Eintak - 14.04.1994, Qupperneq 14

MYNDASAGA ÆVl MMNAR
Þorvaldur Þorsteinsson rekur ævi sína eftirþeim bíómyndum sem hafa markað hann mest.
5 ára AUGAÐ (USA, líklega um 1950) Tvímælalaust áhrifamesta 8 mm myndin sem við Pési Ring höfðum aðgang að á
ríkuiega filmuvæddu heimili hans á Akureyri á sjöunda áratugnum, að Gn&fia Sklímslinu og KÓngulÓnní ólöstuðum. Augað var
ein af þessum stuttu, svart-hvítu, þöglu og óskiljanlegu myndum sem kemur ekki aðeins léttu róti á viðkvæma bamssálina, heldur rífur hana úr
ömggum faðmi raunveruleikans og þeytir henni út um glugga á þrítugustu hæð, þannig að það verður óhjákvæmilegt að bjarga sér á flugi. Augað
hjálpaði mér sem sagt að uppgötva vængina, en þó að það ætti að skjóta mig (í matinn) gæti ég ekki rifjað upp um hvað hún var.
Maltin man það ekki heldur.
29 - 33 ára
££
„STALKER
(Rússland 1979)
Uppáhaldsmyndin mín í gimsteinasafni Tarkovskys.
Þegar ég sá hana vöknuðu hjá mér notalegar grunsemdir
um að þrátt fyrir allt ætti kvikmyndaformið einhverja
möguleika sem listform.
„Augað“ henti mér út á þrítugustu hæð.
„Stalker“ hvatti mig til að klífa þrítugan hamarinn.
Þorvaldur er sá sjött'
sem segir ævisögu
sína í EINTAKI. Aður
hefur Sigurður
Pálsson sagt ævisögu
sína í sjö bindum,
Ólafur Gunnarson
ævisögu sína á
fiórtánda glasi, Bragi
Ólafsson ævisögu
sína á tíu bókum,
Fjölnir Bragason
örsögu ævi sinnar og
Unnur Jökulsdóttir
ævisögu sína í
nokkrum lögum.
6 ára
Sound
ofMusic
(USA, 1965)
Sá hana ósiðlega oft, þó án þess
að kæmi að nokkru marki niður
á launaumslaginu, sem innihélt
fimm krónur á viku fyrir ein-
hverja lágmarkstiltekt í eigin
herbergi. Eg smaug sem sagt óá-
reittur framhjá dyraverðinum
án þess að borga og naut þar
Soffíu móður minnar, miða-
söludömu og síðar ókrýndrar
miðasöludrottningar í Borgar-
bíói á Akureyri.
„Sound of Music“
sameinaði með einstökum hætti
skemmtun (nunnan með
blöndunginn), fróðleik (um
klausturlíf og einstæða feður) og
kynfræðslu (kossinn í garðhýs-
, inu). Hún var (eins og
„Afram læknir“ sem ég
sá fimm sinnum 1969, Maltin
gefur tvær) ljúfsár tilfinninga-
sprengja sem framkallaði ein-
hvers konar for-gelgjuskeið í
litlum búk og sá búkur býr að
því enn.
Hann gefur þrjár og hálfa.
13 ára
„DONT
LOOKNOW"
(Bretland 1973)
Fyrsta (en hreint ekki síðasta) reynslan af því að verða ástfang-
inn af mér eldri konu. Julie Christie reyndist hins vegar vera
ástfangin af Donald Sutherland og sannaði það eftirminnilega
í fágætri samfarasenu sem hefði áreiðanlega valdið heilablóð-
falli í verðandi fermingardreng, hefði Kvikmyndaeftirlitið ekki
sýnt þá tillitsscmi að skera bannsvæðin við nögl. Það er þó
bæklaði dvergurinn í myndinni sem stendur upp úr. Þessi
tístandi káta og tælandi Rauðhetta sem reyndist hafa risastóran
hníf í pússi sínu en hvorki kökur né vín, hefur æ síðan verið
mér áreiðanlegur leiðarvísir í lífinu.
Maltin gaf þrjár.
27ára„THENAME
OF THE ROSE“
Frakkland, 1986) Stóru vonbrigðin. Þessi mynd sannar að Annaud er kristaltært
dæmi um yfirborðskenndan nútímaleikstjóra. Og það var fyrir hennar tilstilli
að sá augljósi sannleikur laukst upp fyrir mér að kvikmynd er ekki skáldsaga.
Síðan ég sájjessa mynd skil ég betur en áður af hverju Kristnihaldlð,
Atómstöðin, Gísla saga Súrssonar, Boðorðin tíu og
Jesus Christ Superstar voru svona vondar myndir.
Maltin gaf eina (og svo aðra).
„íLYING HIGH*-.—
(USA, 1980) Ég sá þessa mynd miklu oftar en Sound Of MuSÍCogAfram læknir
til samans. Þó aldrei í bíó heldur í hollensku myndbandaneti, þar sem hún var sýnd óslitið
sumarið 1984. Við hjónin vorum að leika fararstjóra í sumarhúsagarði allt þetta sumar og
notuðum myndina til að minna okkur á að það var ennþá til eðlilegt og eftirsóknarvert líf fyr-
ir utan verndarsvæðið. Maltin ætlaði að gefa fimm en gaf þijár.
i9ára„BRESTA BÓFABÖND“
Mikilvægasta framiag mitt og Hermanns Arasonar trúbadúrs til kvikmyndasögunnar. Endurnýjuð kynni af 8 mm film-
unni, en nú með tali og tónum og „augað“ mitt eigið í gervi Símons Útvalda. Þessi 20 mínútna spennumynd er einkum
athyglisverð fyrir það að hún skilaði framleiðendum hagnaði, en einnig hitt að frumsýningarveislan var haldin eftir að
sýningum á myndinni lauk og var kostuð af gróðanum. Síðast en ekki síst reyndist þetta stórvirki mikilvægur stökkpallur
fyrir marga inn í íslenskan stjörnuheim, en meðal leikenda voru Sigmundur Emir Rúnarsson á Stöð 2, Margrét Blön-
dal á Rás 2, Hjörleifur Hjartarson í Tjarnarkvartettinum og Hólmkell Hreinsson í kirkjukór AkureyraA
Maltin missti af henni.
14
FIMMTU^AGUR 14. APRÍL 1994