Morgunblaðið - 24.07.2005, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 24. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð, vinarhug
og nærveru við andlát og útför bróður okkar,
mágs og frænda,
EINARS MAGNÚSAR MATTHÍASSONAR
frá Hólmavík,
Hrauntúni 12,
Breiðdalsvík.
Sérstakar þakkir fær Unnur Björgvinsdóttir hjá
Dagvist aldraðra, Breiðdalsvík, Ásta Herbjörnsdóttir fyrir hennar góðvild
og starfsfólk dvalar- og hjúkrunarheimilisins Uppsalir á Fáskrúðsfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Vigdís Matthíasdóttir,
Knútur Matthíasson,
Þuríður Matthíasdóttir
Sigríður Matthíasdóttir, Bjarni Snæbjörnsson,
Hulda Lilja Þorgeirsdóttir
og systkinabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts
ARNDÍSAR BJARNADÓTTUR
hjúkrunarfræðings,
Bjarmalandi 24,
Reykjavík.
Guðmundur Guðmundsson, Dóra Reyndal,
Ragnheiður Guðmundsdóttir, Christer Bennewitz,
Ólafur Guðmundsson, Rósa Guðsteinsdóttir,
Bjarni Guðmundsson, Sigríður Hermannsdóttir,
Hólmgeir Guðmundsson, Ástríður Harðardóttir
og barnabörn.
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur hlut-
tekningu vegna andláts og útfarar bróður míns
og frænda,
INGÓLFS ÞORMÓÐSSONAR.
Bestu þakkir til starfsmanna á dvalarheimilinu
Hlíð sem veittu honum góða umönnun.
Eiríkur Þormóðsson,
Ómar Svanlaugsson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra
HAFSTEINS ÁRMANNS ÍSAKSEN
(Steina),
Kirkjuvegi 5,
Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja.
Guð blessi ykkur öll.
Hafstein B. Hafsteinsson, Ragnhildur Margeirsdóttir,
Guðríður Hafsteinsdóttir, Kristmann Hjálmarsson,
Sigurður P. Hafsteinsson Avril Hafsteinsson,
Hans Markús Hafsteinsson, Jónína Sigurðardóttir,
Ómar Hafsteinsson, Jónína B. Ólafsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu, dóttur og systur,
HILDAR BJÖRNSDÓTTUR,
Tjarnarbóli 2,
Seltjarnarnesi,
sem lést þriðjudaginn 5. júlí síðastliðinn.
Auk þess viljum við senda sérstakar þakkir til
starfsfólks á deild 6A, Landspítalanum í Fossvogi og deild 11E á Land-
spítalanum við Hringbraut.
Fyrir hönd fjölskyldunnar, ættingja og vina,
Róbert Guðlaugsson.
Það koma margar
myndir frá æskuárum
upp þegar minnast
skal vinar míns Hjart-
ar frá Brjánsstöðum.
Það var mikill samgangur og vin-
skapur milli foreldra okkar og mín
fyrstu skólaár gekk ég í skóla á
Brjánsstöðum, en þar var skóli fyrir
austursveitina. Þegar ég horfi á
húsakynnin nú skil ég ekki hvernig
þetta var hægt í þeim húsum sem þá
voru. En allt blessaðist þetta og á ég
góðar minningar frá skólaárunum
bæði á Brjánsstöðum og Eyvík.
Hjörtur var ári yngri en ég og varð
fljótt stór og sterkur og svolítið stríð-
HJÖRTUR
JÓNSSON
✝ Hjörtur Jónssonfæddist á
Brjánsstöðum í
Grímsneshreppi 1.
mars 1926. Hann
lést af slysförum 4.
júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Selfosskirkju 14.
júlí.
inn. Man ég sérstak-
lega eftir að þegar við
vorum kúskar í vega-
vinnu fannst honum
gaman að láta mig
víkja svo þegar við
mættumst með vagn-
ana var ég dauðhrædd
um að missa minn út
af. Við vorum saman
bæði í ungmennafélagi
og íþróttum eins og
aðrir krakkar í sveit-
inni. Stundum fengum
við krakkarnir á
Minni-Borg að heyra
hvað Brjánsstaðakrakkarnir voru
búin að afreka með Hjört í farar-
broddi en við vissum að við kæmumst
aldrei með tærnar þar sem þau höfðu
hælana. Ég sé Hjört fyrir mér í fína
lögreglubúningnum við dyragæslu á
böllunum á Borg. Ég held það hafi
verið alveg nóg að sjá hann til þess að
engum datt neitt uppistand í hug, svo
stór og sterklegur sem hann var.
