Morgunblaðið - 31.03.2005, Síða 36

36 FIMMTUDAGUR 31. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Inga GuðríðurÞorkelsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. september 1912
og lést á hjúkrunar-
heimilinu Droplaug-
arstöðum 22. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Þorkell Magnús-
son, vélstjóri og
sótari, f. 13. septem-
ber 1881, d. 12. júní
1956, og Rannveig
Magnúsdóttir, hús-
freyja, f. 18. febrúar
1885, d. 17. desember
1977. Eftirlifandi systir Ingu er
Magnea Þorkelsdóttir, húsfreyja,
f. 1. mars 1911. Maður hennar er
Sigurbjörn Einarsson, biskup, f.
30. júní 1911. Inga stundaði nám
við Kvennaskólann í Reykjavík.
Hún nam um tíma við Myndlista-
og handíðaskólann í Reykjavík og
lærði lyfjatækni í Kaupmanna-
höfn. Inga vann sem lyfjatæknir
um margra ára skeið
í nokkrum lyfjabúð-
um hér á landi, m.a. í
Akranesapóteki,
Laugavegsapóteki
og í Lyfjabúðinni Ið-
unni. Skömmu eftir
stríð fluttist hún til
Kaupmannahafnar
og bjó þar um nokk-
urra ára skeið og
vann þar í apóteki.
Eftir að hún kom til
Íslands árið 1959 hóf
hún störf í Apóteki
Austurbæjar, en síð-
ustu ár starfsævinn-
ar vann hún í Árbæjarapóteki.
Inga hélt heimili með móður sinni
á Freyjugötu 17 meðan þær lifðu
báðar og hélt áfram heimili þar
uns hún flutti að Droplaugarstöð-
um í apríl 2004. Inga var alla tíð
ógift og barnlaus.
Útför Ingu verður gerð frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Við fráfall Ingu frænku verða
kaflaskipti í lífi okkar systkinanna.
Inga hefur alltaf verið í nánd og
ómissandi þáttur í lífsmynd okkar
allra.
Hún bjó í kjallaranum hjá afa og
ömmu meðan við bjuggum á efri
hæðinni á Freyjugötu 17. Svo flutti
hún til Kaupmannahafnar og þaðan
komu póstkort og gjafir sem báru
okkur andblæ umheimsins og ævin-
týranna. Kaupmannahafnarárin
hennar voru þau ár er við flest ferð-
uðumst fyrsta sinni til útlanda með
Kaupmannahöfn sem fyrsta við-
komustað. Þá tók Inga á móti okkur.
Sum okkar dvöldust hjá henni úti á
Friðriksbergi um lengri eða
skemmri tíma milli Gullfossferða. Þá
fórum við með henni í Tívolí og dýra-
garðinn og svo tók hún okkur með
sér í toginu í heimsókn til frú Klerk.
Inga fæddist á loftinu á Óðinsgötu
5 þar sem afi og amma bjuggu þar til
þau fluttust á Freyjugötu 17 sem afi
byggði árið 1924. Hún veiktist illa af
spænsku veikinni 1918 og var vart
hugað líf og var lengi að ná sér. Hún
fékk einnig Akureyrarveikina á
fimmta áratugnum og eftir það var
hún aldrei heilsuhraust. Hún var lífs-
glaður unglingur, æfði sund og bad-
minton og hafði mikla ánægju af að
dansa. Hún var afar listelsk, listfeng
og hög, handaverkin hennar vitna
um það, útsaumur, útskurður og
postulínsmálning. Hún hafði yndi af
klassískri tónlist og sótti gjarnan
tónleika. Hún las mikið og átti góðar
bækur.
Inga lærði lyfjatækni í Danmörku
og vann alla sína starfsævi í lyfjabúð-
um bæði hér á landi og í Danmörku.
Við systkinin nutum þess helst í því
að bornir voru heim til okkar stórir
skammtar af apótekaralakkrís sem
var bæði bragðgóður og entist lengi!
Inga var í okkar huga glæsileg
heimskona, lífskúnstner og bóhem,
jafnvel prakkari, fundvís á furðuleg-
ustu uppátæki ef því var að skipta.
