Eintak - 28.07.1994, Blaðsíða 11

Hún var 21 árs og átti ágætis minningar frá þjóðhátíð í
Vestmannaeyjum sumarið 1988. Þess vegna langaði hana
aftur og fór þangað í fyrra með stelpu sem hún hafði unnið
með um sumarið. Helgin endaði með ósköpum
og enn sér ekki fyrir endann á þeim.
Mér var nauðgað
remur strákum
r
„Ég fór til Eyja til að hitta strák
fi ég var hrifin af. Við höfðum
í mörg ár og ég hafði verið
honum í eitt skipti tveimur
vikum áður.Helgin byrjaði á því að
ég varð viðskila við vinkonu mína.
Ég hitti svo strákinn strax á
fimmtudagskvöldinu. Hann vildi
sofa hjá mér en ég hafði ekki áhuga.
Hann kom illa fram við mig og við
fórum að skíta hvort annað út. Ég
gerði lítið úr honum fyrir framan
vini hans. Hann stærði sig af því að
hafa sofið hjá mér en ég neitaði því.
Á laugardagskvöldinu hitti ég
hann aftur þar sem hann var með
vinahópi sínum. Þeir eru allir frá
Vestfjörðum. Þá sagði strákurinn,
svo allir heyrðu, að hann hefði
smitað mig af kynsjúkdómi. Ég
sagði að það gæti ekki verið og
hann segði þetta bara til að reyna
að láta mér líða illa. Ég gekk í
burtu, rölti um svæðið en þekkti
engan. Þegar ég fann hvað ég var
orðin drukkin, fleygði ég frá mér
brúsanum með víninu. Ég þorði
ekki að sofna ein inni í tjaldinu
mínu því mér hafði borist til eyrna
að fangar sem nýflúnir voru af
Hrauninu gætu hafa komist á þjóð-
hátíðina. Reyndar náðist í þá rétt
fyrir helgina en ég haföi ekki frétt af
þvl. Ég haföi allan varann á og hafði
sett hársprey ofan í farangurinn til
að geta spreyjað framan í þann sem
réðist á mig. Ég týndi því á fyrsta
degi.
Vinurínn fremstur í flokki
Ég fór inn í tjald til stráks úr hópi
þess sem ég hafði rifist við. Mér
hafði fundist sá strákur mjög indæll
og við höfðum borðað saman nesti
í tjaldinu mínu fyrr um daginn. Þá
hafði hann beðið um að fá að kyssa
mig. Ég neitaði, því þá myndi mér
líða eins og barnaræningja. Hann
var miklu yngri en ég.
Með honum í tjaldinu var líka
stödd einhver stelpa en ég fékk að
sofna hjá þeini. Ég vaknaði við að
einhver var að reyna að klæða mig
úr fötunum. Strákurinn sagði þeim
sem þar var að verki að hætta og því
var hlýtt.
Næst er ég vakin við að strákur
kemur inn til að segja mér að
strákahópurinn sé að koma til að
nauðga mér. Þá var ég orðin ein í
tjaldinu en var svo drukkin að ég
gat ekki hreyft mig. Ég bað strákinn
um að hjálpa mér en hann sagðist
ekki ætla að verða við því. í því
kemur hópurinn inn í tjaldið og
þeir fara að klæða mig úr. Sá sem ég
hafði rifist við á fimmtudagskvöld-
inu fór þar fýemstur í flokki.
Ekki inni í mínu tjaldi!
Ég man að sá sem haföi varað
mig við nauðguninni sagði strax
við strákana: „Ekki inni í mínu
tjaldi!"
Þess vegna var ég dregin út undir
bert loft. Það var sunnudags-
morgunn og albjart. Þeir voru þrír
sem nauðguðu mér. Hópur stráka
stóð í kringum okkur og skýldi hin-
um. Ég veit ekki hvað þeir voru
margir. Mér tókst að umla „hjálp“,
en ekki nógu hátt. Strákurinn sem
haföi varað mig við greip þá fyrir
munninn á mér og sagði um ieið:
„Fyrirgefðu“. Ég man að ég haföi
fæturna beina og einhver hvæsti:
„Beygið á henni lappirnar svo hún
sjáist ekki.“
Svo var sagt við unga strákinn
sem haföi beðið um að fá að kyssa
mig: „Þú ert næstur.“ Hann neitaði,
en hinir brýndu fýrir honum að
hann væri samsekur því hann hafði
fylgst með án þess að hreyfa legg né
lið.