Hjörtur var fæddur bóndi og byrj-
aði búskapinn með foreldrum sínum.
Það var honum mikil gæfa þegar
hann kynntist konu sinni Sonju en
við hlið hans hefur hún staðið sem
klettur í allri uppbyggingu og veik-
indum hans. Þau byggðu sér glæsi-
legt hús, létu grafa fyrir heitu vatni
sem hitar upp húsin og hróðugur
sýndi Hjörtur mér fínan, heitan pott í
garðinum. Og alltaf var verið að
stækka túnin enda enginn smá bú-
skapur á þeim bæ. Eftir að við hjón
byggðum okkur bústað í landi Minni-
Borgar kom Hjörtur iðulega í heim-
sókn, einu sinni tvisvar á sumri, og
þótti okkur mjög vænt um þessar
heimsóknir hans. Síðast kom hann
rétt fyrir hans sviplega fráfall.
Ég vill enda þessar línur á að
þakka Hirti fyrir alla væntumþykju í
okkar garð og ekki síst hvað hann var
hugulsamur við mömmu eftir að hún
varð ein. Hann kom oft við hjá henni
til að vita hvort hann gæti ekki eitt-
hvað fyrir hana gert. Hún og við
systkinin mátum það mikils. Það er
alltaf gott að eiga góða nágranna og
það var Brjánsstaðafólk sannarlega.
Það er mikill sjónarsviptir að Hirti
og Grímsnesið fátækara við fráfall
hans. Við Guðmundur sendum Sonju
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu Hjart-
ar Jónssonar
Ingunn E. Stefánsdóttir.
12. júní 1920 fæddist
stúlkubarn í litlum bæ
við Vatnsmýrina. Á þeim tíma var
Reykjavík að hluta til sveit. Kýr voru
á beit og börn höfðu víðáttu og opin
svæði til leikja. Ásta Kristín ólst upp í
Öskjuhlíðinni, þar sem blóm uxu og
náttúran skartaði sínu fegursta.
Stutt var niður í fjöru þar sem börnin
léku sér oft. Foreldrar hennar voru
Kristín Jónsdóttur og Erlingur Fil-
ippusson búfræðingur.
Þegar í æsku varð hún sjálfstæð og
fylgdi eldri bræðum sínum í þeirra
leikjum, fótbolta, sundi og leikjum í
Nauthólsvík. Í Skerjafirði var
bryggja sem þeim þótti gaman að
hoppa af út í sjóinn, þar lærðu þau að
synda. Börnin voru frjáls og nutu sín
í þessu umhverfi.
ÁSTA KRISTÍN
ERLINGSDÓTTIR
✝ Ásta Kristín Er-lingsdóttir
grasalæknir var
fædd 12. júní 1920
að Haukalandi í
Reykjavík. Hún lést
á hjartadeild Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúss 8. júlí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Háteigskirkju
19. júlí.
Þetta hefur verið
frjálslegt uppeldi og
börnin uxu og döfnuðu.
Ásta varð strax dug-
mikil og kjörkuð sem
barn. Það átti við hana
að fara sínar eigin leið-
ir. Í Öskjuhlíðinni
kynntist hún nátt-
úrunni í blómskrýdd-
um klettunum og
minntist hún þess oft
hve henni leið vel þar
enda bjó hún næstum
alla ævi í Reykjavík.
Þar kynntist hún eig-
inmanni sínum ung að árum, Einari
Jónssyni, ljóshærðum og bláeygðum
pilti að austan. Hún eignaðist 6 heil-
brigð börn og barnabörn sem hún
fylgdist með, sumum úr fjarlægð.
Ásta var ein af 12 systkinum, 6
systur og 6 bræður. Þar var gott að
heyra hana tala um systkini sín, með
virðingu og hlýhug.
Sumarið 2002 var ættarmót haldið
við Kálfafellskot í Vestur-Skaftafells-
sýslu og þangað fór Ásta ásamt niðj-
um sínum allflestum. Ásta hafði gam-
an af ferðinni, hún hitti þar marga
ættingja sína og voru sumir orðnir
háaldraðir.