Hún hafði gaman af að ferðast og að-
eins viku fyrir dauða sinn þegar eitt
okkar sagði henni frá væntanlegri
ferð til útlanda, þá sagði hún: Það er
svo gaman að ferðast! Talaði m.ö.o. í
nútíð um það sem henni þætti
skemmtilegt!
Eftir að Inga hætti að vinna fór
hún að taka mikinn þátt í félagslífi
eldri borgara á Vesturgötu 7. Þar
var hún mjög virk, lærði skraut-
skrift, tók þátt í dansi og lék með
leikhópnum sem Guðrún Ásmunds-
dóttir stýrði. Hún hafði mikið gaman
af þessu starfi og reyndi að stunda
það eins lengi og heilsan leyfði.
Mesta ánægju hafði hún af dansin-
um, ekki síst steppdansi. Starfsfólkið
á Vesturgötu 7 á miklar þakkir skilið
fyrir vináttu og hjálpsemi alla við
Ingu.
Inga hélt heimili á Freyjugötu 17
fram á síðasta ár eða þangað til í apr-
íl í fyrra að hún flutti á Droplaug-
arstaði. Við kviðum því að sá flutn-
ingur mundi fara illa í hana því að
tryggð hennar við Freyjugötuna var
svo mikil. En henni var orðið ljóst að
heilsa hennar leyfði ekki að hún
dveldist þar lengur ein án umönn-
unar og kvaddi Freyjugötuna glöð
og þakklát. Á Droplaugarstöðum
mætti hún framúrskarandi þjónustu
og ástúð frá hendi þess góða fólks
sem þar starfar. Við þökkum starfs-
fólkinu þar innilega fyrir alla alúð og
hjálp sem það veitti Ingu undanfarið
ár.
Inga var alla tíð ógift og barnlaus.
En hún var mjög barngóð og reynd-
ist okkur systkinunum og börnum
okkar ákaflega vel. Hún var mikill
vinur vina sinna, einstaklega raun-
góð sem kom fram í því hversu vel
hún reyndist ýmsum vinum sínum
sem voru orðnir einir og illa færir.
Þeim var hún gjöful á tíma sinn og
þrek. Við systkinin og fjölskyldur
okkar þökkum Ingu fyrir allt það
sem hún var okkur og biðjum Guð að
blessa minningu hennar.
Systurbörnin.
Nú hafa orðið stór kaflaskil í þeirri
stórfjölskyldu sem ég er svo lánsöm
að fá að tilheyra. Hún Inga frænka
er dáin. Með henni kveð ég einstak-
an tíma með stórmerkilegri mann-
eskju. Hún Inga var engum lík. Hún
skreytti svo sannarlega þessa veröld
sem við byggjum. Hún var ekki að-
eins litrík í klæðaburði, persóna
hennar var afar litrík og það verður
ekki sagt um hana Ingu að ríkt hafi
nein lognmolla í kringum hana. Öðru
nær, það var alltaf nóg að gera hjá
Ingu. Inga var ákaflega listræn í sér.
Húsið sem hann langafi byggði við
Freyjugötuna og þar sem hún bjó
þangað til í fyrra var ævintýri líkast
heim að sækja. Inga hafði alltaf ein-
hverjar sögur að segja og skemmti-
lega og skrautlega hluti að sýna.
Uppi á háalofti málaði hún og niðri
geymdi hún ævintýrabókina sem
breyttist í leikhús þegar hún lauk
henni upp og sagði söguna af Rauð-
hettu og úlfinum. Á þeim árum
minnist ég einnig að hafa farið með
henni á Hressó og fengið rjómatertu
og súkkulaði.
Þegar ég var unglingur fór ég
gjarna til hennar og við fengum okk-
ur kaffi og hún hleypti mér inn í æv-
intýraheim minninga sinna, sýndi
mér síðkjóla og cape, ballhanska og
skartgripi sem hinir og þessir von-
biðlar höfðu gefið henni. Hún virtist
hafa lifað heilmikla glamúrtíma þessi
ár sem hún bjó í Kaupmannahöfn!
Hún Inga var glæsileg kona og
hafði gaman af því að klæða sig upp
og vera fín. Smávaxin og fíngerð, létt
og kvik í hreyfingum og fasi, og svo
var hún gædd ótrúlegri orku og út-
haldi ef því var að skipta.
