Morgunblaðið - 07.09.2004, Síða 29

miklu uppáhaldi hjá henni og eins
yngri systur mínar, Erna og Val-
gerður, en við komum allar í heim-
inn áður en Tanta eignaðist sína
einkadóttur, Sigríði Magneu.
Pabbi var framkvæmdastjóri
heildverslunarinnar Miðstöðvarinn-
ar hf. og þurfti að ferðast mikið á
vegum fyrirtækisins. Þá var Tanta
mömmu alltaf til halds og trausts
meðan við systurnar vorum litlar og
gisti þá oftar en ekki hjá okkur.
Tanta bjó hjá foreldrum sínum á
Freyjugötu 7 fram til ársins 1955 er
hún eignaðist Sigríði Magneu en þá
fluttu þau öll í Meðalholt 13.
Skömmu síðar lést Valgerður amma
og gerðist þá ráðskona hjá Töntu og
afa mikil sómakona, Svanhvít
Vatnsdal, og sá hún um heimilis-
haldið og Sigríði litlu því að Tanta
og afi unnu bæði utan heimilisins.
Stórfjölskyldan kom alltaf saman
um jól og áramót og sá háttur var
ætíð hafður á að allir komu saman í
Steinagerði 4 hjá mömmu og pabba
á aðfangadag og gamlárskvöld en á
jóladag í Meðalholti 13. Þar var allt-
af hangikjöt í matinn og ís og ávext-
ir í eftirrétt og stundum lumaði
Tanta á bjór sem henni áskotnaðist
hjá Gunnari frænda okkar sem þá
var í siglingum. Oft hélt Tanta líka
upp á afmælið sitt 23. júlí og bauð
þá upp á alvöru, villtan lax. Þegar
eldri dóttir okkar hjónanna fæddist
árið 1970 var hún fjögur fyrstu árin
í pössun í Meðalholti hjá Svanhvíti
og afa en þau létust bæði með
stuttu millibili árið 1974.
Tanta bjó í Meðalholti til ársins
1998 er hún flutti í Stóragerði 5
undir verndarvæng Sigríðar dóttur
sinnar og hennar fjölskyldu. Þar bjó
hún til ársins 2001 er hún flutti í
hjúkrunarheimilið Skógarbæ.
Dótturdætur hennar voru henni
ákaflega hjartfólgnar og fylgdist
hún með öllu sem þær tóku sér fyrir
hendur af miklum áhuga. Börn okk-
ar systra og barnabörn voru Töntu
líka mjög kær og var hún allt fram á
síðasta dag mjög dugleg að koma í
afmæli og aðrar veislur í fjölskyld-
unni. Hún var mjög gjafmild og
veitul og vildi helst alltaf vera með
hlaðið veisluborð þegar fólk kom í
heimsókn.
Elsku Sigga Magga, Björgvin,
Sigrún Ósk og Helga Þóra. Við
hjónin, dætur okkar og þeirra fjöl-
skyldur vottum ykkur innilega sam-
úð okkar. Blessuð sé minning elsku
Töntu.
Sigrún Vilbergsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
rúnu Skarphéðinsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Áslaug
Marinósdóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. SEPTEMBER 2004 29
✝ Guðjón Loftssonfæddist á
Böggvisstöðum í
Svarfaðardal 7.
marz 1914. Hann
lést á heimili sínu á
Dalvík 29. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
Guðjóns voru Loft-
ur Baldvinsson, f. 7.
júlí 1881, d. 20. apríl
1940, og Guðrún
Friðfinnsdóttir, f.
14. nóvember 1886,
d. 26. júlí 1984.
Systkini Guðjóns
eru: 1) Sveinn Helgi,
f. 23. september 1905, d. 25. sept-
ember 1905. 2) Sveinína Helga, f.
29. marz 1907, d. 9. janúar 1908.
1923, d. 29. marz 1988. 12) Hildur
Björk, f. 20. maí 1926. 13) Sigríð-
ur, f. 20. október 1927.
Eftir skyldunám á Dalvík var
Guðjón í Héraðsskólanum á
Laugum veturna 1932–34. Hann
vann við búskapinn á Böggvis-
stöðum, aðallega á sumrin, til
ársins 1947 er hann var aflagður.
Hann var á vetrarvertíðum í
Sandgerði og Keflavík á árunum
1941–58 og var útgerðarmaður í
félagi við bræður sína Aðalstein
og Baldvin. Hann fór á síldar-
verkunarnámskeið á Siglufirði
vorið 1957 og var verkstjóri við
síldarsöltun á Dalvík á meðan
síld veiddist fyrir Norðurlandi.
Vann síðast við saltfisk- og
skreiðarverkun hjá Haraldi hf. á
Dalvík.
