Tíminn - 11.01.1970, Blaðsíða 5

SUNNUDAGUR 11. janúar 1970.
5
TIMINN
|M eö
rnmmiæ
ka ffiny
íjjú'kr.astofa er staður, þar
sem vinir sjúklinga hittast til
að tala saman.
Þegar maður biður ungrar
stúlku, á maður aldrei að segja
henni, að maður sé ekki nógu
góður handa henni, hún kemst
fljótlega að því sjálf.
Barnin höfðu fengið það verk
efni að skrifa tvær setningar,
og áttu fimm sagnir að vera í
hvorri. Þacnig skrifaði Björn:
Mamir.a eldar, saumar, strauj-
ar, þvær og bónar. Pabbi borð-
ar, drekkur, spilar, reykir og
sefur.
— Hans, ég las í blaðinu í
dag, að kona tali að meðaltali
12 þúsund orð á dag.
— Já, Emma, ég hef alltaf
sagt, að þú eit mikld meira, e.n
meðalkvenmaður.
Langþreytt húsmóðir var í
heimsókn hjá lækninum:
— Já, það veit sá, sem ailt
veit, að ég hef oft verið að
hiugsa um að fá taugaáfall
vegna ofþreytu, en þá hef ég
alltaf þurft að fara að sjóða
mat handa einhverjum og ekki
mátt vera að því í það skiptið.
Hljómsveitarstjórinn stöðvaði
skyndilega liljómsveitina á æf-
ingu, þegar hann sá, að einn
fiðluleikarinn gretti sig.
— Hvað er þetta, spurði
hljómsveitarstjórinn. — Líkar
yður ekki Brahms?
— Það er ekki það, ég þoli
bara alls ekki tónlist yfirleitt.
— Ja, Andrés, veistu, að
hafið er eins og lítið barn,
það hlær og öskrar til skiptis.
Já, og svo er það líka
alltaf blautt.
-V ’-í
rw'*
WF./ KW 1 SfUb
... . & ló) kíÉ9
■ -V * i\i , Ebl
Nei, liann er ekki farinn að tala, en hann kann að gelta.
— Ertu viss um það, Eva,
að pabbi þinn sé ekKert á móti
því, að þú giftist mér?
— Já, hann lætur allt eftir
mér, það er sama, hvað það er
vitlaust.
Ég lék Hamlet og allir klöpp-
uðu, eins og óðir væru.
— Það hljóta þeir að hafa
verið, fyrst þeir Möppuðu.
— Maðurinn, sem kvæntist
fyrri konunni minni, hringdi í
mig í gær og hundskammaði
mig fyrir, að hún getur efcki
búið til mat.
Það er svipað með ástina og
mislingana. Flestir verða að
þola hvort tveggja, einhvern-
tíma á æfinni.
DENNI
DÆMALAUSI
Settu vindilinn þinn i þetta
hr. Propp, mamma segir að þú
vitir ekki til hvcrs öskubakki
cr!
Friður ríkir hér og nú, látið
það spyrjast út í heim — hljóð-
' aði boðskapur friðardúfunnar
John Lennon, og orðtak hans:
„Give Peace a Chance", þegar
hann koan við í Thy, smábæ á
Nórður-Jótlandi. Lennon kom
þarna með konu sinni, Yoko
Ono, til þess að heimsækja dótt
ur'hennar af fyrra hjónabandi,
en hún dvelur í Danmörku; hjá
föður sínum, „og verður - þar
fyrsta kastið“, sagði John,
„Yfirleitt kærum við okkur
ekki um mannfjölda umhverf-
is oss. Við komum eingöngu
til Danmerkur að heimsækja
dóttur Yokos, Kyoko. og við
höfum átt nokkra dásamlega
daga saman. Við erurn þakklát
fyrir að fólk hefir látið okkur
í friði, og þess vegna var það
að’ við boðuíðum ti! biaðaman.na
fundar", sagði Jobn Lennon
á fundi með noKki um dönsk-
um blaðamönnum. „ég veit að
á það hefir ver'ð m’nnzt, að
við myndum ætla að Kaupa hér
jörð. í sérhverju landi »em við
komum til, heldur fólk þetta
sama. Ég á jörð á Englandi og
írlandi. Ég óska ekki eftir
fleiri. En við vonumst til að
geta komið til Danmerkur oft-
lega að heimsækja hina dásam-
legu dóttur Yoko.“
Oko og John sögðu að dásam-
legt hefði verið að koma til
Danmerkur og fá að rangla um
í „hinni þöglu hvítu auðn“, og
áttu þar við snævi þakta jörð-
ina, og blaðamannafundinn
héldu þau í friðarandrúmslofti:
Cengu umhverfis jólatré og
sungu á meðan spurningarnar
dundu á John, og úr hátalara
glumdi sífellt orðtakið „Give
Peace a Chance" (Veitið frið-
inum tækifæri).