Eftir að hún hætti að vinna fór hún
að sækja félagsstarfið á Vesturgötu
7 og gekkst upp í því. Lærði þar
steppdans komin undir áttrætt, og
við fórum að sjá Ingu frænku steppa
í kjólfötum í sjónvarpinu!
Ég er ákaflega þakklát fyrir minn-
ingar um aðfangadagskvöld sem hún
Inga frænka átti með okkur fjöl-
skyldunni. Það eru dýrmætar minn-
ingar. Fátt fannst okkur systkinun-
um skemmtilegra en að fá að heyra
Ingu flytja dönsku ljóðin – öll erindin
– hikstalaust.
Þær eru svo ótalmargar og dýr-
mætar minningarnar, ég er afar
þakklát fyrir að fá að geyma þær í
hjarta mínu. Guð blessi minningu
Ingu frænku og allt sem henni var
kært. Ég fel það allt í þessari kvöld-
bæn hans afa:
Þú vakir, faðir vor,
ó, vernda börnin þín,
svo víð sem veröld er
og vonarstjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
Lát daga nú í nótt
af nýrri von og trú
í myrkri hels og harms
og hvar sem gleymist þú
á jörð sem átt og elskar þú.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Rannveig Eva Karlsdóttir.
Inga frænka; lítil, fíngerð dama
með hatt á leið á tónleika eða mynd-
listarsýningu. Hún bjó í 101 Reykja-
vík, á ættarsetrinu, húsinu við
Freyjugötu sem langafi byggði og er
eina húsið sem haldist hefur í mann-
margri ættinni. Þar voru ennþá upp-
haflegu húsgögnin, tifið í klukkunni
og hlátrasköll barna á leikvellinum.
Það var eins og að upplifa Reykjavík
í gamla daga nema hvað alltaf bætt-
ist við myndasafnið af ungviði ætt-
arinnar. Listaverk Nínu Tryggva-
dóttur prýddu þar veggi, en þær
Inga voru góðvinkonur. Einnig var
þar að finna marga fallega muni sem
Inga hafði gert, en hún var mjög list-
ræn.
Inga átti góð ár í Danmörku við
nám og störf. Enda málaði hún
„stakketið“, klæddi sig „móðins“ og
var keyrð í „prívat“ bíl. Einu sinni er
ég heimsótti hana sagðist ég vera að
fara til Grænlands með Sinfóníu-
hljómsveitinni næsta dag. Inga
dregur þá fram ljósmynd frá náms-
árunum af sér í upphlut ásamt vin-
konu sinni á grænlenskum búningi.
Þær höfðu ekki hist í hálfa öld og
ekki vissi Inga um afdrif hennar. En
ég lét slag standa, spurðist fyrir um
konuna á hótelinu. Ótrúlegt en satt,
þeir þekktu hana og mér var boðið í
kaffi til hennar með mávastelli og til-
heyrandi, innan um ógleymanlegar
ljósmyndir af hvítabjörnum og sleða-
hundum.
Ég lærði það af Ingu að gera aldr-
ei lítið úr „pjatti“. Inga var svo mikil
dama og fagurkeri að það var henni
lífsneisti. Ef hún var hætt komin í
hárri elli á sjúkrahúsi þá nægði að
fara með hana í hárgreiðslu, fá
„permanett“, og Inga reis úr rekkju,
var útskrifuð og send heim. Í annað
sinn er hún var mjög veik, spurði
ættingi hana hvað hana vantaði að
heiman. Inga var skjót til svars,
hana bráðvantaði rauða silkinátt-
sloppinn og gull-inniskóna!
Minnisstæðust er mér Inga sem
glöð og þakklát gömul kona. Hún
kunni að gleðjast af innileik yfir bíl-
túr (í prívat bíl) eða máltíð, – allt var
það „alveg draumur“!
Guð blessi minningu Ingu frænku.
Svava Bernharðsdóttir.