Þeir sem nauðguðu mér notuðu
allir smokk, líklega vegna þess að
þeim hafði verið sagt að ég væri
með kynsjúkdóm. Þess vegna hélt
ég að ég væri örugg fyrir þeim en
svo reyndist ekki vera. Á meðan á
nauðguninni stóð niðurlægðu þeir
mig á allan hugsanlegan máta. Ég
ætla ekki að hafa eftir þeirn hvað
þeir sögðu um mig.
Vonandi játar einhver
Ég hef verið mjög þunglynd síð-
asta ár og ieitaði þess vegna til
lækna. Ég sagði þeim ekki hvað
hafði gerst á þjóðhátíð. Ég lokaði
algjörlega á það sem hafði gerst þar.
Ég sagði engum frá því fyrr en fyrir
tveimur mánuðum síðan. Þá sagði
ég mömmu minni frá þessu og hún
gat ekki leynt því fýrir pabba mín-
urn og bróður, enda fékk þetta
mjög á hana. Mér finnst viðbrögð
þeirra óþægileg. Þau vilja óð og
uppvæg að ég kæri. Ég er að hugsa
um það, en það er svo lítil von til
þess að þessir strákar fái nokkurn
dóm. Eina von mín er að einhver
sem varð vitni að nauðguninni
treysti sér til að segja frá því hverjir
þar voru að verki.
Ég sá strákinn sem hafði varað
mig við nauðguninni á vinnustað
mínum fyrr í sumar og fékk tauga-
áfall. Það var hræðilegt. Ég var með
tárin í augunum allan daginn að
reyna að sinna mínu starfi. Strákur-
inn heilsaði mér á leiðinni út. Mér
hafði fundist hann ósköp indæll
áður og það fer mjög í taugarnar á
mér.
Ég hef hugsað svo mikið um
þennan atburð síðustu daga eftir að
umræðan urn hópnauðganirnar
hófst í fjölmiðlum. Ég er óskaplega
hrædd um 15 ára gamlar frænkur
mínar sem ætla að fara á útihátíðir í
ár. Sú siðferðiskennd sem ríkir hér
á Islandi fær mann til að halda að
fólk sé nýdottið niður úr trjánum.
Ég vil benda stúlkum á, sem eru að
fara á útihátíðir, að það er ekki nóg
að fara tvær til þrjár saman. Farið
sem flestar og passið vel upp á
hverja aðra. ©
Theódóra Þórarinsdóttir
„ Hópnauðganir eru ekkert nýjar en það er nýtt að þær séu orðnar
að fjölmiðlamat. “
hafa orðið varar við síðan ein þeirra
sagði í fréttatíma Ríkisútvarpsins að
skipulagðar hópnauðganir væru
stundaðar á útihátíðum.
„Hópnauðganir eru ekkert nýjar
en það er nýtt að þær séu orðnar að
fjölmiðlamat. Þær eru alltaf skipu-
lagðar, en það er misjafnt hvort
ákveðið hefur verið fyrirfram hvert
fórnarlambið á að vera,“ segir The-
ódóra Þórarinsdóttir hjá Stíga-
mótum.
Starfskonur þeirra segjast bæði
hafa fengið upplýsingar um hóp-
nauðganir frá fórnarlömbunum
sem og ættingjum þeirra.
„Við vitum ekki hverjir það eru
sem standa fýrir þessum nauðgun-
um og ef við vissum það bæðum
við náttúrlega lögregluna um að
fylgjast vel með þeim,“ segir The-
ódóra. Hún bendir jafnframt á að
strákar sleppi heldur ekki við að
vera nauðgað: „En það er aðeins
annað kynið sem fremur glæpinn.
Þeim strákum sem hingað koma
finnst oft betra að tala við kvenfólk
enda eru það aðrir karlmenn sem
hafa brotið á þeim.