Guðjón var ókvæntur og barn-
laus.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
3) Sigríður Lovísa, f.
9. október 1908, d.
20. marz 1982. 4)
Baldvin Gunnlaugur,
f. 28. desember 1910,
d. 11. janúar 1978. 5)
Þórgunnur, f. 17.
nóvember 1912. 6)
Aðalsteinn Friðrik, f.
2. júní 1915, d. 1.
september 1986. 7)
Björgúlfur, f. 20.
ágúst 1916, d. 10.
október 1985. 8)
Sveinn Haukur, f. 14.
apríl 1919, d. 29.
ágúst 1945. 9) Garð-
ar, f. 23. september 1920, d. 31.
janúar 1999. 10) Bergljót, f. 17.
apríl 1922. 11) Lára, f. 30. ágúst
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Blessuð sé minning elsku Gauja
og hafi hann þakkir fyrir allt. Guð
geymi hann.
Sveinn Haukur Sigvaldason,
Markrún Óskarsdóttir.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Við viljum kveðja Gauja með
þessari bæn. Við erum glaðir að við
fórum til Dalvíkur með ömmu og
afa á fiskidaginn og hittum Gauja
þá. Gaui var mjög góður við börn
og skammaði okkur aldrei, þótt við
hefðum hátt í kringum hann. Nú
líður Gauja vel hjá Guði og engl-
unum.
Matthías Knútur og
Ólafur Haukur Matthíassynir.
Elsku Gaui.
Það verður tómlegt án þín á
Bjarkarbrautinni og við eigum eftir
að sakna þín mikið. Við viljum
minnast þín með þessari bæn og
þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð blessi þig, elsku Gaui.
Þínar frænkur
Stefanía Eir og
Viktoría Ósk.
Elsku Gaui.
Ég kveð þig með tár í augum um
leið og ég hugsa um allar þær góðu
minningar sem ég á um þig. Þú
varst alltaf með húmorinn í lagi og
ég man mörg gullkornin sem komu
frá þér. Þú varst alltaf svo ynd-
islegur við okkur og hafðir svo
gaman af þegar Stefanía og Vikt-
oría voru í heimsókn. „Verið bara
sem lengst,“ sagðir þú alltaf við
okkur. Það voru ófáar næturnar og
dagarnir sem við eyddum á Bjark-
arbrautinni hjá Gauja, ömmu
Beggu og Hildi. Ég er mjög þakk-
lát fyrir allar stundirnar sem við
áttum hjá ykkur þegar við vorum
búsett fyrir norðan, þær minningar
verða vel geymdar og munu aldrei
gleymast.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Guð blessi minningu þína, elsku
Gaui og takk fyrir allt.
Þín frænka
Eva Berglind.
Elsku Gaui.
Það er erfitt að kveðja þig og
hugsa til þess að við eigum ekki
eftir að sjá þig framar. En um leið
rifjast upp margar góðar minn-
ingar af Bjarkarbrautinni og
þessar minningar lifa að eilífu. Þú
varst alltaf svo góður við okkur.
Þegar við vorum yngri gafstu þér
alltaf tíma til að stilla gamla víd-
eótækið fyrir okkur svo við gætum
horft á gömlu áramótaskaupin. En
nú ertu kominn til gömlu félaganna
og þið hafið eflaust um mikið að
tala.
Guð geymi þig, elsku frændi.
Sigvaldi og Stefán.
GUÐJÓN
LOFTSSON
✝ Elísabet FjólaKristófersdóttir
fæddist í Reykjavík
24. nóvember 1925.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
28. ágúst síðastlið-
inn. Elísabet var
dóttir hjónanna
Magnúsar Magnús-
sonar frá Geitagili í
V-Barð., f. 6.10.
1882, d. 22.10. 1961,
og Oddnýjar Er-
lendsdóttur frá Skíð-
bakka í A-Landeyj-
um, f. 11.10. 1883, d.
9.8. 1969. Börn Magnúsar og Odd-
nýjar eru Hulda, f. 1913, d. 1998,
Marta Sonja, f. 1914, Magnús
Adolf, f. 1916, d. 1996, Þórdís, f.
1918, d. 1939, Jórunn Lilja, f.
1919, Erlendína, f. 1921, d. 1922,
Erlendur, f. 1923, d. 2003, Guð-
Dóttir Elísabetar er Guðný
Helga Örvar, f. 20.6. 1946, gift
Þorsteini P. Matthíassyni frá Vest-
mannaeyjum. Þau eru búsett á
Hornafirði. Þau eiga fjórar dætur,
þær eru: a) Þorgerður Helga, f.
