Morgunblaðið - 07.09.2004, Qupperneq 37

Morgunblaðið/Arnaldur
„Papar og Bubbi eiga hér vandræðalegt stefnumót og eru einfaldlega ekki
á sömu bylgjulengd lungann af tímanum,“ segir meðal annars í dómnum.
TVÆR síðustu plötur Papanna,
Riggarobb og Þjóðsaga, eru ekki
einasta bráðvel heppnaðar heldur
hafa þær og verið söluhæstu ís-
lensku plöturnar undanfarin ár.
Paparnir, sem hafa gert út á mið
írskrar þjóðlagatónlistar með
stöku skottúrum í aðrar áttir, tóku
þar fyrir kunn þjóðlög sem Jónas
heitinn Árnason hafði samið
glettna texta við og leystu það
verkefni glæsilega.
En öðru máli gegnir um þennan
disk. Þetta er djörf hugmynd sem
því miður gengur ekki upp, þrátt
fyrir stöku spretti. Papar og
Bubbi eiga hér vandræðalegt
stefnumót og eru einfaldlega ekki
á sömu bylgjulengd lungann af
tímanum.
Hljóðfæraleikur á plötunni er
með ágætum og vinnsla öll til fyr-
irmyndar en kapallinn bara geng-
ur ekki upp. Matthías Matthíasson
er t.a.m. frábær söngvari en rödd
hans fellir sig ekki að efninu sem
hér er að finna. Harmræn lög eins
og „Rómeó og Júlía“, „Aldrei fór
ég suður“ og „Skyttan“ verða
hreint og beint einkennileg – og
lítt áheyrileg – þegar Matthías
syngur þau með sinni annars
þekkilegu, tæru og voldugu rödd.
Sú sára tilfinning sem umleikur
snilldarlegar frumgerðirnar hverf-
ur fyrir vönduðum og vel sungn-
um flutningi sem á illa við þau.
Flest lögin hérna fá mann
reyndar til að minnast hinna upp-
runalegu og það er ekki gott
merki, ætli menn að gera vel
heppnaða tökulagaplötu. Paparnir
halda sig einatt fast við uppruna-
legar útsetningar og melódíur en
tekst ekki að ljá þeim nýtt líf eða
spennandi. Þeir hljóma meira eins
og einhver tökulagasveitin sé að
renna sér í Bubbalag með fiðlu og
banjói.
Sólarglætan hér er sú að maður
er minntur á að Bubbi er þegar
best lætur einn besti lagasmiður
sem þjóðin hefur átt („Skyttan“ og
„Rómeó og Júlía“ eru hreint stór-
kostleg lög).
Það fer þó ekki allt í handaskol-
um hér. Bubbi lét Papana hafa tvö
ný lög fyrir plötuna, „Vorvísu“ og
„20 rásir“. Þau eru svona í með-
allagi en fella sig þó vel að hljóð-
heimi Papanna, enda samin sér-
staklega fyrir þessa plötu.
Affarasælast hefði verið ef öll
platan hefði verið unnin á þennan
hátt.
Opnunarlagið, „Öldueðli“ af Líf-
ið er ljúft, er í raun best heppnaða
lag plötunnar. Hér rennur orka og
æði Papanna vel saman við lagið
og írsku einkennin fá að njóta sín.
Hið glaðværa „Söngurinn hennar
Siggu“ (sem er reyndar eftir J.J.
Cale) gengur líka upp og sömu-
leiðis lög eins og „Strákarnir á
Borginni“ og „Kona“. Ástæðan
fyrir því er þó sú að öll þessi lög
eru upprunalega á skjön við
„venjuleg“ Bubbalög. „Strákarnir
á Borginni“ t.a.m. í tangótakti. En
„hefðbundnari“ lög eins og „Það
er gott að elska“ (sem inniheldur
væmnasta en um leið heilasta, ein-
lægasta og rómantískasta texta
sem ég hef heyrt um ævina) og
„Leyndarmál frægðarinnar“ ein-
faldlega gera sig ekki í útsetn-
ingum Papanna.
Ég myndi efalaust syngja hátt
og snjallt með á balli hjá Pöp-
unum, myndu þeir renna sér í
eitthvert laganna hér. En platan
Leyndarmál frægðarinnar gerir
sig ekki, er í besta falli athygl-
isverð hugmynd sem því miður
gengur ekki upp.
Bubbarobb
Íslenskar plötur
Papar – Leyndarmál
frægðarinnar
Á Leyndarmáli frægðarinnar klæða Pap-
arnir lög Bubba Morthens í eigin búning.
Papa skipa þeir Dan Cassidy (fiðla,
mandólín, bakraddir), Eysteinn Eysteins-
son (trommur, ásláttarhljóðfæri, bak-
raddir), Georg Ólafsson (bassi, bakradd-
ir), Matthías Matthíasson (kassagítar,
söngur), Páll Eyjólfsson (hljómborð,
harmónikka, harmóníum, bakraddir) og
Vignir Ólafsson (rafgítar, banjó, bakradd-
ir). Upptökumenn voru Matthías Matth-
íasson og Sigurður Geirdal en Matthías
stýrði upptökum. Matthías, Hrannar Ingi-
marsson og Dan Cassidy hljóðblönduðu.
Bjarni Bragi hljómjafnaði. Hið sameig-
inlega írska útgáfufélag gefur út.

Arnar Eggert Thoroddsen
MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. SEPTEMBER 2004 37
MIRALE
Grensásvegi 8
108 Reykjavík
sími: 5171020
Opið:
mán. - föstud.11-18
laugard.11-15
Spennandi
gjafavörur og húsgögn