil að Kín-
verjar ráðist inn í Tékkó-
slóvakíu. Þá áttu tvær óskir
eftir, sagði álfkonan. Já, ég
vil að Kínverjar ráðist aftur
inn í Tékkóslóvakíu.
Álfkonan varð sem þrumu
lostin, og sagði nei, maður
minn, hví viltu leiða þvílíkar
hörmungar yfir þjóð þína.
Skítt með það, sagði
Tékkinn, en skilurðu, Kín-
verjar þurfa að fara sex sinn-
um yfir Sovétríkin til að ráð-
ast þrisvar á Tékkóslóvakíu.
Fundarfært
í nefndinni
■ Þessa sögu seljum við
ekki dýrara en við keyptum,
en nokkuð langt mun um
liðið síðan hún gerðist.
Oddvita í sveitarfélagi
nokkru úti á landi barst ráð-
herrabréf, þar sem tilkynnt
var að skipuð skyldi áfengis-
varnarnefnd í sveitinni. 1
bréfinu var tilgreint nafn
manns, sem ráðherra sagðist
skipa formann nefndarinnar,
og fór jafnframt fram á að
oddviti tilnefndi tvo menn til
viðbótar í nefndina. Brást
oddvitinn vel við þessari bón
og skrifaði óðar bréf til baka.
Síðan liðu nokkur ár uns
þar kom, að ráðherrann tók
að undrast að aldrei skyldi
heyrast stuna né hósti frá
nefndinni. Hún skilaði aldrei
skýrslu og þótt formanni
nefndarinnar væru ítrekað
send bréf og áminningar,
barst aTdrei svar.
Að endingu þótti ráðherr-
anum ekki lengur mega
standa við svo búið. Brá
hann á það ráð að hringja, í
oddvita sveitarinnar og krefja
hann um skýringar. Þá kom í
Ijós að við skipan nefndarinn-
ar hafði ekki tekist betur til
en svo að ráðherrann hafði
skipað látinn mann í for-
mannsembættið. Oddvitinn
sagðist ekki hafa séð sér ann-
að fært en að skipa tvo látna
með honum, svo mennirnir
gætu hist.
Riðuveikin og
Ríkisútvarpið
■ Pistill útvarpsins um
riðuna hefur eðlilega vakið
athygli allra áhugamanna um
sauðkindina. Furðu kveikir -
hvernig riðan hefur breiðst út
milli landsfjórðunga þrátt
fyrir öflugar sauðfjárveiki-
varnir', hvað mest eftir 1950,
einmilt eftir að allar varnir
hafa verið stórefldar. Ágisk-
anir og kenningar dýralækna
um að riðan smitist með heyi.
rúningsklippum, fólki og guð
má vita hverju eru missenni-
legar að mati sumra áhuga-
manna um riðuna.
Þannig hafði riðuveikis-
áhugamaður sem NT dropar
hittu að máli kenningu í
málinu á hraðbergi. Hann
benti í upphafi á að fyrr-
nefndir smitvaldar svo sem
hey og rúningsklippur, sem
vinnumenn og aðrir báru
milli sveita, hafi alltaf verið
fyrir hendi. Eini raunhæfi
möguleikinn til smits sé að
WtöIHH
riðan smitist með jarmi,
- smitsjúkdómurinn myndist
við hljóðbylgjur sem jarmið
framkallar. Nú væri að sjálf-
sögðu hverju orði sannara að
sauðfé hafi alltaf jarmað.
Auk þess nær venjulegt jarm
ekki milli fjórðunga þó hátt
sé jarmað. Hitt er svo annað
mál, að með tilkomu útvarps-
ins hafi nienn tekið upp á því
að útvarpa jarmi í tíma og
ótíma. Má þar nefna ýmsa
skemmti - og sprellþætti í
- gegnum tíðina og einnig inn-
lendar og erlendar hljóm-
plötur. Dæmi eru Bætiflákar,
Þokkabót og Matthildur
Ríkisútvarpsins. Sauðkindin
nemur svo jarmið þar sem
það rennur eftir öldum ljós-
vakans.
MiðyiRudagur 11. júlí 1984 2