Um daginn var okkur sagt frá því
að verið væri að selja derhúfur með
áletruninni „Ég er á lausu og til í
allt“. Það eru viss skilaboð ríkjandi
í þjóðfélaginu um að þetta sé allt í
lagi.“
Steingerður segir að rnikið hafi
verið að gera þar í sumar miðað við
undanfarin sumur. Ástæðuna telur
hún meðal annars vera þá að Stíga-
mót hafa unnið sér traustari sess
svo konur eru farnar að leita þang-
að fyrr. Þar af leiðandi hefur nýjuni
máluryi fjölgað. Aftur á móti
blöskrar Stígamótakonum hvað
fólk er sinnulaust fyrir nauðga-
naumræðunni og hvað því sé gjarnt
á að segja að hún eigi við engin rök
að styðjast.
„Fólk þarf að sjá Biafra-barn til
að trúa því að það sé hungursneyð
en lætur eins og nauðganir og
heimilisofbeldi séu ekki til þó það
heyri lætin úr næstu íbúð,“ segir
Theódóra. „Sömuleiðis hneykslast
fólk á nauðgununum í fyrrverandi
ríkjum Júgóslavíu en við vitum að
það þarf enga byssustingi til að
framkvæma þær.“
Nauðgun er verri en morð
Hópnauðganir hér á landi virð-
ast konia fólki í opna skjöldu. Þau
Helgi Daníelsson hjá Rannsókn-
arlögreglu ríkisins, Agnar Angan-
týsson lögregluvarðstjóri í Vest-
mannaeyjum og Hansina hafa aldr-
ei áður heyrt minnst á skipulagðar
hópnauðganir á útihátíðum.
Jafnframt kemur Agnari mjög á
óvart að stúlku hafi verið nauðgað
af þremur strákum á síðustu þjóð-
hátíð.
„Við gerum það sem við getum
til að koma í veg fýrir að svona lag-
að geti gerst á hverri þjóðhátíð,“
segir hann.
Engin lögreglukona er starfandi
hjá lögreglunni í Vestmannaeyjum,
sem talið er æskilegt til að sinna
fórnarlömbum nauðgana.
„Það getur reynst mjög vel að
hafa konu hér en við höfunt ekki
hugsað út í það. En samvinna okkar
við starfskonur Stígamóta hefur
verið mjög góð,“ segir Agnar.
Hansína segir lítið sem ekkert
vera vitað um hópnauðganir hér
heima.
„Við höfum tiltölulega stranga
dóma í ofbeldisbrotum og þeir hafa
þyngst mjög að undanförnu miðað
við önnur brot,“ segir hún. „Mér
finnst frekar ósennilegt að sami
hópurinn komist upp með að fara á
útihátíð ár eftir ár til að nauðga. Ef
svo er, er full ástæða til að reyna
með einhverju móti að vekja at-
hygli á þessum einstaklingum, til
dæmis með kærum, svo koma megi
í veg fyrir að slík brot endurtaki
sig.“
Helgi Daníelsson
Aldrei áður heyrt af skipu-
lögðum hópnauðgunum á
útihátíðum.
Theódóra segir að samkvæmt
bandarískum könnunum sé 12.
hver nauðgun kærð.
„Af þeim fimm nauðgunum sem
komið var með til okkar í Vest-
mannaeyjum um síðustu verslun-
armannahelgi var ein kærð til lög-
reglunnar. Við megum því vel við
una,“ segir Theódóra. Elísabet segir
að viss skilaboð ríki í samfélaginu
um að þeir sem hafi peninga og
vald sleppi við refsingu.
„Við sjáum það til dærnis í sam-
bandi við landabruggarana sem lifa
á börnum. Þeir, líkt og kynferðisaf-
brotamenn, eru handteknir af og til
en sleppt aftur út eftir stuttan tíma.
Samfélagið ræður ekki við að
breyta afbrotamönnum og þeir fá
þau skilaboð að enginn geti stopp-
að þá,“ segir Elísabet.
Hansína bendir á að gerendurnir
í hópnauðgunum hafi yfirleitt það
eitt fyrir augum að sýna manndóm
sinn og hugsa í fæstum tilfellum
hverjar afleiðingarnar eru fyrir
fórnarlömbin.
„Sterkasta vörnin er því að ræða
afleiðingarnar opinberlega og út-
skýra hversu hræðileg áhrif þessi
atburður hefur á líf kvenna. Sumir
telja hann alvarlegri en morð, því
þetta er sá glæpur sent fórnarlömb-
in þurfa að lifa með.“©
|p FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ1994
11