Ásta var listræn og hafði næmt
auga og fima fingur, allt lék í hönd-
unum á henni. Á seinni hluta ævinnar
gafst henni tími til að skapa falleg og
vel gerð listaverk sem prýða víða
veggi. Hún náði fram ótrúlega falleg-
um litum í þeim myndum sem hún
málaði upp úr jurtum en þær hafði
hún tínt og meðhöndlað sérstaklega.
Ásta móðir mín var vandvirk og
greind kona, snögg og frjálsleg í
hreyfingum, fljót að hugsa og lét ekki
stjórna sér. Hún var umhyggjusöm
við sína nánustu og þá sem leituðu til
hennar. Alltaf var hún vel til höfð og
hafði fallegt útlit, glaðleg og
skemmtileg og sá skondnu hliðarnar
á tilverunni, jafnvel þegar hún var al-
varlega veik þá náði hún að slá á ótta
minn um heilsu sína og fá fram hlát-
ur.
Nú á seinni árum var meiri sam-
gangur á milli okkar. Við höfðum
tíma til að fara eitt og annað saman.
Móðir mín hafði gaman af að ferðast
en gerði minna af því en hugur stóð
til. Á síðasta ári talaði hún töluvert
um æsku sína og umhverfi sem hún
ólst upp í.
Arfleifð hennar varð sú að taka við
erilsömu en lánsömu starfi föður síns
Erlings grasalæknis, eins og fólkið
kallaði hann ávallt.
Ég man sem barn að mér fannst
skrýtið hvað allir sem komu til hans
voru honum þakklátir fyrir hans að-
stoð. Síðar átti ég þess kost að fylgj-
ast með starfi móður minnar og sá þá
virðingu sem var borin fyrir starfi því
sem hún sinnti með hógværð og vin-
semd til þeirra sem til hennar leituðu.
Í lífinu fáum við öll að kynnast
gleði, hamingju, missi og sorg svona
til að finna hjartað slá. Þetta fékk
móðir mín líka í ríkum mæli. Hún
missti föður sinn 1967. Einar, eigin-
mann sinn missti hún árið 1968 og var
þá með þrjú börn heima. Heimilið
brann í október 1969. Það er stund-
um sagt að allt sé þegar þrennt er.
Það sannaðist þar, þrjú þungbær
áföll á þremur árum. Þá kom sér vel
þrautseigja, dugnaður og kjarkur
sem hún hafði fengið í vöggugjöf. Það
var ekki hennar stíll að gefast upp þó
á móti blési.
Á afmælisdag föður míns, 31. maí,
fórum við síðast saman á kaffihús,
eftir að hafa verið hjá hjartalækni
hennar. Það var sem hún fyndi á sér
að tími væri orðin naumur. Með þess-
um orðum þakka ég móður minni fyr-
ir allar þær samverustundir sem við
áttum saman í gegnum árin. Hennar
verður minnst með einstakrar konu
fyrir lífsgleði, seiglu, húmor og dugn-
að.
Út um gluggann á Landspítalan-
um sá hún vel æskuslóð sína þar sem
hún lék sér sem barn.
Í veikindum hennar naut hún
umönnunar starfsfólks Hjartadeildar
Landspítalans við Hringbraut og vil
ég þakka því fyrir einstaka um-
hyggju og hlýju í garð Ástu móður
minnar.
Guð blessi góða konu.
Ásthildur Einarsdóttir.
Ég sendi þér kæra
kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og
bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Einar minn, mig langar að
kveðja þig með þessum línum. Mér
brá þegar ég frétti að þú hefðir kvatt
þennan heim svona fljótt þó að innst
EINAR MAGNÚS
MATTHÍASSON
✝ Einar MagnúsMatthíasson
fæddist í Hamars-
bæli við Steingríms-
fjörð 3. október
1927. Hann lést að
kvöldi 6. júlí síðast-
liðins og var útför
hans gerð frá Hey-
dalakirkju 14. júlí.
inni hafi mig grunað
að svona gæti farið.
Þótt okkar kynni væru
ekki mikil eða náin þá
þótti mér alltaf vænt
um þig.
Þótt að fundum okk-
ar bæri sjaldan saman
var gaman að hitta
þig. Þú hafði góða og
skemmtilega frásagn-
arhæfileika og vissir
ýmislegt sem fróðlegt
var að heyra.
Elsku Einar, nú er
tíma veikinda lokið og
ég veit að núna líður þér vel. Ég kveð
þig með þessu ljóði:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hvíl þú í friði. Þín systir,
Sigríður.