Eintak - 28.07.1994, Síða 14

Við íyrstu sýn kynni sumum að
þykja það einkennilegt að fólk geri
það að sérstöku rannsóknarefni
hvar sko kemur fyrir í máli manna
og hvaða merkingu það hafi. Sum-
um kynni einnig að þykja það sér-
kennilegt að einhver eyddi mörg-
um árum í að kanna mökunarferli
mykjuflugna út í hörgul. Það kynni
einnig að koma óvísum á óvart að
einhver geri germanska j-ið að ára-
löngu athugunarefni, nánar tiltekið
hvort það hafi fallið brott við til-
teknar aðstæður um 500 fyrir
kristsburð, eða þá að sagnfræðing-
ur skuli skrifa BA-ritgerð um skrif
fslendinga um túnáburð frá 1881-
1911 og dönskufræðingur skuli
fletta í gengum gjörvalla Nu-dansk
ordbog í leit að kynjamisrétti.
Þannig mætti lengi telja, því svona
eru vísindin orðin.
Sérhæfing vísindanna
Á nítjándu öld var uppi maður
sem hét Arthur Schopenhauer en
hann var heimspekingur. Það er
stundum sagt um hann að hann
hafi verið síðasti maðurinn sem
hafi vitað „allt.“ Með öðrum orð-
um voru vísindin það skammt á
veg komin, og þekking mannsins á
hinum ýmsu efnum ekki meiri en
svo á þessum tíma, að hún rúmað-
ist í hausi eins manns, eða að
minnsta kosti að nafninu til. Þessir
gósentímar alheimsspekinga eru
liðnir. Milljónir vísindamanna
vinna dag hvern að rannsóknum á
hinum ýmsu efnum og gífurlegur
þekkingarforði hefur safnast fyrir.
Það er því mörg þúsund ára verk að
lesa allar fræðibækur veraldarinnar
og ógerningur er fyrir nokkurn
mann að ná neinni heildarsýn
nema á mjög takmörkuðu sviði. Þá
hafa menn safnað svo mikilli þekk-
ingu að leitin að frekari upplýsing-
um er alltaf að snúast um smærri
og smærri atriði sem fljótt á litið
hafa lítið gildi en skipta í rauninni
öllu máli. Því í raun og veru er leit-
in að litlum fróðleiksmolum
grundvallaratriði í frekari þekking-
arleit mannsins. EINTAK leitaði til
nokkurra yngri sem eldri háskóla-
stúdenta og fræðimanna sem hafa
fengist við mjög sérhæfð viðfangs-
efni og fékk þá til að útskýra hvaða
áhrif rannsóknir í líkingu við þeirra
hefðu í víðara samhengi, eða hvort
þetta væri helber óþarfi og tíma-
eyðsla.
Kynjamisrétti í
danskri orðabók
Þyrí Árnadóttir, dönskufræð-
14
FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ1994