24 stundir - 23.07.2008, Qupperneq 11

24stundir MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 2008 11
LÆKKAÐ VERÐ
SUMARTILBOÐ ®
Skipholti 50b • 105 Reykjavík
Verið velkomin í Nettó
Mjódd - Salavegi - Akureyri - Höfn - Grindavík
Allt í ferðalagið!
w
w
w
.m
ar
kh
on
nu
n.
is
Notarlegt í sveitinni
Feim-Lene Bjerre
Bæjarlind 6
www.feim.is
Opið virka daga 10-18 og laugardaga 9-15
ÚTSALA
10 %
auka afsláttur
Bloggarar landsins eru mis-jafnlega duglegir að setjastvið tölvuna
nú um hásumar,
enda margir í fríi.
Bloggarinn Jón
Halldórsson á
Hólmavík lætur þó
ekki deigan síga í
sínum skrifum og skammar vald-
ið á Ísafirði vegna lögreglurugls-
ins, eins og hann orðar það. Hann
vísar í ummæli í Kastljósi þar sem
fram kom að sjö bílar væru á vakt
í Reykjavík um helgar með 14
lögreglumönnum. Í litla bæj-
arfélaginu hans eru gerðar kröfur
um 4-6 löggur og 6-10 björg-
unarsveitarmenn, sé haldið ball í
sveitinni. „Og þó eru alltaf ráðnir
dyraverðir,“ segir Jón og er
hneykslaður á þessum kröfum.
Það styttist óðum í Þjóðhá-tíðina í Vestmannaeyjumsem margir spá að verði
hátíð sátta, gleði og hamingju.
Þannig mun Páll
Óskar Hjálmtýsson
ætla að mæta aftur
til Eyja í fyrsta
skipti eftir tólf ára
hlé. Árni Johnsen
verður einnig með
sinn sívinsæla brekkusöng sem
mörgum finnst ómissandi. Marg-
ir muna enn eftir því þegar þeim
lenti saman, Páli Óskari og Árna,
en nú verður rétt fram sáttarhönd
og gamlir tímar settir undir
græna torfu. Hreimur, sem einn-
ig lenti saman við Árna, hefur
samið þjóðhátíðalagið og verður
einnig í Eyjum. Menn verða bara
að vona að veðrið muni leika við
Eyjamenn að þessu sinni en árið
1996 var það víst snarvitlaust.
Ólína Þorvarðardóttir er íröskum gönguhópi semgekk á Hornstrandir um
helgina og tilkynnti til lögreglu
um tvo hvítabirni
sem víðtæk leit var
gerð að í framhald-
inu. Þyrlur, flug-
vélar og skip með
sérsveitar- og björg-
unarsveitarmönn-
um rufu kyrrð sveitarinnar en
engir fundust ísbirnirnir svo sem
frægt er. Þess má geta að Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir utan-
ríkisráðherra er meðlimur í þess-
um gönguflokki en var fjarri góðu
gamni að þessu sinni. Ingibjörg
mun hafa verið á ættarmóti í
Reykjarfirði og missti því af ís-
bjarnablúsi Ólínu, sem hún
bloggar svo rækilega um á síðu
sinni olinathorv.blog.is.
elin@24stundir.is
KLIPPT OG SKORIÐ
Nýlega lásum við um það í
blöðunum að ungur maður hefði
tekið líf sitt. Foreldrar drengsins
stigu fram og vöktu athygli á að
sonur þeirra hefði sætt alvarlegu
einelti í grunnskóla árum saman.
Til að gera það þarf mikinn kjark
og hugrekki því fæstir foreldrar
vilja horfast í augu við að hafa ekki
getað hjálpað barni sínu þegar erf-
iðleikar steðjuðu að. Ég votta þeim
mína dýpstu samúð um leið og ég
dáist að kjarki þeirra og styrk til að
vekja með þessum hætti athygli á
þessu alvarlega vandamáli sem
endaði með skelfilegum afleiðing-
um. Einelti sem engir foreldrar
geta fengist við upp á eigin spýtur
án aðstoðar fagfólks sem kann til
verka og fer eftir fyrirfram
ákveðnum aðferðum. Um svipað
leyti sagði kennari drengsins átak-
anlega sögu af árásum og einelti
sem lyktaði með því að fórnar-
lambið skipti um skóla. Ég verð að
játa að mér var mjög brugðið við
lestur þessara frétta og ekki síður
þeirra sem fylgdu á eftir. Segja má
að hugtakið einelti sé tiltölulega
nýtt fyrirbæri, hér áður fyrr var
talað um stríðni og hrekki sem á
stundum gátu farið úr böndum.
