Tíminn - 11.01.1970, Blaðsíða 2

2
SUNNUDAGUR 11. janúar 1970.
TÍMINN
Bak jólum
JóJin em liðin hiá. Meira
að segja iþrettánda'kvöldið er
hionfiö inn í fjars'kann með
fiutgeidana síma, orðið tninning
ein.
En Ihrviað gætum vdð 'baft með
ökikur tíl minja af júlagjöf-
um, gjöf.um júlanna sjálfra.
Haét mieð út í hiyersdagsleika
knmandi daga?
Laogt úti í sveit einhvers
staðar í útlöndum var gömul
kirkja eins og þær eru margar
þar. f 800 ár hafði hún verið
stærsta og elzta hús hyggðar-
lagsins.
Hún var þar sem hæst bar
í sókninni og sást víðsvegar að.
Og þegar fólkið gefck fram hjá
kirkjudyrum hneigðu siig flest-
ir iíkt og úsjálifrátt. Það var
siður í sveitinni. EnigÍTin vissi
né hugsaði um, hvernig þessi
venja hafði byrjað. En sagt
var að bömin í þessari þyggð
væru auðveldiari í uippeldi en
önnur börn.
þau fá stærsta
vinninginn
Nú þegar allir íslendingar ættu að geta átt kost á sér-
námi við sitt hæfi, getur húsnæðisskortur Háskólans
orðið þeim þrándur í götu. Þessi verkefni bíða úrlausn-
ar, svo að unnt verði að veita viðtöku öllum þeim, sem
þegar búa sig undir háskólanám: Stúdentaheimili (með
mötuneyti, bóksölu og félagslegri aðstöðu). Húsnæði
fyrir: Læknadeild, tannlæknadeild, verkfræði- og raun-
vísindadeild, almennar rannsókna- og kennslustofur.
Með þátttöku í Happdrætti Háskólans, eigið þér kost á
mörgum stórum vinningum um leið og þér veitið æsk-
unni stærsta vinninginn:
MÖGULEIKANN TIL MENNTUNAR.
Allir miðar í Happdrætti
Háskólans eru heilmið-
ar. Nú er loks hægt að
sinna hinni stöðugu eft-
irspúm eftir miðaröð-
um, sem hafa verið ófá-
anlegar undanfarin ár.
Þriðjungur þjóðarinnar
á nú kost á að hljóta
vinning — því er Happ-
drætti Háskólans glæsi-
legasta happdrætti
landsins. Verð miðanna
er óbreytt.
HAPPDRÆTTI
HÁSKÓLA ÍSLANDS
Einu sinni átti að igera við
kirkjuna og fegra hana fyrir
jó'lin.
Þegar kaiikið var -fjarlægt af
gaflinum yfir dyrunum kom
mynd í Ijós, sem hafði hulizt
þar árum og öidum sam'an. Það
sem fyrst sást var guliin kór-
óna og geislakrans. Þá konu-
höfuð og síðaist „himniadrottn-
ingin“ sjiáif, Madonna mieð
barnið, brosandi og hamingju
söm iíkt og hún væri að faigna
því að vera nú loksins frelsuð
frá myrkri og gleymisku og
geta brosað á ný.
Nú gat söfnuðurinn virt
hiana fyrir sér með barnið
ljúfa um júlin.
Nú kom það sem sagt í ljós,
hivað það var, sem fólikið
haf ði lotið um leið og það gefck
fram hjiá dyrum kirkjunjnar,
þótt kynsióðimar hefðu gleymt
sjálífri myndinni. Siðurinn að
signa siig og iúta höfði í auð-
mýkt fyrir guðsmóður oig syni
hennar hafði lifað af byllting-
ar og breytingar ára og aida,
þótt hin sýnileiga my-nd væri
hulin fcalki og gleymisfcu, hugs-
unarieysi, fordómum og
heimsku.
En ber þessi frásöign ekki
boðisfoap, sem vert er að hugsa
um?
Hér í hvemfiniu hefur uim ára-
tug eða mei-ra verið skreyttur
skól-agluggi með gömium eða
nýj-um helgimyndum, sem eiga
að minna á boðskap jólanna.
„um frelsi og frið á jörð og
föð-urást" Guðs.