16.11. 1964, maki Þorvaldur Jón
Sturluson, b) Elísabet Guðmunda,
f. 3.8. 1967, maki Ögmundur Jón
Guðnason, c) Matthildur Unnur, f.
26.2. 1971, maki Einar Rúnar Sig-
urðsson, og d) Anna, f. 21.10. 1974,
maki Jón Indriði Þórhallsson.
Árið 1959 giftist Elísabet eftir-
lifandi manni sínum, Guðmundi H.
Franklínssyni frá Litla-Fjarðar-
horni í Strandasýslu, f. 28.5. 1915.
Sonur þeirra var Ragnar Frank-
lín, f. 13.1 .1959, en hann lést af
slysförum 28.5. 1976, aðeins 17
ára gamall.
Útför Elísabetar fer fram frá
Laugarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
björt, f. 1924, Elísabet
Fjóla, sem hér er
kvödd, og Fanney, f.
1928.
Sex mánaða gömul
var Elísabet gefin
hjónunum Kristófer
P. Eggertssyni, f.
28.11. 1892, d. 16.11.
1961, og Helgu Egg-
ertsdóttur, f. 6.9.
1894, d. 29.5. 1967, en
þau bjuggu í Hafnar-
firði á þessum tíma.
Þau tóku einnig tvö
önnur kjörbörn að
sér, þau Hjördísi
Kristófersdóttur, f. 20.10. 1929, d.
30.6. 1998, og Helga Marinó Sig-
marsson, f. 21.6. 1932. Helga og
Kristófer slitu samvistum í kring-
um 1940, þá búsett á Akureyri.
Helga fluttist þá til Reykjavíkur
með öll börnin.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum elskulegrar frænku minn-
ar Elísabetar Fjólu Kristófersdóttur.
Lísa, en svo var hún ætíð kölluð, hafði
átt við vanheilsu að stríða um langt
skeið. Kom það því fæstum á óvart að
kveðjustund væri í nánd. Samt er það
nú svo, að það er alltaf missir að þeim
sem manni þykir vænt um og ótal
minningarbrot verða ljóslifandi í hug-
anum. Allar þessar dýrmætu minn-
ingar um Lísu geymi ég í hjarta mínu.
Allar samræðurnar, símtölin og heim-
sóknirnar til þeirra hjóna. Oft komu
börnin mín með og fengu þá ýmislegt
óvænt eins og til dæmis barnakross-
gáturnar úr Vikunni sem hún hafði
klippt út og haldið til haga fyrir þau.
Það sem mér þykir dýrmætast var
nærvera hennar sjálfrar, fá að heyra
um hvernig lífið gekk fyrir sig og
hvernig hún tókst á við lífið með
þrautseigju og æðruleysi þrátt fyrir
heilsuleysi og sáran sonarmissi.
Finna fyrir umhyggju hennar og
áhuga á því sem ég væri að gera,
fylgjast með fjölskyldunni minni og
svo framvegis. Seinustu árin yljaði
hún sér oft við myndir af afkomend-
um dóttur sinnar og fékk ég margoft
að handleika litlu albúmin hennar
sem hún geymdi í náttborðsskúffunni
sinni á spítalanum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur.)
Ég bið þess nú að Guð umvefji Lísu
kærleiksríku ljósi sínu í landi eilífð-
arinnar. Með söknuði og virðingu
kveð ég þig nú, Lísa mín.
Megi Guð gefa fjölskyldu hennar
huggun og styrk á þessari erfiðu
stundu.
Kristín Edda Ragnarsdóttir.
Hinn 28. ágúst lést hún Lísa amma
mín á 79. aldursári. Ég sakna hennar
óskaplega. Hún var svo sannarlega
góð amma og yndisleg langamma. Ég
á mér margar dýrmætar minningar
um ömmu Lísu og mig langar að rifja
nokkrar þeirra upp hér.
Amma Lísa var hlédræg kona, en
samt vissum við systurnar alltaf að
hún elskaði okkur meira en allt annað.
Verkin hennar ömmu sögðu meira en
þúsund orð. Mér fannst samband
okkar ömmu breytast mikið eftir að
ég eignaðist trú á Jesú. Ég bað oft
fyrir ömmu og ég fann hvernig bæði
ég og hún breyttumst í gegnum þær
bænir, samband okkar varð mun nán-
ara og síðustu árin höfðum við eignast
mjög gott samband.
Ég var þó aldrei sú duglegasta við
að hringja í ömmu, mér þótti best að
skrifa henni bréf og segja henni
þannig það sem bjó í hjarta mér.
Amma svaraði þeim bréfum ávallt
með símhringingu og innilegu þakk-
læti.
Núna þegar ég hugsa um hana
Lísu ömmu sé ég hana fyrir mér bros-
andi með gleðiglampa í augum, alveg
eins og hún varð alltaf þegar við kom-
um í heimsókn til hennar og afa.
