Sunnudagsblaðið - 15.05.1966, Qupperneq 22

MIHHMHMUWMmMHIIIHHHHMIMIMMUMUMIMUMtM
Nína Björk:
Ljóð
Meðan dúnmjúk nóttin sofnar
drekka dagarnir
vín morgunroðans.
I gegnum grænt tjald
eygðum við
undursamlegia hluti.
Bara að þú vildir
vera allti
Ó vor.
Létfklæddir, hlæjandi
segja dagarnir'til nafns síns.
$ %
skaðabætur. Menn hafa þegar þreif
að fyrir sér um það í Sviss, hvort
hægt verði að tryggja matvæla
flutninga þaðan fyrstu vikurnar
eftir byltinguna."'
Þótt ótrúlegt sé var það ein
hver æðsti maður nazistaflokks
ins, sem stóð að baki þersum bylt
ingaráformum: — Himmler yfir
maður SS-sveitanna og Gestapo.
Ekki er ljóst, hvað úr þessum
byltingaráformum varð, eða hvort
þau stóðu í sambandi við herfor
ingjasamsærið sumarið 1944, er
Hitler var sýnt sprengjutilræði í
Ra'-tenburg, Himmler var að
minnsta kosti ekki orðaður við
það samsæri, erida tók hann strax
afstöðu með Hitler, er það hafði
mistekizt ,og gekk hart fram í
þeim ofsóknum, sem á eftir komu.
Grýlukertið
Frh. af bls. 307.
„Á þessum sóffa!”
„Undir mér!”
„Næturgagn!”
„En bezt þykir mér
„Skinn og bein!”
,,....þykir mér í sjöttu stell*
ingu.”
„Legusár!”
„Sjötta stelling!”
„Legusár! Legusár!”
Ég gerði út af við hann í sjöttu
stellingunni. Hann tróð fingrun-
um í eyru sér og hljóðaði, eins og
kvenmaður. A-a-a-a-æ-æ*æh! A-a-a-
æ-æh! Nú var steingieymd karl-
mennskan sem hann hafði verið
að grobba af. Ég bætti við dálítilli
útmálun á vatnssýki en hann barst
mjög illa af, æpti og stappaði nið-
ur fótunum, og neitaði alveg að
hlýða á það sem ég hafði að segja
honum um hvað í vændum væri.
Þá lét ég þetta gott heita, opnaði
þegjandi leynihólfið þar sem hann
geymdi fjármuni sína, taldi mér
fimratánhundruð rúblur og skrif-
aði kvittun.
Boris var þagnaður, en hann
hélt enn fyrir eyrun og mændi
angistarfullur á varirnar á mér,
• dauðhræddur að ég mundi byrja
aftur. Hann var ósköp laslegur.
Ég rétti kvittunina að honum;
þar stóð ég mundi endurgreiða
peningana eftir mánaðartíma.
Hann- kinkaði kolli þegjandi, ætl-
aði sér ekki að hætta á frekari
illdeilu. Ég kvaddi og fór mína
leið. Mér leið ekki allskostar vel
sjálfum.
Ég bafðj skróroazt ískyggilega
í bardaganurn við Boris. Vitaskuld
var ég viðbúinn þvi sem hann hafði
að segja og gat greint sannJeik-
ann frá blygðunarlausri lygi; Engu
að síður tók það á mig að rifja
svona upp að hann hafðist hið
sama að með Natösju á helgum
ciögonv.og ég sjáifur á virkum.
Þao -hvarflaði jafnvel að mér and-
artaksstund að ég gæti sjálfur
farið mína leið og. iátið hlutina
fara sínu fram. En vitneskjan um
að líf Natösju hengi á bláþræði
stillti mig og blés burt bræðinni...
Ég lagði lykkju á leið mína og
gekk um Genzdnikovskigötu.
Hættusvæðið var girt af; menn
voru að moka snjónum af þakinu
á númer 10. Klakakögglarnir
skullu á malbikinu og skvettu for
og leðju í allar áttir, gangstéttin
buidi undir þessari hríð svo að
bergmólaði í kring. En þessar ráð-
stafanir voru til einskis. Grýlu-
kertið var úr seilingu. — Það
var enn á fósturstiginu þar sem
það leyndist undir þakskegginu
og safnaði kröftum. Enginn gaf því
gaum.
Það var ekkert að gera nema
reyna að forða sér eins langt og
auðið var. Ég fór á brautarstöðina
og keypti tvo farmjða.
Það er von menn spyrji hvort
ég hafi gert mér grein íyrir því
I 310 SUNNUDAGSBIAÐ - ALÞÝÐUBLAÐIÐ