Og hér í hv-erfinu er það
j-afngamall siður, að skólabörn
á fenminigaraidri ga-nga í kirkju
sína og hafa þar helgisýningu
um jóiin. Þau ganga hvítkiædd
með Ijós í höndum og synigj-a
jólasöngva ljúfu-m lágum rómi
og fyilkj-a liði við altarið, fylk-
ing friðar og hreinleika. Síð-
an f-lytja þau sjálf fagnaðarboð-
skap englan-na, hirðanna og
vitriniganna hi-n fyrstu jól, ogúr
sínum eigin hópi v-elja þa-u
Maríu o-g Jósief, ®em si-tja við
jötuna og horfa á barn
hinn-a himneslku vona mann-
kynsins.
Enginn hér mundi að fuilu
gleyma þessu starfi barnanna í
skóla-num, barnanna, kennar-
anna og skólastjórains. Þeitta
er samstarf tii að vekja og
etfla auðmýfot og lotningu
barna og fuilorðinna fyrir
hinu heilaga og eilífa. Og
þetta er einnig samstarf skóla,
kirkju oð heimila. Hvers er
mieiri þöri bak jólum?
Fólk hn-ei-gir sig fyrir jó-lun-
um, en sumir muna varla, h-vað
það er, sem þar er lotið með
Íotninigu og tilbeiðsiu, bótt
kirkj-ur séu þéttse-tnar á að-
fanigadagsfovöld og jólad-ag.
Ef til vill eru það rnest hin
ytri verksumm-erki, sem það
beygir sig f yrir, með horn-
auga til pyngjunnar, sem iétt-
i-st ísky-ggilega um jÓl-Meytið.
„Þar sem fjársjóður þinn er,
þar mun hj'arta þitt vera“,
sagði jólabarnið síðar á ævi
sinni.
En allur jólaundkibúni-n-gur-
inn, sem vissulega er fagur og
góðra gjalda verður, getur að-
eins orðið k-alkið, sem hylur
þykfou 1-agi hin-a eiginlegu
mynd jólanna og ógnar lofcs
með al-gjörri gle-ymöfou, þar
sem fáir muna fram-ar boðskap
inn um frið og gleði — san-n-
an frið og sanna gleði, sem
by-ggt er á réttlæti og sam-
sitarfi manna stðtita og þjöðia.
Sú mynd má aldrei hveria.
Og þgð er ekki móg, að hún
brosi frá skól a-gluiggian-um o-g
kirkjualta-rinu 24. des. Hún
þarf að blikia í hjarta og hug,
auguim og orðtim, athötfnum og
framkomu hivern dag ársins, til
þess er hún sett fram í jól-a-
heiiginni.
Hvernig munu þau börn,
sem eiga myndina í skóla-
gluggan-u-m oig heigisýninguna
í kirffcjunni minnasit sinna
berniskujóla?
Von-andi v-erða þes&ar mynd
ir þá skínan-di bj-artar minn-
ingar, sem biika frá orðum afa
og ömmu, pabba og mönmm,
og foveikja frá ásjónu meist-
aran-s í hjörtum og hugum
nýrra kynslóða á nýrri öld,
ári'ð 2000 og eittfovað — —
Sagt er, að verkalýðsfori-ngi
nokkur, sem átti að sjá um
sum-afbúðas'tarf fyrir atvinnu-
leysingj-a og foeimilisiaust fólk,
foafi einu sinni aiveg verið að
þroturn kominn við tómlæti og
vanþakklæti fóiksi-ns, sem
heimtað-i sífelit fleiri og fleiri
dægrastyttingar, en viidi efok-
er-t gera sjáOÆt an-nað en gagn-
rýn-a og skamnna-st yíir öllu,
sem þvi var í té látið og fyrir
það gjört.
Þá datt foonúrn aiit í einu
í hug að láta það 1-eika jói og
jólaun-dirfoún'ing, þótt bjána-
íeg-t mæt-ti þykja um hásumar.
En viti menn, þessi fram-
fovæmd vakti samhu-g og sam-
starf að nýju. Bernsbu-minning
ar blossuðu upp og það var
eins og fólkið, einstaklingarn-
ir, yrðu að nýjum mönnum,
sem fundu nú hið bezta (fovert
hjá öðru og yrð-u atftur börn.
Og það, sem bezt var, sú
kynning hélzt og skapaði vin-
áttu, ánægj-u og samúð í f-ram-
tíðinni.
Það, sem lá að baki öllu brölt
inu við ysinn og undirbúning-
inn, hið sanna Ijós, sem var
að fcoma í heiminn og er alitaf
að koma, kveikti birtu sína i
sálunum og hélt áfram að lýsa,
bak jólum.
Árelíus Nielsson.
Vegna jarðarfarar
frú Elínar SigríSar Ellingsen verða skrifstofur
okkar lokaðar á morgun, mánudaginn 12. janúar.
TRYGGING H.F.
—