Elsku Inga mín. Skrítið að hugsa
til þess að þú sért farin. Við sem eig-
um svo margar góðar minningar
saman. Ég held ég hafi þekkt þig síð-
an ég man fyrst eftir mér. Ég get
trúað að ég hafi verið þriggja til fjög-
urra ára þegar við hittumst fyrst í
Gunnlaugsbúðinni, sem var búðin
okkar á Þórsgötunni og þín á
Freyjugötu. Þrátt fyrir um mikinn
aldursmun okkar urðum við vinir og
ég tíður gestur á heimili þínu upp frá
því. Við brölluðum mikið saman. Ég
var alltaf velkomin í heimsókn og við
skemmtum okkur konunglega, hvort
sem við fengum okkur heitt súkku-
laði með fínasta bollastellinu þínu,
þú leyfðir mér að máta fínu kjólana
þína og spariskóna, við spiluðum
saman eða fórum í bæjarferð. Alltaf
var nóg skemmtilegt að gera hjá
okkur. Það sem ég man mjög vel eft-
ir er að ég kom til þín einu sinni á
Þorláksmessu, þú byrjaðir að elda
graut og svo fórum við að skreyta
saman litla fína jólatréð þitt uppi á
lofti. Þegar við komum niður eftir
drjúga stund sáum við að enginn
grautur var eftir í pottinum og trúði
ég því að Pottasleikir hefði komið og
étið upp allan grautinn okkar. Einn-
ig fórum við saman einhvern tíma í
Laugardalinn þar sem Félagsstarf
aldraðra stóð fyrir ratleik. Gleymi
því ekki að við fengum viðurkenning-
arskjal sem á stóð: ,,Aldrei of seint
að byrja.“
Inga mín, þú varst ekki bara góð
vinkona og leikfélagi, heldur tókstu
mér eins og ég væri þitt eigin barna-
barn, enda ein 70 ár á milli okkar.
Okkur í fjölskyldunni þótti öllum
mjög vænt um þig og við munum öll
sakna þín mikið. Við Aggi og Bíbí
komum víst ekki oftar til þín á að-
fangadaginn á Freyjugötuna til að
skiptast á jólakveðjum við þig.
Ég sá þig síðast í vetur, þegar við
Óli bróðir komum til þín á Droplaug-
arstaði þar sem þú varst, ekki langt
frá ömmu Hildi, og vorum að kveðja
þig, því við vorum á leiðinni til Spán-
ar. Alltaf varstu jafnfín og vel til höfð
og glöð að sjá okkur. Ég hefði gjarn-
an viljað koma og kveðja þig betur
núna en ég verð bara að hugsa hlý-
lega til þín héðan frá Spáni. Blessuð
sé minning þín, Inga mín.
Þín vinkona
Guðrún Lilja Tryggvadóttir.
INGA G.
ÞORKELSDÓTTIR
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GYLFI GÍGJA
stálsmíðameistari,
Unufelli 15,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 26. mars, verður jarðsunginn frá
Árbæjarkirkju föstudaginn 1. apríl kl. 15.00.
Hörður Gígja,
Kristjana Gígja, Kjartan Guðbjartsson,
Davíð Gígja, Nína Ingimarsdóttir,
Geir Gígja, Guðrún Helgadóttir,
Friðrik Gígja, Kristín Ösp Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
STEFÁNS VALDEMARS JÓHANNSSONAR
frá Hömrum,
Hrísalundi 18,
Akureyri.
Þórunn Ólafía Júlíusdóttir og fjölskyldur.
Elskuleg systir mín,
SIGRÍÐUR STEINUNN ODDSDÓTTIR,
Álfhólsvegi 12,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju í dag,
fimmtudaginn 31. mars, kl. 13.00.
Áslaug Oddsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
KJARTANS INGIMARSSONAR,
Rauðalæk 2,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhanna S. Albertsdóttir,
Ólöf Ósk Kjartansdóttir, Jón Hans Ingason,
Ester Ugla Jónsdóttir.
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur, barnabarn
og frændi,
ÍVAR PÁLL ÁRSÆLSSON,
Hlíðarlandi,
Árskógsströnd,
verður jarðsunginn frá Stærra-Árskógskirkju
laugardaginn 2. apríl kl. 14:00.
Ársæll Alfreðsson, Erla Grétarsdóttir,
Fjölnir Örn Ársælsson,
Karitas Ósk Ársælsdóttir,
Margrét Ögn Stefánsdóttir,
Geir Valdimarsson, Lóa Guðrún Gísladóttir,
Anna Jóhannsdóttir
og aðrir vandamenn.