Sunnudagsblaðið - 14.07.1957, Blaðsíða 3

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
419
og rak upp skelfingaróp. — Raf-
geymarnir afhlóðust óhugnanlega
mikið, það hlaut að vera skamm-
hlaup, og í kafbát orsakar skamm-
hlaup fljótlega eldsvoða ef ekki
sprengingu. Án þess að hugleiða,
að næsta sekúnda gæti verið hans
síðasta, stakk hann sér á höfuðið
niður í rafhlöðugeyminn og rauf
strauminn.
Það varð svartamyrkur í öllum
bátnum, þegar hann með sínum
475 tonna þunga hlunkaðist mót
hafsbotninum, með skutinn djúpt
sokkinn í foracbotninn. Naquin
i'eyndi að ná sambandi við aftur-
hiuta bátsins, en fékk ekkert svar,
þá snéri hann sér til þeirra, er
oftir lifðu af áhöfninni. „Við liggj
um á 75 metra dýpi, aftúrhluti
bátsins er þegar fullur af sjó, en
framhlutinn virðist • þéttur. Við
verðum áð bíða, þar til hjálp bérst.
Það er aðeíns, hve fljótt hún get-
ur borizt“. Squalus var útbúinn
tneð hinum fullkomnustu björgun-
artækjum. Þar var eitt Momsen-
hjörgunarvesti handa hverjum
ntanni, og eru þau sérstaklega búin
til fyrir kafbátsáhafnir, einnig
Voru fjöldi reykbauja, sem hægt
er að senda upp til yfirborðsins,
°g springa þær þar í litský, sem
sjást langt að. Á dekkinu var eirin-
'g bauja með innbyggðum síma,
Sem hægt var að hleypa upp til
Vfirborðsins. Þar að auki var sér-
stök björgunarlúga með þannig
átbúnaði, að hægt var að fésta
^jörgunarkúlu yfir hana. Naquin
s.Vndi áhöfninni fram á þessa
möguleika til björgúnar, og að
þeir hefðu súrefni til þriggja daga.
Um klukkan 8,50 var fyrstu
reykbaujunni og símabaujunni
hleypt upp, síðaii gerði Naquin
J'ðskönnun. Það var saknað 26
^anna, sem allir höfðu vérið við
störf aftur í bátnum. Hinum 33
eftirlifandi déildi hann niður í
stjórnklefann og fremsta tundur-
skéýtaklefann, og skýrði fyrir
þeim, hvernig þeir yrðu að spara
súrefnið sem frekast væri unnt,
Leggið ykkur niður, og hafið hægt
um ykkur, sleppið öllu masi. Ekki
einn andardráttur má fara til spill
is“. Þegar Sqúalus hafði ekki til-
kvnnt uppkomu kl. 9.40 varð yf-
irmaður Portsmouth flotastöðvar-
innar, Cole, orðinn órólegur, og
lét þegar gera varúðarráðstafanir.
Stanzlaust var reynt að ná loft-
skeytasambandi við Squalus, en án
árangurs. Björgunarskipinu Fal-
con var gert aðvart, en það var
útbúið með björgunarkúlu. Kaf-
báturinn Sculpin, sem var á leið
til æfinga út af Cúbu, var tilkvnnt
kl. 11.55, að óttast væri um syst-
urskip hans, Squalus, og var hann
beðinn að leita á þeim slóðum.
Squalus hafði þá sent fimm reyk-
baujur upp, en engin af þeim hafði
sézt. En kl. 12.40 var hin sjötta
sehd upþ frá Squalus. Fáum mín-
útum síðar var Cole tilkynnt að
Squalus væri sokkinn. Samstund-
is voru send skip með allan þann
útbúnað, er hugsazt gat að kæmu
að haldi við björgunina, og einnig
Cbarles Momsen, er fundið hafði
upp Momsens-björgunarbeltin, og
Allan McCan, er hafði búið til hina
kynlégu björgunarkúlu. Áður en
Cole hafði lokið ráðstöfunum sín-
um, heyrði áhöfn Sqúalusar, skips
skrúfuhljóð, er nálgaðist stöðugt,
og innan fárra mínútna heyrðu
þeir í símanum frá baujunni rödd
Wilkin kafbátsforingja á Sculpin.
Naquin svaraði: „Sendið kafara
niður, sem getur lokað loftventl-
unum og fest slöngu við stútana.
Blásið svo sjónum út“. Með þess-
um ráðum, léttist Squalus ef til
vili það mikið, að þeir kæmust
upp. En í sömu andrá reið alda
undir Sculpin og lyfti honum það
mikið að símaþráðúrinn slitnaði.
Fór þá áhöfnin á Squalus ag berja
bol bátsins, svo að Sculpin með
sínum nákvæmu hlustunartækjum
gæti ákvarðað afstöðu bálsihs, og
merkt hana með bauju meðan þeir
væru að bíða björgunarskipanna.
Dráttarbáturinn Penacook festi
kröku í Squalus kl. 19.30 og var
nú aðeihs beðið komu björgunar-
skipsins Falcon, sem var með all-
an útbúnað til köfunar.
Meðan á þessum aðgerðum stóð,
hafði fréttin um slysið borizt um
öll Bandaríkin. Dag sem nótt
sendu útvarpsstöðvar og blöð frétt
ir af slysinu, og öll hin bandaríska
þjóð fylgdist með kvíða og spenn-
ingi með því, hvort tækist að
bjarga hinum ólánssömu mönnum
úr fangelsi hafsins.
Niðri í Squalus héldu menn sig
sem þéttast saman, til að halda
hita. 75 metra undir yfirborðinu
var kuldinn um frostmark, og var
þegar farinn að sækja að áhöfn-
inni. Flestir af áhöfninni voru ró-
legir, og hertu upp hugann; og
jafnvel sváfu nokkrir. Kl. 4.25
morguninn eftir kom björgunar-
skipið Falcon, og hafði Squalus þá
legið 20 klst. á hafsbotni.
Áður en björgunarstarfið gat
hafizt, varð að festa Falcon með
fjórum akkerum, svo hann lægi
hreyfingarlaus yfir hinum sokkna
bát. Þessu var lokið kl. 10, og strax
þar á eftir var fyrsti kafarinn
sendur niður. Átti hann að festa
vírunum við björgunarlúgu báts-
ins, svo áhöfn björgunarkúlunnar
gæti dregið sig niður með vírnum.
Heppnin var með kafaranum, því
hann lenti innan tveggja metra
frá lúgunni, og innan 20 mínútna
var hann á leið upp, eftir að hafa
lokið starfi sínu niðri.
Var nú hafizt handa að sjósetja
björgunarkúluna. Var þetta níu
tonna stálhús um 2,5 metrar að
þvérmáli og í laginu sem vaths-
dropi. í megin atriðum var hún
sem nokkurs konar kafbátur, er
féstur var við og stjórnað frá
björgunarskipinu. Að innan var
henni skipt í tvö hólf með kjöl-
féstugeými innbyggðum í síðurn-