Leikstjórinn Abel Gance er
gantaireyndur kvikmyndamaður,
en -ferill hans. er næsturn jafn-
langur Og' s^á'.kvikmyndanna..
Nýjasift. ?tórviir|ci .hans ef
kvikmynd- er < fjallar um
Napóleon,. og segja kunnugir
að héf sé um mikið meistara-
stykki að ræða, en tafca og
gerð myndarinnar stendur
raunar enn yfir, þótt henni sé
að mestu lokið. Gance hcfir
lagt mikla vinnu í „Napóleon"
og kvikmyndað víða, en mest
þó i Frakkla-ndi. Leikarar eru
franskir. Napoleon íeikur Al-
bert Dieudonne
+
í frétt frá Oviedo á Spáni
segir, að 10 ára gamall heyrn-
arlaus spænskur drengur hafi
verið látinn eyða miklu af ævi
sinni innan um hænsni, en það
stafaði af því að foreldrar. hans
unnu langan vinnudag á ckr-
unum.
Drengurinn, sem í fréttunum
er aðeins kallaður Rafael, mun
varla hafa kynnzt öðrurn lif-
andi verum en fiðuríénaði,. en
hann er fæddur í landbúnaðar
þorpi einu á Norðvestur-Spáni.
Rafael hefur nú verið fluttur
á hæli fyrir heýrnarlausa, en
læknarnir þar hafa sagt, að
han,n hreyfi handleggina eins
og hænsni vængi sína, og í
hvert sinn sem hann fái sér
vatnssopa, halli hann höfðinu
aftur á, og hano á það einnig
til að standa tímunum saman
á öðrum fæti.
Læknarnir segjast vera með
drenginn í sérstakri umsjá og
vonast til að innan tíðar hætti
hann þessu og fari að haga sér
eðlilega.
★
Margir eru tefcnir að líta
Vanesisu Redgrave hornauga,
og öfundarmenn á hún fjöl-
marga. Mönnum finnst hún
hafi allt það af veraldlegum
gæðum sem hægt er að hugsa
sér — og það er vist of
mikið. En hvað á hún þá? Jú,
hún er fræg, henni bjóðast
beztu hlutverkin. Hún er á viss
um stað í pólitík og viðurkennd
f.vrir það. Hún býr með ítalska
leikaranum Franco Nero, sem
hún hitti fyrir tveimur árum
þegar hún var að léíka' i
„Camelot“, og nú hafa • þau
eignazt ba-rn saman — og
Vanessu dettur ekki í hug að
giftast honum, það er einkum
þetta síðasta sem öfundarmenn
hennar benda á og hneykslast
mjög. Sjálf segir Vanessa: „Ég
held við giftum okkur aldrei.
Það væri víst heildur ekki sér-
tega eftirsóknarvert að búa
með mér sem1 eiginkonu. Auk
þess veittist mér svo erfitt að
losna úr hjónabandinu með
Tony Richaxdson, að ég fer
varla að leggja neitt á mig til
að komast í hjónaband á ný . .
Að lokum: „Astin varir ekki
að eilífu, hún er ekkert sem
maður 'getur sjálfur ráðgert
;eða stjórnað . . .“
★
„Mér var sagt að það væri
hérna frú ein í buxum", sagði
vantrúaður þmgmaður í Banda
ríkjaþingi um daginn, „svo ég
varð að skreþpa hingað og sjá
með eigin augum“. Og vissu-
lega var það rétt, þarna rétt
hjá stóð republikana þingmað-
urinn Charlotte T. Reid. Ekkja
og fjögurra barna móðir sem
nú er fimimtíu og sex ára að
aldri. Þessi kona. sem enn held
ur sínum „línum" réttum, var
eitt sinn Söngkona, kom þá að-
allega fram í útvarpi, en nú
hefur hún gerzt fyrsta konan
sem kemur á þing, íklædd bux-
um. reyndar í mjög fallegum
buxum, svörtum, sportlegum
síðbuxum, sem starfsfólk henn
ar við þingdeildina hafði gefið
henni í jólagjöf, og hún mætti
á þingfund í þeim síðasta dag-
inn fyrir jólafrí. Reid þing-
kona segir sjálf, að hún hafi
nú setið fjögur ár á þingi, og
hafi aldrei rotið verulegrar
athygli frá öðrum þingmönn-
um fyrir störf sín, en nú varð
athyglin allt í einu of mikiil
„sjáið til“ sagði hún, „ég hefi
alltaf reynt að vinna mitt starf
en aldrei fyrr hef ég vakið aðra
eins athygli og nú.“