Eintak - 14.04.1994, Blaðsíða 22

O IÓN ÓSKAR
Blaða- og fréttamenn þurfa að vinna hratt enda eru lesendur
ekki tilbúnir til að bíða lengi eftir fréttunum sínum. Þrátt fyrir
að það sé ófyrirgefanlegt getur það því verið skiljanlegt
þegar staðreyndir skolast til og fréttin verði ekki alveg
eins og til var ætlast.GERÐUR Kristný rekur hér
fáein dæmi úr íslenskri blaðasögu.
jrískt kvikmyndafyrirtæki hyí uf f
stjörnumh ðla
«■
M
ne að ísl
temt ártiðaalegttm heimliJum Tf«m kWnl
a töku hmfarh Jtf»r vtö&m tteiísra »tí>myndar *
hafnw tftimr á raywHaal «ÍHr vm *Ji»
Vt lcvíkmymkfyrtrfcefei #te®dnr að geré royudaHni
'ækiiln* á *krií*toíu í BamtaríkjuöUflJ vaP
i«íhö I samtftH víðtfmaœi í txt-
,n» er veriö að gaJWÖ f'á inrar «i Aifalkíltan IrenOl
tms'ið aðitiií ttars mytMÍar- vfiftvatíöitö fyÍvtfMr SO
....■■■i ....—. ytarxia yi'it samninftu’
ieftkonu ö« kytíW*
mun Ctáa aA Irika fotcntkJ
Mika leynd Mur hvitl
þe»*u *!t hállu kvtkmyntfefl ;
tns er, |>egar iteftjf vírtft l
' ktukttr »tni«>ð«ná6ur. Ur -
áajja liífa verift *t*öJir W .
ts'íir afttlar tíi #ð Iwwwwl j
:'-»nwtrs:-;.vej{ar' fri kvíkfít;
: tekínu tií aft skofts m««Jí'
»$ WfiSA**rtf eittn ii lih'ík.
vester* Stallune. ixtksfjw;
•: innar murt vera jvisífwíltt'
hán» l«tuf eklú ffeftgfet &.
k^kmymíafyriftekínu
■ kv&mymfctfýdtteidí ins *
vwift ítA&lurhérSiíuafiM
rntm «m helðins f»l<k»»
viftrseftrw víö lelksfjðranri
lUftfi Ixskkaftdla eftaíléíM.
«tð» eft leíkA fclenska rt
lenJfr i slaiffogi vift RyM
£h«, Mun tetkknn»»i httn
nukltm setningar i fcl*
hÖnáaftetóumsiánKðii
Pi mun. aamkvrtíUrt »
Tfmsns, tíHett aö fnn I
Vffftl Mif*rt rttrfðí {wr eetj
íonctl mfitfar" ma, f>«
fStafc
tiftten
:iS
M0SCUTN3LMHÖ
t Orat fáraaáótiw
3RSAFLÓASTRÍÐIÐ er mikil fjölmiðLiraun.
útímatækni krefst þess að atburðirnir berist
’m á heúniii um viða veröld ura leið og þeir
Irast og hvenær sem er sóiarhrmgsíns, eins
við böfum kynnst í gervihnattasendingum
iy- og CNN-stöðvanna. I>á er eins gott að
ifa á staðnum á að skipa heimsvönu fólki
eð staðarþekkingu og tungumálakunnáttu.
Saudi Arabíu er einn slíkur, „okkar mað-
r“, Jíón Sveinsson frá Hofi í Vatnsdal, eins
g hann nefnir sig bér á landi og kynnir sig I
annig hvemer sem hann kerast í tæri við I
.ending. Enda segir mikill vinur hans, Pét-1
r Thorsteinsson, fyrrum sendiherra, að al' L
'um þeim stöðum þar sem hann hafi verið M
og þeir eru margir — hafi hann mest m
.lætí á íslandi. íslenskuna taiar hann reip-1.
