NT - 29.06.1985, Blaðsíða 9

Laugardagur 29. júní 1985
9
ekki börn en við Vorsabæjar-
systkinin vorum öll börnin
hennar. Að leiðarlokum erokk-
ur því efst í huga þakklæti til
hinnar látnu fyrir ást hennar,
umhyggju og Ieiðsögn á liðnum
árum, sem ekki aðeins náði til
okkar heldur einnig fjölskyldna
okkar og barnabarna.
„Endurminningin merlar æ
í mánasilfri hvað, sem var.
yfir hið liðna bregður blæ
blikandi fjarlægðar,
gleðina jafnar, sefar sorg;
svipþyrping
sækir þing
í sinnis hljóðri borg‘‘.
Segir Grímur Thomsen í
kvæði sínu „Endurminning".
Og minningarnar tengdar Ingu
koma upp í hugann hver af
annarri. Þótt þær séu persónu-
legar skulu nokkrar þeirra rifj-
aðar upp hér, þar sem þær
jafnframt lýsa hinni látnu svo
vel.
Pegar ég var eins og hálfs árs
varð ég að víkja fyrir bróður
mínum, sem þá fæddist, og var
falinn umsjá Ingu. í rúminu
hennar til fóta átti ég griðastað
árum saman og þar leið mér vel.
Fyrsta minningin mín er tengd
jólum því að:
„Pau lýsa fegurst,
er lækkar sól,
á blámaheiði
mín bernskujól“.
Inga átti sængurver með engla-
myndum, sem aðeins var notað
á jólum, og ég man, hve var
friðsælt og hátíðlegt að sofna
undir sænginni hennar Ingu.
Þegar ég var 7 ára gáfu foreldr-
ar mínir mér Dýrafræði Jónasar
Jónssonar í jólagjöf. í bókinni
opnaðist mér æfintýraheimur
sem mér fannsl ég yrði að segja
öðrum frá og njóta með mér. -
Ljónið, sem öskraði svo hátt að
öll dýrin skulfu, tígrisdýrið ógur-
lega, sem læddist um skóginn og
kötturinn, sem stökk 9 metra í.
einu stökki - Og þá var leitað til
Ingu.
Móðir mín var önnum kafin
húsmóðir á stóru heimili, en
Inga sat gjarnan við prjónavél-
ina og hafði alltaf tíma til að
hlusta á lítinn snáða.
Ég eltist og fór að taka til
hendi, gjarnan raka saman flekk
með Ingu. Er mér minnisstætt,
hve hún var kappsöm og ánægð,
þegar heyskapurinn gekk vel og
allar hlöður voru fullar af græn-
um heyjum á haustnóttum.
Ég stofna heimili og byggi
íbúðarhús í hlaðvarpanum.
Inga kom oft í heimsókn og
ekki fækkaði ferðum hennar,
þegar lítil Ingveldur kont til
sögunnar. Setið var í eldhúsinu
og spjallað og rifjaðar upp gaml-
ar sögur, sem Inga hafði sagt
mér í æsku og fylgt hafa Vorsa-
bænum. Hún sagði söguna af
huldukonunni í Harðhaus, sem
amma hennar hjálpaði í barns-
nauð, söguna af huldumannin-
um, sem kallaður er Fúll. Og
landið varð lifandi og æfintýri í
hverjum hól.
Flestir menn leita uppruna
síns, og svo fór, þegar ég eltist,
að ég varð forvitinn unt ættir
mínar. Þar kom ég ekki að
tómum kofanum hjá Ingu. Hún
rakti ættir okkar, ekki aðeins til
skyldfólksins á Skeiðum, heldur
upp í Biskupstungur, Gnúp-
verjahrepp. Landssveit, niður
um Flóa og víðar. Og það var
ánægjuleg kennd að eiga svo
margt skyldmenna og ntér
fannst þetta fólk færast nær mér.
Margt fleira mætti segja, en
ég læt þessari grein lokið.