Við kunnum flest dæmi um slíkt
einelti úr okkar skólagöngu, ýmist
sem gerendur, þolendur eða áhorf-
endur. Við munum jafnvel að
ástæðan fyrir „stríðninni“ var
sjaldnan augljós og sjaldnast hægt
að tengja hana neinu sérstöku í
fari barnanna sem fyrir verða. Í
mínu ungdæmi var undir hælinn
lagt hvort nokkuð var gert af hálfu
skóla, hvað þá foreldra til að taka á
málum og mörg eru dæmin í
gegnum tíðina þar sem krakkar
flosnuðu úr námi vegna yfirgengi-
legrar stríðni, eins og það hét í þá
daga. Nú er hins vegar öldin önn-
ur, eða ætti að minnsta kosti að
vera það því til eru aðferðir og
kerfi sem skólar geta unnið eftir
þegar einelti kemur upp. Því mið-
ur eru ekki allir skólar á Íslandi
sem vinna eftir þessu kerfi sem
kallað er Olweusarverkefnið. Þar
er tekið á einelti um leið og það
kemur upp með skipulögðum og
þróuðum aðferðum sem þekktar
eru erlendis og hafa skilað árangri.
En nú heyrir maður að það virðist
vanta vilja innan skólakerfisins til
að taka virkilega til hendinni í
þessum málum. Og maður spyr
sig að því hvað veldur. Í gær bárust
svo fréttir af því hér í 24 stundum
að einelti væri fátíðara hér á Ís-
landi en almennt á Vesturlöndum
en ég segi, á meðan einn ungur
drengur tekur líf sitt vegna eineltis
er það einum einstaklingi of mik-
ið. Þorlákur Helgason, fram-
kvæmdastjóri Olweusarverkefnis-
ins, telur að meðvitund um þann
vanda sem einelti er hafi verið að
aukast. Það kann að vera rétt en
mín skoðun er sú að smæð okkar
samfélags sem oft er styrkur okkar
í erfiðleikum geti í tilfelli eineltis
verið veikleiki. Öll þekkjum við til
barna sem hafa tímabundið lent í
erfiðleikum í skóla og flokka má
að einhverju leyti undir einelti. Í
starfi mínu sem borgarfulltrúi og
sem formaður ÍTR til 8 ára og
borgarstjóri til tveggja ára heyrði
ég ótal sögur. Sögur af foreldrum
barna sem stóðu berskjölduð
frammi fyrir því að barni þeirra
leið illa í skólanum. Þessir sömu
foreldrar höfðu reynt að taka á
vandanum en oft á tíðum komið
að lokuðum dyrum. Í litlu kunn-
ingjasamfélagi sem okkar getur
það verið mikið átak að nálgast
nágrannann eða huggulegu for-
eldrana sem þú þekkir af góðu
einu og orða það að „litla fallega
prinsessan/prinsinn“ þeirra sýni
óæskilega hegðun. Á sama hátt
þurfa foreldrar „gerenda“ að geta
horfst í augu við vandann og við-
urkennt hann því allt of oft eru
svona mál foreldravandamál ekki
síður en vandi barnanna. Og það
að flytja börn milli skóla leysir
engan vanda því með nútíma-
tækni, tölvum og farsímum má
auðveldlega halda eineltinu áfram.
Þarna þurfa skólarnir að koma inn
með markvissum hætti. Það er
gjörsamlega óásættanlegt að enn
finnist á Íslandi skólastjórnendur
sem geri ekkert og vanmeti einelti
þegar það kemur upp, líkt og kom
fram í máli verkefnisstjórans í 24
stundum í gær. Því hvet ég okkur
öll til að halda umræðunni vak-
andi því einelti sem getur verið
dauðans alvara er blettur á sam-
félaginu. Við ættum öll að taka
höndum saman um að leita lausna
og í guðanna bænum að nota þau
tæki sem til eru og hafa virkað.
Þannig komum við í veg fyrir fleiri
dauðsföll sem rekja má til eineltis.
Höfundur er alþingismaður
Einelti er dauðans alvara
VIÐHORF aSteinunn Valdís Óskarsdóttir
Í starfi mínu
sem borg-
arfulltrúi og
sem formað-
ur ÍTR til 8
ára og borg-
arstjóri til
tveggja ára heyrði ég ótal
sögur.