Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.2004, Síða 14

14 | Lesbók Morgunblaðsins ˜ 4. september 2004
Það lifir eitt tré á víðavangi
sem vindurinn látlaust skekur,
svo umkomulaust sinn eiginn fangi.
Það ósjálfrátt samúð vekur.
Þegar haustar og himinn er grár
er hrjálegt tréð svo nakið,
sér þá glitta í gullin tár
sem garrinn hefur vakið.
Þótt sumarið komi og sólin hlý,
sorg þess er engu minni,
í huga sér ber það blásvört ský.
og brumar hinsta sinni.
Það veslast upp svona vinasnautt,
vökvar það enginn né nærir.
Næsta sumar þú sérð það dautt
því sorgin þurrkar og tærir.
Unnur Sólrún Bragadóttir
Einsemd
Höfundur fæst við skriftir.