Minningin um Ingu frænku er
fjársjóður, sem aldrei verður
frá mér tekinn.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Eiríksson
Vorsabæ
Frænka okkar Ingveldur
Magnúsdóttir fæddist á Eyrar-
bakka l. mars 1891. Foreldrar
hennar voru Friðsemd Eiríks-
dóttir og Magnús Brynjólfsson.
Inga kom fyrst að Vorsabæ 19
vikna gömul, með foreldrum
sínum, en þar bjuggu þá móð-
ursystir hennar, Helga Eiríks-
dóttir ljósmóðir í Skeiðahreppi
og maður hennar, Jón Eiríks-
son, bóndi. í Vorsabæ dvaldist
hún á sumrin úr því, og kom
síðan alkomin þangað eftir
fermingu 14 ára gömul, og var
þá tekin í fóstur af þeim Heigu
og Jóni. Þar var heimili hennar
æsíðan, fyrst hjá Helgu og Jóni,
síðan hjá ömmu okkar og afa,
Kristrúnu Þorsteinsdóttur og
Eiríki Jónssyni en þau tóku við
búinu af foreldrum Eiríks vorið
1917.
Eiríkur afi lést árið 1963, en
Helga dóttir hans rak þá búið
áfram með ömmu, og tók svo
viðeftiraðammadóárið 1967.
Heimilinu í Vorsabæ þjónaði
Inga öll þessi ár af eindæma
trúmennsku. Aldamótakyn-
slóðin er nú óðum að hverfa, en
það er okkur ómetanlegt að
hafa kynnst þeim og þeirra lífs-
viðhorfum, siðum, venjum og
virðingu fyrir ýmsu því, sem er
að týnast á tölvuöld.
Lítið dæmi um formfestu og
ákveðnar skoðanir kvenna af
þessari kynslóð er t.d. sú stað-
reynd, að þeint fannst ókvenlegt
að ganga í buxum, oggerðu það
yfirleitt ekki. Elstu systur okkar
er því sérstaklega minnisstætt
það atvik, þegar Inga og amma
brugðu útaf venjunni og fóru í
síðbuxur. Þá voru þær að fara í
heimsókn til húsmóðurinnar í
Útverkum, sem er u.þ.b. 4 km
leið, en þá var ekið á traktor,
því enginn bíll var til á heimil-
inu.
Inga gekk að störfum jafnt
utan heimilis sem innan. Hún
var hamhleypa við rakstur, síð-
ustu árin fannst henni ómögu-
legt að ekki var rakað nema
lítið með hrífu. Hún vildi láta
ganga snyrtilega um túnin og
raka alla dreif. Þegar hún var 92
ára, eða í fyrrasumar fór hún í
síðasta skipti út á tún rneð
hrífuna sína, hún varð að fá að
raka ofurlítið, annars leið henni
illa. Hún gætti þess vel að ganga
frá verkfærunum á sínunt stað,
hrífan hennar átti sinn sérstaka
stað í geymsluskúrnum þar leit
hún eftir henni af og til og
hrífuna mátti enginn annar
snerta. Inga var Ijósmóðir í
Skeiðahreppi í 28 ár, tók við af
Helgu móðursystur sinni árið
1917. lnga lét af störfum árið
1945, en þcgar tækifæri gafst
var hún aðstoðarljósa, því hún
var viðstödd fæðingu okkar
systkinanna nema þess yngsta
sem fæddist á Selfossi. Á stóru
heimili eins og hjá afa og ömrnu
var f mörg horn að líta hjá
húsmóðurinni á bænum. Þá var
gott að hafa Ingu vísa. Sérstak-
lega áttu pabbi og elsta systirin,
Ragna ákveðna hlutdeild í lífi
hennar. Heimilið og þessi fjöl-
skylda var hennar heimili og
hennar fjölskylda því Inga gift-
ist aldrei og átti ekki börn.
Foreldrar okkar, Emelía
Kristbjörnsdóttir og Jón Eiríks-
son byggðu nýbýli í Vorsabæ og
byrjuðu að búa þar árið 1949.