Amma mín var afar gjafmild og ekki
fór ég frá henni og afa án þess að mér
væri rétt eitthvert gott, eða aur. En
það var ekki það sem hlýjaði mér um
hjartaræturnar heldur nærvera
ömmu og afa.
Ósjálfrátt fer ég að brosa, þegar ég
hugsa um þá tíma sem ég átti með afa
og ömmu á Laugalæk 19. Ég sé
ömmu enn fyrir mér sitja við eldhús-
borðið að leggja kapal með litlu spil-
unum sínum. Amma hlustaði þá oftast
á útvarpið og drakk kaffið sitt úr litla
glasinu sínu. Ekki get ég talið öll þau
skipti sem þessi litli spilastokkur var
gripinn og amma spilaði við mig Ólsen
Ólsen.
Eggþór frændi á háaloftinu tók
alltaf vel á móti mér þegar ég kom og
Anna frænka í kjallaranum var einnig
mjög dugleg að sinna þessari forvitnu
stúlku sem bankaði stundum upp á
hjá henni. Það var ævintýri líkast að
dvelja hjá afa og ömmu á Laugalækn-
um og aldrei gat ég vitað fyrirfram
hvað amma og afi myndu gera með
mér næsta dag.
Þegar afi kom heim úr vinnunni þá
kom hann oftast við í bakaríinu eða
búðinni og kom þá heim með eitthvað
gott í gogginn, eins og rúgbrauð eða
harðfisk, sem mér þótti best. Amma
var dugleg að fara með mig í sund og
eftir sundið fengum við okkur pylsu.
Amma gaf mér líka stundum aur og
sendi mig yfir götuna til Ragnars
kaupmanns til að kaupa mér eitthvert
gott. Við amma ferðuðumst mikið á
milli staða í strætó og oft fórum í
heimsókn til Mörtu á Laugaveginn.
Það voru skemmtilegar heimsóknir
og í minningunni var alltaf sól heima
hjá Mörtu frænku.
Það sem mér þótti þó mesta æv-
intýrið var þegar við amma fórum
niður í fjöru að leita að alvöru fjár-
sjóði. Aðalástæðan fyrir ferðunum
var þó að leita að kopar sem amma
gat svo selt, en í þessum ferðum fund-
um við líka margt annað spennandi.
Amma lánaði mér járnbút og sýndi
mér svo hvernig ætti að grafa í sand-
inum. Og viti menn, upp kom oft hinn
mesti fjársjóður, t.d. silfurskeiðar,
silfur- og gullhringar, eldgamlir smá-
peningar, slípað gler og margt annað
spennandi.
Enn í dag á ég eitthvað af þessum
munum úr þessum ferðum okkar
ömmu, og þegar ég hef skoðað þá með
drengjunum mínum færist ég aftur
ein 25 ár.
Ég man einnig vel eftir einu sumr-
inu mínu þegar afi og amma tóku mig
með sér í Stóru-Mörk, ég man ekki
hversu lengi við dvöldumst þar,
kannski bara eina helgi, en sá tími var
mér mjög dýrmætur.
Já hún Lísa amma mín var alveg
einstök, og ég er Guði svo þakklát fyr-
ir að leyfa mér að njóta þess að eiga
hana í 33 ár og einnig fyrir að dreng-
irnir mínir fengu að kynnast henni
langömmu sinni.
Þegar ég kvaddi ömmu mína hinn
12. ágúst með faðmlagi og kossi sagði
hún við mig: „Gangi þér vel í lífinu
Matta mín.“ Svona hafði hún aldrei
kvatt mig áður, hún vissi hvað var
framundan.
Ég veit að þeir kostir sem hún
amma mín bar skiluðu sér vel til mín
og barna minna og við kveðjum hér
með elsku ömmu, með söknuð og
hryggð í hjarta. Ég veit að hún hefur
loksins komist á þann stað þar sem
engir sjúkdómar, áhyggjur, sorg eða
hræðsla býr. Nú er hún í faðmi Guðs
og hvílir höfuð sitt sæl við brjóst Jesú.
Ég elskaði ömmu mína og hennar
er og verður sárt saknað, minning
ömmu verður vel geymd og alls ekki
gleymd.
Við þökkum hér með öllum þeim
sem hafa sent okkur samúðarkveðjur
og verið okkur til huggunar á þessum
sorgartíma. Einnig sendum við inni-
legar þakkir fyrir hönd fjölskyldunn-
ar á Norðurbraut 10 á Höfn.
Kærar kveðjur,
Matthildur, Einar,
Aron, Ísak og Matthías.
ELÍSABET FJÓLA
KRISTÓFERSDÓTTIR