•tmatuli og lýtalaust. Þetta er maðurinn jj|
m við qá»i segja á sigánum frá síðustu B
ftárásum og framvindu stríðsins í beinni §g
tsendingu á CNN stöðinni frá Saudi Ai.t |
u. Á skjánum heitir hann John Sweeney, j
■m átt er ** —ikirt *r-/., :k fré
Ur flónum í Flóann
Elín Pálmadóttir blaðamað-
ur á Morgunblaðinu man ekki eítir
neinu verra frá starfsferli sínum en
þegar hún skrifaði skemmtilega
sögu af manni sem hefði eflaust
verið mun skemmtilegri hefði hún
verið sönn. Þetta var á tímum
Persaflóastríðsins og Islendingar
fylgdust með gangi þess á erlend-
um sjónvarpsstöðvum.
„Mæðgur komu að máli við mig
og sögðust hafa borið kennsl á
.fréttaritara sjónvarpsstöðvarinnar
KNN, John Sweeney, sem þær
" þóttust hafa kynnst hér á landi,“
t segir Elín. „Ég hringdi til Ir-
Ik lands þar sem hann var nú
K búsettur og var mér sagt
að hann hefði haldið
ásamt fjölskyldu sinni
suður á bóginn. Ég
sló því þá föstu að
þarna færi rétti
Æm maðurinn
enda staðfesti
Illf CNN að John
Sweeney væri
—staddur í Saudi-
Arabíu þó ekki
■ næðist til hans.
mBm Jón Sveins-
son, eins og
maðurinn hafði kallað sig hér
á landi, hafði starfað sem fjár-
maður að Hofi í Vatnsdal. Ég
tók viðtöl við hjónin að Hofi
og annað fólk sem hafði
kynnst honum. Greinin hét
„Okkar maður í Saudi-Arab-
íu“. Sweeney hafði dvalist í
íjölmörgum löndum við störf
og tungumálanám og hafði
nýlega verið í Saudi-Arabíu í
níu ár. Vegna þess hvað hann
var mikill ævintýramaður kom
engum á óvart þótt hann hefði
gerst stríðsfréttaritari. Ég man ég
hafði mikið fýrir því að útvega
mynd af honum.
Vinum hans á íslandi höfðu ekki
borist jólakort frá honum eins og
venjan var en í janúar tóku að ber-
ast frá honum síðbúin kort. Hann
var kominn heim. Ég hringdi út og
sagði hann mér þá í símann að
hann hefði farið með fjölskyldunni
í jólafrí til Bandaríkjanna. Sunnar
hefði það nú ekki verið.
Ég hafði ekki kynnst manninum
sjálf og hafði því orðið að treysta á
aðra. Önnur þeirra sem séð höfðu
hann á sjónvarpsskjánum sagði
mér svo eftir á að sér hefði fundist
hann hafa breyst ansi mikið í útliti.
Ég skrifaði leiðréttingu undir
fyrirsögninni „Okkar maður
reyndist ekld okkar maður" og
gerði grín að öllu saman. Auðvitað
er leiðinlegt að gera mistök en ég sé
ekki hvernig ég hefði átt að gera
betur. Sagan var skemmtileg og
hefði getað verið sönn.“
„Meintum eggert
með þessu“
Gísli J. Ástþórsson var ritstjóri
Alþýðublaðsins á sjötta og sjöunda
áratugnum. Honum eru prentvill-
ur ofarlega í huga þegar minnst er
á mistök frá ferlinum við hann.
„Prentsmiðjupúkinn er auðvitað
sjaldnast langt undan þegar blaða-
maðurinn er að reyna að fremja
eftirminnileg afglöp. Þau geta
óneitanlega verið talsvert brosleg
svona eftir á þó að gamanið sé tíð-
ast ansi grátt á þeim tíma sem þau
eru borin fyrir almenning," segir
Gísli. „Þegar sómamaðurinn hann

22
FIMMTUDAGUR14. APRÍL1994