Frá því að við systkinin fyrst
litum dagsins ljós var Inga jafn-
an tilbúin að líta til með okkur,
jafnframt því sem hún var hjálp-
arhella heimilisins ef mamma
þurfti að skreppa af bæ og
reyndar hvenær sem þess þurfti
með. Það var ákaflega gaman
að fylgjast með Ingu, þegar hún
var að sinna störfum sínum. Þá
notaði hún jafnan tækifærið til
að fræða okkur um lífið, nöfn á
blómum, fuglum og kenna okk-
ur sögur um kennileiti og ör-
nefni í bæjarlandinu og ná-
grenninu. Sögur um Gráhellu-
drauginn, huldukonuna í bæjar-
hólnum, sögur frá því hún var í
Reykjavík að læra ljósntóður-
störfin, sögur frá uppvaxtarár-
um hennar á Eyrarbakka þegar
hún var smástelpa, en Eyrar-
bakki átti sérstakan sess í henn-
ar hjarta. Þar talaði hún um
kaupmanninn, sem laumaði að
henni brjóstsykri og körlunum
við höfnina, sem unnu hörðum
höndum en máttu þó alltaf vera
að því að spjalla ofurlítið við
hana. Allt eru þetta okkur dýr-
mætar minningar. Inga kenndi
okkur líka bænir, því hún var
mjög trúuð kona.
Eftir að þrjú okkar fluttu að
heiman, var það fyrsta, sem við
gerðum þegar við komum heim
til foreldra okkar í heimsókn að
hlaupa út í Vesturbæ og heilsa
upp á fólkið.
Nú er herbergið hennar Ingu
tómt.
Hún kveður okkur ekki fram-
ar og biður Guð að geyma
okkur. Við vitum að hún á góða
heimvon og þökkunt allt, sem
hún gerði fyrir okkur.
Við kveðjum Ingu frænku
okkar meö bæn, sem var henni
sérstaklega kær.
Guð gef mér list til
gott að læra
illu að týna
upp að vaxa
í ótta Drottins
alla mína lífdaga
svo að ég bæði
ungur og gamall
megi verða þínu blessaða
heílaga nafni til lofs og dýrðar
amen.
Systkinin í austurbænum í
Vorsabæ
»
Láttu ckki fara
ábakvið þig
BÆNDUR
BÍLAVERKSTÆÐI
OG AÐRIR EIGENDUR
LAND-ROVER BIFREIÐA
ATHUGIÐ! i
HÖFUM ÚRVAL VARAHLUTA OG
BODDÝHLUTA í LAND-ROVER
EINNIG VARAHLUTI í RANGE-
ROVER OG MITSUBISHI
ÞEKKING OG REYNSLA
TRYGGIR ÞJÓNUSTUNA
VARAHLUTIR - AUKAHLUTIFt
HEILDSALA - SMÁSALA
PÓSTSENDUM SAMDÆGURS

■7' Ssg*
fÆ.

Eigum til afgreiðslu nú þegar mikið úrval notaðra rafmagr s- og
dísiilyftara, ennfremur snúninga og hliðarfærslur.
Tökum lyftara upp í uppgerðan, leigjum lyftara.
Flytjum lyftara, varahluta- og viðgerðaþjónusta.
Líttu inn - við gerum þér tilboð
Tökum lyftara í umboðssölu
LYFTARASALAN HF.,
Vitastíg 3, símar 26455 og 12452 J
Nótulaus viðskipti virðast hagstæð við fyrstu sýn.
En þau geta komið þér í koll því sá sem býður þér slíkt
er um leið að firra sig ábyrgð á unnu verki.
Taktu nótu - það borgar sig
Samkvæmt lögum og reglugerðum
um söluskatt og bókhald er öllum
sem selja vöru og þjónustu skylt
að gefa út reikninga vegna
viðskiptanna. Reikningar eiga að
vera tölusettir fyrirfram og
kaupandi á að fá eitt eintak. Sé
um söluskattsskylda vöru eða
þjónustu að ræða á það að koma
greinilega fram á reikningi.
fjármAlaráðuneytið